اغلب ، اصطلاحات "روح" و "روح" مترادف در نظر گرفته می شوند. با این حال ، آنها جدا از هم هستند زیرا اجزای تشکیل دهنده شخصیت فرد هستند. برای جلوگیری از سردرگمی در آینده ، بهتر است بدانید که این مفاهیم چه تفاوتی با یکدیگر دارند.
شخصیت هر شخص یکپارچه است و از سه م bodyلفه تشکیل شده است: جسم ، روح و روح. آنها متحد و نفوذپذیر هستند. اغلب دو اصطلاح آخر اشتباه گرفته می شوند و مترادف در نظر گرفته می شوند. اما کتاب مقدس این دو مفهوم را از یکدیگر جدا می کند ، گرچه آنها اغلب در ادبیات مذهبی اشتباه گرفته می شوند. از این رو سردرگمی منجر به تردید در این موضوع می شود.
مفهوم "روح" و "روح"
روح جوهر غیرمادی فرد است ، در بدن او وجود دارد و نیروی محرک است. با او ، یک شخص می تواند وجود داشته باشد ، به لطف او جهان را می آموزد. اگر روح نباشد ، زندگی نیز وجود نخواهد داشت.
روح بالاترین درجه از طبیعت انسان است ، او را جذب و به سوی خدا سوق می دهد. طبق کتاب مقدس ، حضور اوست که شخصیت انسان را در سلسله مراتب موجود بالاتر از سایر موجودات قرار می دهد.
تفاوت بین روح و روح
به تعبیری محدود ، روح را می توان بردار افقی از زندگی یک فرد نامید ، این شخصیت او را با جهان پیوند می دهد ، منطقه احساسات و خواسته ها. الهیات اعمال خود را به سه خط احساس ، مطلوب و متفکر تقسیم می کند. به عبارت دیگر ، با افکار ، عواطف ، احساسات ، تمایل به رسیدن به یک هدف ، میل به چیزی مشخص می شود. او می تواند انتخاب کند ، حتی اگر همیشه درست نباشد.
روح یک نقطه مرجع عمودی است ، که در پیگیری خدا بیان می شود. اعمال او خالص تر تلقی می شود زیرا او ترس از خدا را می داند. او برای خالق تلاش می کند ، و لذت های زمینی را رد می کند.
با توجه به آموزه های کلامی ، می توان نتیجه گرفت که نه تنها شخص دارای روح است ، بلکه حیوانات ، ماهی ها ، حشرات نیز دارای روح هستند ، بلکه فقط یک شخص صاحب روح است. این خط خوب باید درک شود و حتی در سطح شهودی نیز بهتر احساس شود. این امر به دانش کمک خواهد کرد که روح به روح برای ورود به بدن کمک می کند تا بتواند آن را بهبود بخشد. همچنین مهم است که بدانید فردی از بدو تولد یا حاملگی دارای روح است. اما روح دقیقاً در لحظه توبه فرستاده می شود.
روح بدن را زنده می کند ، شبیه خون که به سلولهای بدن انسان نفوذ می کند و در کل بدن نفوذ می کند. به عبارت دیگر ، یک فرد و همچنین یک بدن دارای آن است. او ذات اوست. تا زمانی که انسان زندگی می کند ، روح در بدن باقی می ماند. وقتی می میرد ، نمی تواند ببیند ، احساس کند ، صحبت کند ، اگرچه همه حواسش را دارد. آنها غیرفعال هستند زیرا روح وجود ندارد. روح ، به ذات خود ، نمی تواند متعلق به انسان باشد ؛ به راحتی او را ترک می کند و برمی گردد. اگر او برود ، پس فرد نمی میرد و زندگی می کند. اما روح روح را زنده می کند.
