فرزندپروری روند آسانی نیست که در طی آن بزرگسالان از مجازات استفاده می کنند. هر یک از روش ها پیامدهای خاصی دارد. روانشناسان چندین نوع مجازات اصلی را شناسایی می کنند.
پرخاشگری آشکار
قرن ها است که تأثیر بر روی کودکان از طریق پرخاشگری اعمال می شود. علاوه بر این ، می تواند انواع مختلفی داشته باشد.
پرخاشگری جسمی شامل تنبیه بدنی است. کودک از درد ناشی از ضربه می ترسد ، او یک رفلکس مشروط به نوسان والدین را تشکیل می دهد. چنین کارهایی همیشه شخصیت عضو کوچک خانواده را فرومایه می کند. ثابت شده است که کودکانی که به طور سیستماتیک تحت مجازات جسمی قرار می گیرند ، بیشتر در معرض خشونت قرار دارند.
پرخاشگری کلامی نیز وجود دارد. او کتک زدن را مستثنی می کند ، اما والدین در این مورد با سرزنش و محکومیت مجازات می کنند. شخصیت کودک دائماً مورد ارزیابی منفی قرار می گیرد. کودکانی که این نوع فرزندپروری را برای خود تجربه کرده اند از اعتماد به نفس پایین و افزایش سطح اضطراب رنج می برند.
بالا بردن صدا و ابراز خشم از طریق فریاد نوعی پرخاشگری آشکار است. شکست والدین به ایجاد عقده حقارت در کودک کمک می کند. بعلاوه ، او متعاقباً ترس از بزرگان خود را از دست می دهد ، و دیگر عادت ندارد که به آنها واکنش نشان دهد ، چون عادت دارد جیغ بزند.
انواع وفادارتر مجازات
محدودیت در آزادی حرکت یکی از متداول ترین نمونه هایی است که والدین فرزندان خود را مجازات می کنند. به عنوان مجازات ، بسیاری از کودکان را در "گوشه ای" قرار می دهند ، در یک اتاق حبس می کنند و از راه رفتن منع می شوند. کودک از این موضوع رنجیده است ، احساس ناتوانی می کند. وابستگی وی به یک فرد بزرگسال می تواند نقش مثبت و منفی داشته باشد: یا بی چون و چرا اطاعت خواهد کرد ، یا اعتراض خواهد کرد.
نادیده گرفتن کودک می تواند بیش از هر روش دیگری موثر باشد. کودکان در چنین شرایطی احساس رها شدن می کنند ، آنها احساس امنیت را از دست می دهند. در اعمال این نوع مجازات ها مهم است که نشان دهیم انزوا نه ناشی از انزجار از خود کودک ، بلکه فقط ناشی از عصبانیت از عمل وی است. فقط در این صورت روند آموزشی موفقیت آمیز خواهد بود.
مجازاتهای مبتنی بر منافع مادی ، بخشی از رویه نه چندان دور است. با محروم کردن کودک از شیرینی یا جیب می توانید به نتیجه برسید. اما از چنین مجازات والدین سو not استفاده نکنید ، در غیر این صورت سلطه بزرگسالان به ضرر خواهد افتاد.
مجازات های مبتنی بر منطق
کودک باید رابطه علت و معلولی را درک کند تا دیگر به آنچه مورد سرزنش قرار می گیرد ادامه ندهد. بنابراین ، مهم است که منطق مجازات خود را نشان دهید.
به عنوان مثال ، یکی از این راه ها برای انتقال معنای اعمال به کودکان ، تحریک احساس گناه است. لازم است این کار با یک مثال خاص آغاز شود ، و پیامدهای عمل را به فرزندان بگویید. مهم است که با توصیف احساسی زیاده روی نکنید و شخصیت کودک را آزار ندهید ، تا در او نگرش منفی نسبت به والدین و خودش ایجاد نکند.
از نظر کارشناسان ، بهترین نوع مجازات ، توضیح است. منطق عمل حساسیت نسبت به نتایج عمل را تشکیل می دهد ، این امر کودک را از نظر اخلاقی رشد می دهد.
