هر خانواده ای تصمیم به داشتن فرزند دوم نمی گیرد. مطمئناً یک کودک دیگر شادی زیادی به همراه خواهد داشت ، اما مطمئناً ریتم تثبیت شده زندگی شما را خواهد شکست. قبل از تصمیم گیری مهم ، باید جوانب مثبت و منفی را بسنجید.
شرایط عینی
در خانواده های مختلف با دو فرزند ، اوضاع می تواند کاملاً برعکس باشد ، همه موارد دیگر برابر است. به عنوان مثال ، یک مادر بدون کمک خارج از خانه با نوزادان عالی کار می کند ، کار می کند ، سرگرمی و وقت برای کارهای خانه دارد. دیگری در استرس مداوم است ، وقت هیچ کاری را ندارد و عزیزان خود را از بین می برد. در این حالت ، تعدادی از عوامل عینی می توانند بر وضعیت امور تأثیر بگذارند: وضعیت مالی در خانواده ، پیچیدگی شغل اصلی ، سازماندهی زندگی ، توزیع مسئولیت ها ، جو روانی در روابط. اگر با این کار مشکلی ندارید ، از این نترسید که کودک دیگری روند عادی امور را مختل کند. اگر به راحتی از پس یک کودک برآیید ، بعید است که برای فرزند دیگر برایتان سخت باشد.
شرایطی را که دارید از قبل ارزیابی کنید. آیا پس از به دنیا آمدن فرزند دیگر ، باید فداکاری کنید و وضعیت مالی خود را از دست دهید؟ آیا می توانید بدون آسیب رساندن به خانواده ، مدتی از سرگرمی معمول خود صرف نظر کنید؟ اگر شرایط عینی و کلی شما مساعد باشد ، به احتمال بسیار زیاد هر دو کودک را در فضایی از عشق و آرامش به دنیا خواهید آورد.
سلامتی
سلامت کودک متولد نشده شما مستقیماً به سلامتی شما بستگی دارد. معاینات لازم را پشت سر بگذارید ، از درمان بیماری های مزمن مراقبت کنید. اگر اولین تولد شما دشوار بود یا بیماری جدی دارید ، با پزشک خود در مورد خوب بودن پیش آگهی صحبت کنید.
مدت زمانی که از تولد قبلی گذشته است نیز مهم است. حتی اگر کاملاً سالم باشید ، اما کمتر از 6-8 ماه پیش زایمان کرده اید ، بدن شما هنوز فرصت بهبودی نداشته است. برای خستگی ، کمبود ریز مغذی ها و احتمالاً مراجعه مکرر به متخصص زنان آماده باشید. اگر برعکس ، شما مدت ها قبل (بیش از 10 سال پیش) زایمان کرده اید ، به خاطر داشته باشید که در این مدت ، به عنوان یک قاعده ، خونرسانی به رحم خراب می شود.
به گفته بسیاری از پزشکان ، زمان مطلوب برای برنامه ریزی کودک دوم از نظر سلامتی 8-8 سال پس از تولد نوزاد اول است.
جنبه های روانشناختی
بسیاری از مادران پیش از این نگران می شوند که نتوانند به اندازه فرزند اول فرزند دوم خود را دوست داشته باشند. در اکثر قریب به اتفاق موارد ، این یک توهم مطلق است. منبع عشق واقعی مادرانه واقعاً بی پایان است و بعداً ، در آغوش گرفتن دو نوزاد ، ترس های بیهوده خود را با لبخند به یاد خواهید آورد.
این احتمال وجود دارد که نگران باشید که دو کودک با هم مشاجره و حسادت کنند. درک این نکته ضروری است که پیش بینی این وضعیت با وجود هرگونه داده آماری غیرممکن است. بله ، توصیه هایی از روانشناسان وجود دارد که بر اساس آنها نگرش منفی افراد مسن نسبت به خردسالان بیشتر در سن 3 سالگی است. در همان زمان ، اعتقاد بر این است که اگر تفاوت بین بچه ها 1-2 سال باشد ، می توانید حسادت را فراموش کنید: بچه ها خوب کنار می آیند و با یکدیگر بازی می کنند ، و بزرگتر به زودی دوره ای را فراموش می کند که با پدر و مادرش تنها بود. تفاوت 8-10 سال کمتر مطلوب نیست: در مواجهه با یک کودک بزرگتر یک مددکار ارزشمند پیدا خواهید کرد. با این حال ، در واقعیت ، همیشه اینطور نیست. غیر معمول نیست که کودکان ، صرف نظر از اختلاف سنی ، به عنوان یک غریبه بزرگ می شوند و بعداً شکایت والدین خود را به یاد می آورند.
این امر به خود شما بستگی دارد ، اینکه فرزندان خود را چگونه تربیت می کنید ، در روابط آنها چه لحنی ایجاد می کنید ، در برابر شکایات و مشکلات آنها چگونه واکنش نشان می دهید. به هر حال ، یک فرزند تنها در یک خانواده می تواند به عنوان یک خودخواه غبطه رشد کند و از همه دنیا و شخصاً از شما آزرده شود.
