پارک بازی وسیله ای است که حرکت کودک خردسال را محدود می کند. این از لحظه شروع خزیدن کودک ضروری است. شما می توانید تا 3-4 سال از آن استفاده کنید. روانشناسان می گویند استفاده از این جسم می تواند به روان کودک آسیب برساند ، اما در عین حال به محافظت از او در برابر بسیاری از آسیب ها کمک می کند.
مزایای استفاده از پارک بازی برای کودک
فضای آپارتمان می تواند برای کودک خطرناک باشد. گوشه های تیز ، پریزها ، اشیا small کوچک در هر اتاقی است و اگر کودک تنها بماند ، می تواند از آنها برای اهداف دیگر استفاده کند. برای محافظت از کودک در برابر جراحات و کوفتگی لازم است که مدام در مجاورت آن باشید. اما در عمل اجرای آن دشوار است ، گاهی مادر رویگردان می شود ، توجه خود را به سایر اشیا معطوف می کند ، کارهای خانه را انجام می دهد و به استراحت می پردازد. و در این لحظه ها باید به نوعی کودک را از خطر جدا کنید. و عرصه کمک بزرگی در این امر می کند.
از پارک بازی می توان در فضای باز استفاده کرد ، به کودک اجازه می دهد وقت خود را در فضای باز بگذراند ، اما خیلی زیاد خزنده نشود. فضای حصار زده با بینایی تداخل ندارد ، بنابراین اگر مادر در دسترس باشد ، کودک نگران نمی شود و در عین حال می تواند هر کاری را که انجام می دهد انجام دهد.
پارک بازی یک راه حل عالی برای سفر و بازدید است. می توان آن را روی زمین یا روی تخت قرار داد تا کودک شما ایمن نباشد. این اجازه می دهد تا تمام خانواده بدون ترس از تهیه اتاق برای اقامت در کنار کودک ، آزادانه حرکت کنند.
پارکینگ بزرگ حمل و نقل دشوار است ، اما برای کودک راحت تر است. بعضی اوقات می توانید فقط حصاری بخرید که ناحیه ای امن را در آپارتمان حصارکشی کند و آنجاست که کوچکی را ترک کند. این عرصه ها ، فقط از پرچین ها ، معمولاً جمع می شوند و فضای کمی را اشغال می کنند ، اما ته ندارند.
موارد منفی استفاده از پارک بازی برای کودکان
پارک بازی تحرک کودک را محدود می کند. از همان سنین پایین تمایل به سمت سبک زندگی کم تحرک شکل می گیرد. اما علاقه به دنیای پیرامون در گام اول است. ارزیابی توانایی های آنها ، آزمایش های مربوط به حرکت ، تلاش برای رسیدن به یک هدف در یک دوره حداکثر یک ساله ایجاد می شود. اسباب بازی های زیبا ، چیزهای روشن توجه را جلب می کنند ، اما اگر دستیابی به آن غیرممکن باشد ، احساس اضطراب و درماندگی وجود دارد. کودک ناخودآگاه احساس ناامیدی می کند و این می تواند احساس حقارت کند.
قرار گرفتن اجباری در صحنه می تواند آسیب روانی ایجاد کند. کودک می تواند ترسیده باشد و سپس برای مدت طولانی در بزرگسالی این فاجعه را پشت سر بگذارد. بنابراین ، مهم است که کودک را به تدریج به یک فضای محدود عادت دهید ، سعی کنید اسباب بازی های روشن را در آنجا قرار دهید و کودک را در کنار آن قرار دهید. در یک لحظه خاص ، او خودش تمایل به دستیابی دارد و حرکت پشت دیوار را به عنوان یک شادی و نه یک مجازات درک می کند.
کودکان بی قرار نباید یک زمین بازی بالا بخرند. اگر کودک به مادر چسبیده است ، باید او را ببیند ، بنابراین قد کمی را انتخاب کنید. برای فیجت ها بهتر است مدلهای 100 - 110 سانتی متری تهیه کنید ، برگرداندن آنها دشوارتر است ، از ثبات بیشتری برخوردار هستند.
تختخواب مخصوص بازی همیشه راه حل خوبی نیست. کودک در رختخواب می خوابد و در میدان ورزش وقت می گذراند و بازی می کند. ترکیب عملکردها باعث صرفه جویی در هزینه والدین می شود ، اما جدا کردن مفاهیم - مکانی برای استراحت و خواب را غیر ممکن می کند. این بیماری حرکت کودک را پیچیده می کند ، ممکن است او فضا را به درستی درک نکند و این مشکلات دیگری ایجاد می کند.
در صحنه ، کودک نباید بیش از 10-15 دقیقه تحت مراقبت باقی بماند. او می تواند مدت طولانی تری باشد ، اما مهم است که شرایط او را بررسی کنید یا در چشم باشید تا اضطراب ایجاد نشود.
همه کودکان موافق نیستند که در زمین بازی بنشینند. بعضی اوقات این خرید بی فایده است ، زیرا کودک به راحتی از بی پدر و مادر سر باز می زند. برای جلوگیری از این اتفاق ، قبل از خرید ، سعی کنید از بالش ها پارک بازی ایجاد کنید و واکنش کودک را ببینید.همچنین می توانید چند روز یک پارکینگ از دوستان خود بگیرید تا شخصاً نکات مثبت و منفی این محصول را ارزیابی کنید.
