در حالی که در روسیه شیوه فرزندخواندگی کودکان از مدارس شبانه روزی اندک است ، اما در غرب در حال حاضر کاملاً گسترده است. والدین روسی به طور فزاینده ای ابراز تمایل می کنند تا از کودک شخص دیگری مراقبت کنند.
وقتی والدین با تمایل به والدین نامزد شدن به مقامات سرپرستی و سرپرستی مراجعه می کنند ، سپس متخصصان خانواده را مطالعه می کنند و آنها را برای ملاقات با فرزند جدید آماده می کنند. محبوب ترین ها کودکان زیر سه سال و سپس 6-7 سال هستند. اگر کودک فقط از خانواده گرفته شود بهتر است. بنابراین ، در مدارس شبانه روزی در کودکان اصلی نوجوانانی هستند که مدت زمان طولانی از خانواده خود جدا شده اند. به طور معمول ، این کودکان کمتر پذیرفته می شوند. در مورد آنها است که ارزش دارد با جزئیات بیشتری صحبت کنید.
کودکان یتیم خانه کمی متفاوت تربیت می شوند: آنها نمی شستند ، تمیز نمی کنند ، نمی توانند غذا درست کنند ، قیمت را نمی دانند ، به خرید نمی روند. آنها حتی راه خود را در اطراف شهر نمی دانند ، زیرا تورهای مسافرتی نمی روند ، عملاً جایی نمی روند.
چنین كودكانی توسط كادر ویژه خدمت می كنند ، بنابراین كودكان در مدرسه شبانه روزی در دنیای واقعی عملاً درمانده نیستند. والدین پرورشی چه چیزی را باید در مورد این کودکان بدانند؟
نیازی به ترس از گرفتن حتی کودکان بزرگسال از مدرسه شبانه روزی نیست. چنین کودکانی فقط آرزوی تشکیل خانواده را دارند. اگر کودکان زیر 10 سال هنوز هم می توانند دمدمی مزاج باشند ، کودکان بزرگتر از عدم تمایل خود برای بازگشت به مدرسه شبانه روزی آگاه هستند ، بنابراین سعی می کنند مطیع باشند.
کودکان مدرسه شبانه روزی توانایی ابراز عشق خود را ندارند ، زیرا پرستار بچه ها و مربیان کافی برای همه وجود ندارد. بنابراین ، هرچه کودک بزرگتر باشد ، نزدیک شدن برای او دشوارتر است ، فقط در آغوش کشیدن ، گفتن یک کلمه محبت آمیز است. در ابتدا ، درک چنین کلماتی برای چنین کودکانی بسیار دشوار خواهد بود ، به نظر می رسد که هیچ کس به آن احتیاج ندارد. با این حال ، نوجوانان مدرسه شبانه روزی واقعاً به محبت والدین خود احتیاج دارند ، اما آنها مطلقا نمی دانند چگونه چنین عشقی را بپذیرند. کودک از یک پناهگاه باید خیلی کم کم و با احتیاط با کلماتی مانند مادر و پدر ، به مظهر محبت عادت کند. این ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد.
هرچه کودک کوچکتر باشد ، راحتتر و سریعتر وارد یک خانواده جدید می شود ، از این نظر برای نوجوانان دشوارتر است. یتیم ها اغلب خیلی سریعتر از کودکانی که در یک خانواده بزرگ شده اند بزرگسال می شوند. آنها از همان ابتدا غم و اندوه خود را جرعه جرعه کردند و بنابراین می فهمند که از همان جوانی به پا می شوند.
نوجوانان پس از حضور در یک خانواده جدید ، مایل به کمک به والدین خود هستند ، اما اغلب آنها اعتراض می کنند ، حتی از خانه فرار می کنند. این به این دلیل است که به نظر آنها می رسد هیچ کس آنها را دوست ندارد. نوجوانان به این واقعیت عادت کرده اند که هیچ کس معمولاً به آنها اهمیت نمی دهد. شما باید حداکثر صبر و توجه را نسبت به چنین کودکانی نشان دهید ، درک و دوست داشتن آنها را یاد بگیرید. به تدریج ، پس از مدتی ، کودک مطمئناً پاسخ متقابل شما را می دهد و به یک شخص واقعاً عزیز تبدیل می شود.
