یک فرد در طول زندگی خود چندین دوره گذار را پشت سر می گذارد و بلوغ یکی از سخت ترین آنها است. این کار نه تنها برای خود نوجوان بلکه برای افرادی که در این زمان او را احاطه کرده اند نیز سخت است. می توان با یادگیری نحوه برقراری ارتباط با نوجوان ، زندگی را برای خود و کودک بسیار راحت تر کرد و همچنین می توان نوجوان را از خطرات مربوط به دوره انتقال از کودک به بزرگسال محافظت کرد.
در واقع ، توصیه می شود که روی خود کار کنید و از روز اول زندگی کودک رابطه صحیحی برقرار کنید. روانشناسان مقالات زیادی در این زمینه نوشته اند. اما بیایید از نظر والدین عادی به وضعیت نگاه کنیم. گزینه های مختلفی برای توسعه روابط خانوادگی وجود دارد:
- تربیت استبدادی ،
- بیگانگی کامل یا جزئی ،
- دوستی.
پیش فرض تحقق بدون چون و چرا تمام الزامات والدین ، صرف نظر از خواسته کودک. یک سلسله مراتب سختگیرانه در خانواده وجود دارد ، که در آن کودک همیشه پایین ترین سطح را دارد و حق رأی ندارد. تربیت استبدادی از نظر والدین راحت ترین است ، زیرا کودک ، تحت فشار روانی مداوم ، مطیع است ، هرگز بازخوانی نمی کند و بی سر و صدا از دستورات والدین پیروی می کند.
درست است که در بزرگسالی برای چنین شخصی آسان نخواهد بود. شخصی که از تناقض با والدین خود می ترسد ، اصلاً جرأت مخالفت با کسی را ندارد. کودکی که با ارعاب ، باج خواهی بزرگ شود و حق ابراز عقیده به او داده نشود و او نیز از این نظر حق ندارد ، بعید است که به عنوان یک فرد با اعتماد به نفس بزرگ شود. در دوران نوجوانی ، کودک سعی می کند از راه های مختلف ادعای خود را اعلام کند ، که همیشه برای او و اطرافیان او ایمن نیست. و احساس آزادی از كنترل والدین ، می تواند اشتباهاتی را انجام دهد كه والدین از پذیرفتن آنها ترس خواهند داشت ، و این یك خطر بزرگ است كه یك نوجوان دچار مشكل می شود ، در موقعیتی قرار می گیرد كه یافتن راهی برای آن بسیار دشوار است. ، اما به تنهایی غیرممکن است. در بیشتر مواقع ، چنین تربیتی بیشتر به دلیل عدم علاقه به کودک ، به دلیل تمایل والدین برای محافظت از کودک در برابر اشتباهات ، محافظت از وی است.
از خود بیگانگی را می توان بی علاقگی ، بی تفاوتی اعضای خانواده نسبت به یکدیگر یا تصور کودک از سوی والدین به عنوان چیزی بی جان نامید. با چنین رابطه ای ، کودک به تنهایی رشد می کند ، والدین اطلاعات کمی در مورد زندگی او دارند و گرچه از نظر ظاهری خانواده می تواند بسیار مرفه باشد ، کودک از کم توجهی رنج می برد. وقتی نوجوان دچار مشکل می شود ، والدین نمی توانند دلیل این اتفاق را بفهمند ، زیرا هیچ درگیری در خانواده وجود نداشت.
- این عشق ، احترام ، علاقه ، امور مشترک و منافع است ، این دعواهای پر سر و صدا و تفریح بی بند و باری است. چنین تربیتی به کودک اطمینان می دهد که در خانه ایمن است ، علی رغم اشتباهات و اشتباهاتش ، او همیشه در خانه قابل درک و پذیرش است. موفقیت یا شکست مشترک است ، اما والدین هرگز کودک را از نظر دستاوردها یا اشتباهات ارزیابی نمی کنند.
بهترین چیز این است که دوست شوید ، از همان روزهای اول زندگی به کودک حمایت کنید ، نه اینکه تجربه خود را حمایت کنید ، بلکه به شما اجازه می دهد دست اندازهای خود را پر کنید ، به شما می آموزد که چگونه تصمیم بگیرید و در مقابل آنها مسئولیت پذیر باشید. انتقاد کمتر و ستایش پوچ: به کودک اجازه دهید با اطمینان خاطر به اهداف خود برسد. دشوارترین چیز این است که بدون تحمیل نظر خود ، به آرامی راهنمایی کنید. اگر می خواهید فریاد بزنید ، اجازه دهید نوجوانتان فریاد بزند. به خودتان اجازه دهید غذا ، لباس و تنظیمات موسیقی خود را داشته باشید. نوجوان خود را در سرگرمی های خود حمایت کنید. به نوجوان گوش دهید ، حتی اگر به نظر برسد که او کاملا بیهوده صحبت می کند و سلسله مراتب را رعایت نمی کند. ما در بزرگسالی ، غالباً بر زندگی خود تمرکز می کنیم و نیازها و تجربیات فرزندان خود را تحت الشعاع قرار می دهیم. این یک اشتباه بزرگ است. البته کنترل لازم است. اما کنترل کامل وسواسی نیست.و آرام و منطقی ، قابل درک برای نوجوان شما.
به عنوان مثال ، "من رمز عبور صفحه شما در شبکه اجتماعی را می دانم ، اما نیازی به مشاهده مکاتبات شما ندارم. فقط درصورتی که به مشکلی بر بخورید باید سریع به اطلاعات شخصی شما دسترسی داشته باشم و فقط بتوانم به موقع به شما کمک کنم. " در عین حال ، این روش به شما امکان می دهد تا نوجوان خود را بهتر بشناسید ، از نیازها و سرگرمی های او آگاه باشید ، به عنوان مثال و درباره اشتباهات خود آموزش دهید ، بدون اینکه دستانش را ببندید ، بدون اینکه دهانش را ببندید ، یک نوجوان را آموزش دهید.
گاهی اوقات چنین طوفانی هورمونی وجود دارد و کنترل یک احساس در یک لحظه برای یک فرد در حال رشد دشوار است. مهم این است که با درک ، مستقیم رفتار کنید ، روشن کنید که شما آن را محکوم نمی کنید ، اما آن را درک می کنید. برای مسخره کردن مشکلات نوجوان ، با مشاوره کمک کنید. و لطفا به سخنرانی های طولانی نیازی ندارید. بهتر است برای بیان نگرش خود نسبت به شرایط ، تند صحبت کنید ، گاهی اوقات از یک کلمه قوی پشیمان نشوید. یک مکالمه طولانی فقط به چرخش چشم و تجلی منفی گرایی ذاتی نوجوانان منجر می شود. اگر از رفتار نارضایتی وجود دارد ، صریح صحبت کنید ، بازی نکنید. اما انتقاد هم نکنید.
