هر یک از والدین معمولاً این سال را می پرسند ، اما معمولاً خیلی دیر اتفاق می افتد ، وقتی برای جلب اعتماد دوباره تلاش و صبر زیادی لازم است. بنابراین ، بهتر است در مراحل اولیه از اشتباهات اجتناب کنید و قوانینی را دنبال کنید که به شما کمک می کند رابطه ای گرم و مطمئن ایجاد کنید و کلید رشد هماهنگ و سلامت روان کودک شما خواهد بود.
1) با فرزند خود دوست باشید. ضروری است که کودک احساس کند شما همیشه آماده برقراری ارتباط هستید. برای یک کودک بسیار مهم است که احساس کند شخصی در کنار او وجود دارد که همیشه می توانید نگرانی های خود را به او بسپارید و فقط بگویید که چه اتفاقات جالبی در طول روز برای او رخ داده است. اگر مطمئن باشد که شما همیشه در زمان مناسب با توجه کافی به او گوش خواهید داد ، احساس امنیت می کند. علاوه بر این ، فراموش نکنید که به کودک خود نیز اعتماد خود را نشان دهید ، اسرار را به اشتراک بگذارید ، و نظر او را در مورد این یا آن حساب جویا شوید.
2) به احساسات کودک احترام بگذارید. هر چقدر هم که احساسات و مشکلات کودکی که با شما تقسیم می کند ناچیز و نامعقول باشید ، نباید احساسات و ترس های او را بخندید یا کوچک جلوه دهید. تمام مشکلات او را جدی بگیرید و به او کمک کنید تا از پس آن برآید. کودک احساس خواهد کرد که درک شده است و بعداً می تواند روی حمایت و کمک شما حساب کند.
3) سرگرمی مشترک. فعالیت های مشترکی را با کودک خود پیدا کنید ، از او بخواهید در پخت و پز یا تمیز کردن به شما کمک کند ، به او بگویید که بدون او نمی توانید کنار بیایید ، اجازه دهید احساس نیاز کند. برعکس ، ابتکار عمل را داشته باشید تا به او در امور خود کمک کنید. هر وقت ممکن است با هم بازی کنید و راه بروید.
4) به قول های خود عمل کنید. به فرزند خود قول هایی ندهید که نمی توانید به آنها عمل کنید. در غیر این صورت ، کودک احساس رنجش و ناامیدی می کند و چنین شرایط سیستماتیک اعتماد و اقتدار شما را در نظر کودک تضعیف می کند. هنگام قول دادن بهتر است برخی شرایط را پیشاپیش قید کنید ، به عنوان مثال سفر یکشنبه شما به پارک نه تنها به خود شما بلکه به شرایط آب و هوایی نیز بستگی دارد.
5) و ، سرانجام ، نکته اصلی هنگام برقراری رابطه اعتماد با کودک این است که یک قانون اساسی هدایت شود ، که آن را پذیرش بی قید و شرط می نامند. پذیرفتن کودک بدون شک به معنای شناختن تمام مزایای او و همچنین کمبودهای اوست که دوست داشتن او را نه به خاطر مطیع بودن یا استعدادش ، بلکه صرفاً به خاطر این که دوست دارد داشته باشد. پدر و مادر چند بار ، بدون تردید ، از درخواست های زیر برای فرزندان خود استفاده می کنند: "اگر شما نرم و نرم باشید ، من شما را دوست خواهم داشت" ، "تا وقتی اتاق را تمیز نکنید نزد من نباشید" ، اما از طریق این عبارات به کودک مستقیماً گفته می شود که او به شرط پذیرفته می شود که آنها فقط اگر او را دوست داشته باشند …
علاوه بر این ، ممکن است برخی از شرایط ما برای کودک غیرقابل تحمل شود ، و پس از آن خداحافظی عشق والدین چیست؟ برای کودک غیرممکن است که به خطر انداختن عشق شما احساس کند ، که باید به نوعی لیاقت آن را داشته باشد ، اگر اگر کار اشتباهی انجام دهد ، می توانید احساسی را که به او نیاز دارد محروم کنید. دانشمندان مدت هاست ثابت کرده اند که نیاز به عشق یکی از نیازهای اساسی انسان است و رضایت آن شرط ضروری رشد هماهنگ کودک است. این نیاز در لمس های ملایم ، تأیید نگاه ها ، آدرس های محبت آمیز رضایت خاطر پیدا می کند: "این خیلی خوب است که با ما به دنیا آمدی" ، "من وقتی با هم هستیم خوشحالم" ، "من وقتی تو در خانه هستی دوست دارم".
ممکن است فکر کنید ، "اگر او هنوز تکالیف خود را یاد نگرفته باشد / نمره عالی کسب نکرده / خانه را تمیز نکند ، چگونه می توانم با او مهربان باشم؟" من جرات می کنم پیشنهاد کنم که به احتمال زیاد ، سوال شما با این باور ایجاد شده است: "ابتدا نظم و انضباط ، سپس نگرش مهربانانه".اما این پارادوکس است ، چنین موقعیتی به هیچ چیز خوبی منجر نمی شود ، هرچه کودک را بیشتر سرزنش کنیم ، غیرقابل کنترل می شود ، و در پاسخ به انتقاد ، انتقاد و سرزنش ، مقاومت ، بهانه و اختلاف قابل پیش بینی می کنید. و همه چرا؟ زیرا اول ، روابط خوب و قابل اعتماد ، و نظم پس از آن ، و فقط بر اساس آنها است.
