پس از طلاق ، پدران همیشه حاضر نیستند در زندگی فرزندان خود مشارکت کنند. و یک زن باید خودش بچه را بزرگ کند. اگر این اتفاق افتاد و شما با فرزند خود پا به دنیای جدیدی گذاشتید ، پس سعی کنید اشتباهاتی را که معمولاً برای مادران تنها است ، مرتکب نشوید.
سعی کنید همیشه قوی باشید
موقعیتی که همیشه قوی باشد و توانایی انجام همه کارها را داشته باشد شایسته است ، اما بسیار خطرناک است. کنار آمدن با مشکلات ، رد کمک و همیشه "در حال انجام وظیفه" می تواند منجر به خستگی عصبی شود. اما کودک هیچکس به شما نزدیکتر نیست و شما باید این را بخاطر بسپارید. بنابراین ، احساس راحتی می کنید که از دوستان و خانواده کمک بگیرید. مادربزرگ و مادربزرگ را در مراقبت از کودک درگیر کنید. با همان مادران تنها همکاری کنید و به یکدیگر کمک کنید.
منحصراً روی کودک تمرکز کنید
پس از طلاق ، بسیاری از مادران تصمیم می گیرند که باید بقیه زندگی خود را صرفاً به کودک اختصاص دهند. فقط بر اساس نیازها و خواسته های او زندگی کنید. بنابراین ظاهراً می توانید پدر یا مادر گمشده را جبران کنید. این موقعیت در آینده با مشکلاتی همراه است. اول ، تنها دلیل زندگی کسی بودن یک بار غیر قابل تحمل و بیش از حد سنگین است. مخصوصاً برای یک کودک ، حتی اگر هنوز آن را درک نکرده باشد. ثانیا ، کجاست این تضمین وجود دارد که شما کودک را بزرگ نمی کنید که سرزنش کنید: "من تمام زندگی ام را روی تو می گذارم …" کودکان فقط وقتی پدر و مادرشان شاد باشند خوشحال می شوند. بنابراین کار کنید ، با دوستان خود ملاقات کنید و سرگرمی مورد علاقه خود را انجام دهید. از این گذشته ، فرزندان از والدین خود به زندگی علاقه مند می شوند.
احساس گناه
شما نسبت به این واقعیت احساس گناه می کنید که پس از طلاق ، کودک در خانواده ای تک والدی تربیت می شود. به نظر می رسد که این شرایط تأثیر بدی در سرنوشت آینده او خواهد داشت. یا به دنبال یک رابطه جدید هستید زیرا می خواهید خوشبخت باشید. و وجدان شما اکنون و سپس تلاش می کند تمام افکار را فقط در مورد کودک برگرداند. خیلی سریع ، کودک در سطح ناخودآگاه تمام پرتاب شما را حساب می کند و شما را دستکاری می کند. البته خلاص شدن از شر احساس گناه آسان و سریع نیست ، اما باید به حداقل برسد. یک سرگرمی پیدا کنید که هم شما و هم فرزندتان به آن علاقه مند شوید. به عنوان مثال: استخر شنا ، مطالعه کتاب قبل از خواب ، صنایع دستی.
شما از این سوال پرهیز می کنید: "بابا کجاست؟" و در مورد او بد صحبت کنید
هرچه بیشتر سعی کنید از این سوال دور شوید ، کودک زودتر احساس تنش ، درد و کینه می کند. کودک این سوال را بارها و بارها می پرسد تا زمانی که پاسخی دریافت کند. در برهه ای از زمان ، ممکن است نتوانید تحمل کنید و در گرمای لحظه بد درباره پدر کودک صحبت کنید. کودک کلمات گفته شده را در آدرس خود فرافکنی می کند و خود را بد می داند. بنابراین از پاسخ دادن به این س questionال خودداری کنید. در یک فضای آرام صحبت کنید. حتماً روشن کنید که اگرچه با هم زندگی نمی کنید اما هنوز کودک خود را دوست دارید. حتماً در مورد پدر کودک سخنان خوبی بگویید ، حتی اگر مجبورید پا روی غرور خود بگذارید. کودک بزرگ می شود و خودش می فهمد.
سعی کنید با خانواده های "کامل" ارتباط برقرار نکنید
ممکن است از خانواده های تمام عیار ناراحت باشید. یا فکر می کنید فرزندتان احساس می کند کنار گذاشته شده است. اما این کاملاً نظر ذهنی شماست. برعکس ، یک ارتباط گسترده به شما کمک می کند تا از یک حالت استرس زا خارج شوید و کودک رفتارهای متنوعی را مشاهده می کند. نکته اصلی این است که وجود خانواده کوچک خود را به عنوان یک هنجار درک کنید.
