بسیاری از والدین بر این باورند که شرم اهرم والدین خوبی است که می تواند کودک را وادار به توقف انجام برخی کارها کند. در حقیقت ، دعوت به شرمندگی می تواند صدمات جبران ناپذیری به روان یک فرد کوچک وارد کند.
چرا شرمندگی مضر است
شرم یک احساس بسیار قدرتمند و ناخوشایند است. گاهی اوقات به نظر می رسد که با شرمسار کردن فرزند خود ، می توانید بر رفتار او تأثیر مثبت بگذارید. اما این دور از واقعیت است. دعوت به شرم راهی برای دستکاری است که باعث احساسات منفی در کودک می شود ، شخصیت او را فرومایه می کند ، او را مجبور می کند که خود را بد بداند. شرم ، البته ، شخص کوچک را بسیار آسیب می بیند ، زیرا مرزهای شخصی او نقض می شود ، چیزی که نمی خواهد به کسی نشان داده شود ، باز می شود. در نتیجه ، کودک شروع به شک کردن در خود می کند ، می ترسد که در پیش بینی محکومیت از والدین اقدامی انجام دهد ، دچار کمبود ابتکار می شود ، به سمت خود عقب می کشد.
روانشناسان خاطرنشان می كنند كه كودكانی كه دائماً شرمنده می شوند با خصوصیاتی از قبیل اعتماد به نفس ، عدم تمایل به باز شدن مشخص می شوند ، آنها اغلب خجالت می كشند ، احساس حقارت می كنند. چنین کودکانی واکنش بسیار تندی نسبت به انتقاد نشان می دهند ، زیرا این اشتباه را اثبات بی ارزشی خود می دانند.
در بزرگسالی ، متکبر و رجز خوانی چنین افرادی مشخص می شود - به این ترتیب احساس درونی شرم را جبران می کنند. آنها حتی اگر از آنها مراقبت شود نیز از تنهایی رنج می برند. برای افرادی که اغلب در کودکی شرمنده بودند ، وجود عادات بدی که سعی می کنند احساس ناخوشایند را در خود سرکوب کنند مشخص است ، از جمله این عادت ها می توان به قمار ، گرایش به مغازه ، پرخوری ، گرایش به کار اشاره کرد.
چه چیزی باعث شرم می شود
احساس شرم در کودک فقط انتقاد از کارهای بد نیست. مقایسه با سایر کودکان این احساسات را تحریک می کند. به عنوان مثال ، وقتی می گویند کودک دیگری رفتار بهتر یا بهتری دارد.
هنگامی که کودک تحت کنترل کامل باشد - وقتی مرزهای شخصیت با نظارت ، بررسی ، کنجکاوی بیش از حد نقض شود ، احساس شرم نیز ایجاد می شود. هر شخصی ، حتی در سنین جوانی ، باید فضای شخصی ، اسرار و وقت آزاد خود را داشته باشد. در غیر این صورت ، یک فرد کوچک احساس تردید در خود می کند ، احساس می کند که خودش توانایی هیچ کاری را ندارد.
شرم درونی نیز هنگامی ظاهر می شود که والدین از وقایع مهم کودک ، نظر او ، موفقیت ها و موفقیت های او چشم پوشی می کنند. در این حالت ، کودک احساس کم اهمیتی مطلق می کند ، زیرا حتی نزدیک ترین افراد نیز از او حمایت نمی کنند.
چگونه با اشتیاق به شرمندگی کنار بیاییم
برای اینکه به کودک خود آسیب روانی وارد نکنید ، که در طول زندگی او را همراهی می کند ، لازم است یک بار و برای همیشه این روش تربیت را ترک کنید - شرم آور. فقط حمله می تواند از شرمندگی بدتر باشد.
در واقع عملکرد وجدان در کودکان خیلی زود ظاهر می شود و خود کودک می داند که کار بدی انجام داده است. اول از همه ، والدین باید با کودک در مورد اینکه چرا این عمل را مرتکب شده است ، بحث کنند ، این مسئله چه عواقبی را می تواند برای خود و اطرافیانش به همراه داشته باشد ، چه آسیب هایی می تواند به بار آورد. اینگونه گفتگوها ، بدون سرزنش كردن فرد ، به حفظ عزت نفس كودك كمك می كند ، به او می آموزد كه عواقب اعمالش را پیش بینی كند.
هرچه با کودک احترام بیشتری قائل شویم ، گفتگوی سازنده تری با او برقرار کنیم ، درک وی از کارهایی که انجام داده ، پذیرفتن آن و اصلاح اوضاع برای او آسان تر است.
