هر یک از والدین روش تنبیه کودک را که صحیح می داند انتخاب می کند. اما هیچ کس بحث نخواهد کرد که اغلب مجازات کودک به خاطر شوخی ، سیلی بلند بر کشیش است. این مبحث را مبنای پست امروز خود قرار خواهیم داد.
آیا تا به حال حداقل یک بار فکر کرده اید که ارزش ضربه زدن به کودک را دارد؟
معمولاً والدین با هر نوع خشونت علیه کودکان مخالفت می کنند ، اما متأسفانه فقط در قالب کلمات. اغلب می توانید ببینید که چگونه در زمین بازی در حیاط ، کودک دیگری سیلی سنگین به باسن از مادر خشمگین دریافت می کند. چرا این اتفاق می افتد؟ چرا والدین فکر می کنند کتک زدن کودکان ممکن و ضروری است؟
در واقع ، آنها اینطور فکر نمی کنند. به سادگی لحظاتی وجود دارد که کودک شروع به نشان دادن شخصیت خود می کند ، اما کلمات نمی توانند او را آرام کنند. اینجاست که خرابی رخ می دهد. فقط در عرض چند دقیقه ، والدین متوجه می شوند که آنها کار اشتباهی را انجام داده اند ، که نباید آنها را به قنداق کودک می زدند. بعضی حتی احساس شرم می کنند. در افکارم قول های بیشتری می شنوم که دیگر هرگز کودک را کتک نخواهم زد. اما ، دوباره ، فقط در افکار. یک شوخی کودکانه دیگر ، به هر ترتیب یا آن ، با یک سیلی سنتی بر روی باسن یا حتی بدتر از آن با کمربند به پایان می رسد.
بگذارید در مورد اینکه آیا ضربه زدن با کمربند به کودکان اشکال ندارد ، صحبت نکنیم. من این را یک سوال بلاغی می دانم. نشان دادن قدرت خود به ضعیف و بی دفاع بهترین راه برای ادعای خود نیست. از خود یک س Askال بپرسید - آیا مطمئن هستید که می توانید خود را کنترل کنید و روی یک خرده ریز گم نشوید؟ در بیشتر موارد ، پاسخ منفی خواهد بود.
در حقیقت ، کنار آمدن با احساسات بسیار دشوار است وقتی که سعی می کنید با تمام توان چیزی را برای شخص دیگری توضیح دهید ، اما او شما را نمی شنود و نمی فهمد. اما شما نباید از زور استفاده کنید. این یک گزینه نیست. خروجی کجاست؟
بیایید این کار را انجام دهیم - شما دیگر از خود س aboutال نمی کنید که آیا کودکان را کتک بزنید؟ پاسخ منفی است و قابل اعتراض نیست. ممنوع است! هرگز!
من پیشنهاد می کنم یک تصویر ارائه دهم. کودک شما شروع به بد رفتاری می کند. شما سعی می کنید برای او توضیح دهید که انجام این کار خوب نیست ، اما او شما را درک نمی کند ، این کار را به روش خود انجام می دهد. وقتی اعصاب شما در حد مجاز است ، برای چند ثانیه متوقف شوید ، برای کتک زدن کودک عجله نکنید. چشمان خود را ببندید ، استنشاق کنید ، چشمان خود را باز کنید ، نفس خود را بیرون دهید. به مرد کوچکی که روبروی شما ایستاده نگاه کنید. حال تصور کنید که شما این کودک بی دفاع کوچک هستید. قبل از اینکه شما عزیزترین و محبوب ترین فرد برای خود باشید ، هیچ کس نزدیکتر و عزیز دیگری ندارید. او با عصبانیت و تحریک به شما نگاه می کند ، می خواهد شما را بزند ، به شما آسیب برساند. شما نمی توانید از خود محافظت کنید. هیچ کس نمی تواند از شما محافظت کند زیرا شما کسی برای انجام آن ندارید. در این لحظه چه حسی دارید؟ کینه؟ ناامیدی؟ تلخی؟ چی؟ (در اوقات فراغت به آن فکر کنید.) حال به واقعیت برگردید. به چشمان آغشته به اشک کودک خود دقت کنید. هنوز احساس می کنید به او ضربه می زنید؟
در پایان ، حتی دانشمندان تأیید کرده اند نوزادی که در کودکی از ناحیه قنداق کتک خورده است ، نسبت به کودکی که در یک محیط آرام و صمیمی بزرگ شده است ، با خشونت و عصبانیت بیشتری رشد می کند. به این فکر کنید که در طی 30-20 سال چگونه می خواهید فرزند خود را ببینید؟
اگر می خواهید با کوچولوی خود دوست باشید ، به او ضربه نزنید. شما بزرگسال هستید! آیا نمی توانید راهی آرام برای آرام کردن خبیث کوچک پیدا کنید؟ هر بار که می خواهید به پایین کودک ضربه بزنید ، همان کاری را انجام دهید که در بالا انجام دادیم. همیشه خود را جای کودک بگذارید! این به شما کمک می کند تا از بسیاری از درگیری ها جلوگیری کنید. بعلاوه - من تضمین می کنم که پس از خواندن این مقاله و پیروی از توصیه های ارائه شده در اینجا ، بالاخره 90٪ والدین به خود پاسخ این سال را می دهند - آیا امکان ضرب و شتم کودکان وجود دارد و آیا این کار باید انجام شود؟
