کودکان مدرن بسیار متفاوت از کودکان پیش دبستانی اواسط و اواخر قرن 20 هستند. جهان و فضای اطلاعاتی در آن چنان شدید و سریع تغییر کرده است که حتی برای کودکان خردسال نیز قابل توجه است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مطالعات اخیر نشان می دهد که کودکان پیش دبستانی مدرن دارای افزایش فعالیت ، اضطراب و تحریک پذیری بالا ، پرخاشگری ، بی قراری ، مقدار زیادی حافظه طولانی مدت هستند ، اما توانایی تمرکز طولانی مدت ندارند. کودکان پیش دبستانی مدرن از بسیاری جهات نسبت به والدین خود پایدارتر و خواستارتر هستند ، آنها می دانند چگونه در معنای اعمال تأمل کنند و نمی خواهند درخواست های بی معنی را برآورده کنند. این کودکان اعتماد به نفس دارند و تمایل بیشتری به نشان دادن احساسات دارند ، اما در عین حال از نظر سلامتی ضعیف تر هستند ، گاهی اوقات به تعدادی بیماری مبتلا هستند که کودکان قبلاً آنها را نداشته اند.
گام 2
تغییرات متعدد در جامعه منجر به تغییر در رفتار کودکان پیش دبستانی شده است. در حال حاضر ، والدین جدیت بیشتری در مورد رشد فرزندان خود دارند ، بنابراین کودکی در سنین پایین شروع به افزایش اشتیاق به دانش و جذب اطلاعاتی می کند که 20 سال پیش در دسترس کودکان هم سن او نبود. کودکان پیش دبستانی مدرن در سنین 3-4 سالگی قادر به حل مشکلات منطقی هستند که قبلاً از کودکان 4-5 ساله خواسته شده بود. زمان بحران های روانشناختی در کودکان پیش دبستانی نیز تغییر کرده است: بحران 3 سال اکنون یک یا دو سال بعد اتفاق می افتد ، در حالی که بحرانی که قبلاً در کودک قبل از ورود به مدرسه رخ داده بود اکنون در کودکان 7 تا 8 ساله اتفاق می افتد.
مرحله 3
با این وجود به لطف فناوری های نوین آموزشی و رایانه ای ، روان کودک بی ثبات می شود. او هر روز با چنان جریان عظیمی از اطلاعات روبرو می شود که هر ارگانیسم نمی تواند در برابر آن مقاومت کند. کودک از سنین پایین با تلویزیون ، رادیو ، سینما ، بازی های رایانه ای ، اینترنت احاطه شده است ، او یاد می گیرد که آنها را اداره کند ، اما اغلب اوقات توجه ناپایدار ، ناپایدار ، عدم توانایی در تمرکز بر یک چیز برای مدت طولانی می شود. کودکان مدرن می توانند همزمان به یک افسانه گوش دهند و یک سازنده را بکشند یا مونتاژ کنند ، اما گاهی اوقات قادر به نشستن در هنگام مکالمه نیستند.
مرحله 4
آنها روابط علی و معلولی روابط بین مردم ، طرح فیلم ها یا سریال های تلویزیونی را به خوبی ردیابی می کنند. دیدگاه آنها از بسیاری جهات گسترده تر از نظر کودکان در سن آنها است ، آنها شروع به فکر کردن در مورد موضوعات جدی می کنند. اما در عین حال ، آنها می توانند در ساده ترین کارها وابسته باشند: بند کفش های خود را ببندند ، لباس پیدا کنند ، تخت را بسازند. یک مشکل جدی در کودکان پیش دبستانی در بیش فعالی و کیفیت گفتار آنها است. آنها زیاد صحبت می کنند ، با صدای بلند ، اما اصوات را به خوبی تلفظ نمی کنند ، سعی نمی کنند مقدار این صداها را به کیفیت تبدیل کنند. تقریباً هر کودک 5 ساله اکنون در شکل گیری گفتار صحیح و شایسته به کمک یک گفتاردرمانگر نیاز دارد. نه تنها فن بیان آسیب می بیند ، بلکه از نظر واژگان نیز آسیب می بیند ، بلکه در کودکان مدرن نسبت به همسالان خود از قرن بیستم بسیار فقیرتر است. مجاورت مداوم بازی های تلویزیونی و رایانه ای به جای کتاب ، چنین تأثیری بر آنها وارد می کند.
مرحله 5
امروزه در جامعه ، روابط دوستانه نزدیک بین کودکان قطع شده است ، آنها تقریباً جایی ندارند که بتوانند بدون نظارت والدین یا مربیان خود ارتباط برقرار کنند. پیش از این ، این عملکرد توسط گروه های حیاط کودکان انجام می شد. امروز خیلی خطرناک است که بگذارید کودک به تنهایی برای پیاده روی برود ، بنابراین عملاً نقش بازی کودک از بین رفته است. کودک هنوز در مهد کودک بازی های آموزشی دارد ، اما خلاقیت آزاد بیش از پیش بی اهمیت می شود ، بنابراین ، تخیل کودک به وضوح نشان داده نمی شود. هیچ کودکی و دلاوری وجود ندارد که بتواند مبانی اخلاقی را به عنوان مثال به آنها بیاموزد. قهرمانان مدرن درخشان ، خنده دار ، اما عمدتا خالی هستند ، کودک به راحتی کسی را ندارد که بهترین الگوهای رفتاری را اتخاذ کند.
