دیروز ، کودک دوست و مهربان ، کودک ناگهان متفاوت شد. او خودش اصرار دارد و نظرات دیگران را در نظر نمی گیرد. این چیه؟ راهی برای بیان خود ، درستی و استقلال خود ، یا چیز دیگری؟ شناسایی علل پرخاشگری کودک ضروری است. برای درک اینکه چگونه با آن کنار بیاییم ، چگونه رفتار کنیم. والدین باید به طور مستقل یا با کمک مشاوره درست شرایط را دریابند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اول از همه ، باید به جنبه اجتماعی پرخاشگری کودک توجه شود ، یعنی: شرایط زندگی خانواده ، وضعیت والدین ، رابطه اعضای بزرگتر خانواده با یکدیگر و فرزندان ، عادات بد و وابستگی بستگان.
گام 2
به عنوان یک قاعده ، این میل به درک است ، ضروری است که باعث ایجاد انگیزه در کودکان می شود. هنگامی که کودک در پاسخ به نیازهای خود با بی تفاوتی ، عدم علاقه به خود و نیازهای خود روبرو می شود ، درگیری ایجاد می شود. این لحظات می تواند بر سلامت روان کودک تأثیر بگذارد و باعث پرخاشگری کودک شود.
مرحله 3
ممکن است والدین برای مدتی به عصبانیت کودک ، عصبانیت او توجه نکنند و معتقد باشند که چنین رفتاری در سنین جوانی قابل قبول است. سپس آنها می خوانند وقتی کودک از خط مجاز عبور می کند ، وقتی حیله ها با محافظت از منافع آنها با مشت جایگزین می شود ، مضطرب می شوند. والدین در نتیجه پرخاشگری به كودك تن داده اند و بدین ترتیب روشن می كنند كه این مدل رفتاری م worksثر است و نتیجه مطلوبی را برای كودك به ارمغان می آورد.
مرحله 4
تنبیه کودک به دلیل پرخاشگری فقط باعث آرامش موقت او می شود. کینه به خاطر مجازات به پیچیدگی ارتباطات افزوده می شود ، که کودک را بیشتر تلخ می کند و او را مجبور می کند برخلاف توصیه والدینش عمل کند. خشم گیر افتاده در درون می تواند به هر شکل دیگری خود را نشان دهد: لقب های توهین آمیز به همسالان حیاط ، عصبانیت از خود ، نفرت از افرادی که در خانواده اش زندگی می کنند. نادیده گرفتن حملات پرخاشگری و همچنین تمرکز بر روی آن ، نوعی ارتباط غیر فعال با کودک است.
مرحله 5
مهم این است که کودک عدم عملکرد و رفتار خود را توضیح دهید. برای آموزش نحوه یافتن راهی برای پرخاشگری ، خلاص شدن از شر تحریکات جمع شده. کمک کنید احساسات را بدون سرکوب آنها در خود بیان کنید ، و نشان دهید که چگونه از انرژی برای امور صلح آمیز استفاده کنید. از موفقیت شما و نشان دادن استعدادهای شما ستایش می کنیم.
مرحله 6
و مهمترین چیز برای والدین این است که فرزندشان را دوست داشته باشند ، دوست ، مددکار و مربی او باشند.
