یک مادر خواب می بیند که پسرش به عنوان یک مرد واقعی بزرگ شود: شجاع ، قابل اعتماد ، مسئولیت پذیر ، سخت کوش. اما برای این ، تلاش های او تنها کافی نیست. برای پسر شدن چنین مردی بسیار مهم است که همیشه مثالی از پدر دلسوز ، دوست داشتنی و با تقاضای منطقی در مقابل چشمان او باشد. این پدر است که نقش اصلی را در شکل گیری مردانگی کودک در آینده بازی می کند.
نقش پدر در تربیت فرزند
چرا برای پدر مهم است که از پسرش به عنوان نوزاد مراقبت کند؟ برخی از مردان مطمئن هستند که فقط زنان باید با نوزادان درمانده سر و کار داشته باشند و قرار است شوهرها کمی بعد ، وقتی بچه ها کمی بزرگ می شوند ، به روند تربیت بپیوندند ، راه رفتن و صحبت را شروع کنند. با این حال ، این یک تصور غلط است. پدر هرچه زودتر مراقبت از کودک را شروع کند ، کودک سریعتر و راحت تر به او پیوند روانشناختی و اعتماد پیدا می کند. یک کودک درمانده ، به دلایل واضح ، بیش از همه به مادر بستگی دارد و بیشتر به او وابسته است. اما برای او بسیار مهم است که درک کند پدر نیز او را دوست دارد. سپس ، در سنین بالاتر برقراری رابطه نزدیک و قابل اعتماد با پدر برای او بسیار آسان تر است.
پدر کاملاً قادر است کودک را قنداق کند ، او را تکان دهد ، لالایی را زمزمه کند یا او را برای پیاده روی بیرون ببرد. این کار سختی نیست. ترس بسیاری از مردان از اینكه ممکن است ناخواسته به دلیل بی تجربگی به كودكی كوچك صدمه بزنند ، قابل دفاع نیست.
علاوه بر این ، مشارکت پدر در مراقبت از پسر خردسال به کودک کمک می کند تا وابستگی کمتری به مادر داشته باشد ، که برای شکل گیری شخصیت مرد آینده بسیار مهم است.
آیا کودک در حال رشد به پدر احتیاج دارد
پسر در حال رشد از پدرش مثال می زند. هنگامی که پسر کمی بزرگ می شود ، مانند اسفنج شروع به جذب دانش و عادت های به دست آمده در هنگام برقراری ارتباط با نزدیکترین افراد: مادر و پدر می کند. در همان زمان ، پسر با مشاهده رفتار پدر ، گوش دادن به آنچه او می گوید و با چه لحنی ، بی اختیار نتیجه می گیرد: مردان دقیقاً اینگونه رفتار می کنند. و او شروع به تقلید از پدرش می کند. هم خوب و هم بد.
البته ، تقلید همیشه کامل نیست ، اما مطمئناً بخشی از عادات ، رفتارها ، دیدگاه های پدر ، پسر را پذیرفته است.
هیچ انسان ایده آلی در جهان وجود ندارد ، بنابراین هر پدری مطمئناً نه تنها مزایا ، بلکه معایبی نیز خواهد داشت. اما بسیار مهم است که پدر به طور قابل توجهی نمونه های خوب فرزند خود را نسبت به نمونه های منفی بیان کند. این امر به ویژه در مورد رابطه پدر کودک با مادرش بیشتر صدق می کند. اگر شوهر مودب ، صبور باشد ، اجازه نمی دهد بی ادبی ، بی تدبیری نسبت به همسر خود ، با دقت به نظر او گوش می دهد ، پس پسر آنها ، به احتمال زیاد ، بزرگ خواهد شد تا مردی با عظمت ، دلسوز و مهربان باشد. اگر پدر با مادر بی احترامی ، بی ادبی رفتار کند ، نظر او را در نظر نگیرد و حتی بیشتر از آن ، دستی به سوی او بلند کند ، به احتمال زیاد پسر بزرگ عناصر همان رابطه را در زندگی زناشویی او وارد می کند.
