وقتی همسران شکایت می کنند که شوهرشان برای نگهداری از فرزندان خود کم کاری می کند ، این س arال مطرح می شود: چرا این اتفاق می افتد؟ و آیا ریشه در خود زنان ندارد؟
"چه پدری هستی!" ، "نمی توان به تو اعتماد کرد!" ، "شما حتی نمی توانید کارهای ابتدایی را به صورت انسانی انجام دهید!" - غالباً می توانید فریادهایی از این دست را از لبان مادران تازه وارد بشنوید … با این حال ، غالباً چنین ادعاهایی جز هوی و هوس و تمایل به کنترل هر قدم همسر توجیه نمی شود. انتقاد ، نق زدن و حتی نفرین های جبران ناپذیر نسبت به همسر اغلب با آرزوی ناموفق برای "پرستار بچه" کردن وی ، مسئولیت بیش از حد خود بر سر خانواده ، یا تبدیل او به "پسر ناخواسته" که همیشه در دست
آیا فکر می کنید "مراقبت از کودک" برای یک مرد به معنای نشستن کنار کودک با پوشک و یک بطری فرمول غذایی کاملاً آماده است و او موظف است تمام وقت آزاد خود این کار را انجام دهد؟ اشتباه می کنی.
"مراقبت از کودک" برای پدر به معنای یاد دادن چیزی به او ، ایجاد یک فضای راحت برای کودک ، یعنی دستیابی به یک نتیجه خاص است. و لیس و لذت در مورد هر صدای جیر جیر کودک عزیز از ویژگی های مادران است.
ارتباط بین پدر و کودک از دوران بارداری آغاز می شود. مردان کنجکاو هستند: آنها به نحوه حرکت کودک آینده در بدن زن محبوب خود ، چگونگی فشار به آنجا و امثال آنها علاقه مند هستند. در این زمان ، مهم است که روابط خوب در خانواده حفظ شود ، مبادا ریزه کاری ها ، استفاده از موقعیت جالب "ممتاز" ، پاره شدن خشم و آزردگی شوهر ، به هر دلیل و دلیل مهم باشد.
در حال حاضر ، یک زن باید روشن کند که یک مرد با تولد یک کودک محبوب ترین فرد نخواهد بود ، و - آنچه که به ویژه مهم است! - رئیس خانواده ، و مسئولیت فزاینده فقط وضعیت او را تقویت می کند.
پس از تولد کودک ، ابراز عشق و اعتماد به مرد یکی از مهمترین لحظات تقویت رابطه ای است که عمیق تر و چند وجهی می شود. به عنوان مثال به او اعتماد کنید که کودک را استحمام کند ، یا با کالسکه راه برود و خود شوهر این کار را به وظیفه خود تبدیل خواهد کرد. پدران جوان با کمال میل در مراسم حمام کودک شرکت می کنند ، با کودکان راه می روند ، چیزی برای اتاق کودکان درست می کنند. نکته اصلی این است که مراقبت های شیرین در مورد یک عضو کوچک خانواده را به یک وظیفه سنگین تبدیل نکنید ، و زمان سپری شده با کودک (فرزندان) - به یک جهنم زنده تبدیل می شود ، و با ترس و اضطراب ، نارضایتی ، تجربه "از خراش "، خار ، انتقاد و اعتماد به نفس اینکه بدون دخالت شما مطمئناً اتفاق بدی رخ خواهد داد ، زیرا همسر احمق از هوش و ذکاوت کافی برای همیشه برخوردار نیست.
برعکس: از اینکه پدر را با فرزند تنها بگذارید ، نترسید ، این مسئولیت شخصی مرد در قبال خانواده را افزایش می دهد ، و در کنار آن مسئولیت - عزت نفس او را افزایش می دهد.
اگر به او فهماند که او "ازلی" نمی تواند از پس کارهای ساده برآید و نمی توان به او اعتماد کرد ، افتخار رئیس خانواده را متحمل می شود. اگر مردی در آدرس خود ملامت کند که "همه کارها را اشتباه انجام می دهد" ، اظهارات کنایه آمیز درباره هرگونه ابتکار عمل خود در مورد کودک - تمایل به شرکت در امور عمومی مراقبت از کودک از بین می رود. او که مخفیانه از چنین نگرشی آزرده شده است ، صدها بهانه ، بهانه ، و یک چیزهایی "در کنار" پیدا خواهد کرد تا وقت خود را در یک فضای روانشناختی ناخوشایند نگذراند ، جایی که او به عنوان آخرین "فقیر" تحقیر می شود.
به گفته همسران ، پس از زایمان ، شخصیت به شدت بدتر می شود. تحریک پذیری ، سوicion ظن ، میل به بحث بر سر یک دلیل ناچیز ، کنترل یک مرد ، سیاه نمایی او با یک کودک و تسلط بر خانواده وجود دارد.
زنان را می توان درک کرد: با تولد کودک ، نه تنها زندگی و زندگی روزمره ، بلکه گاهی اوقات نیز ظاهر ، در یک مادر تازه ساخته به طرز چشمگیری تغییر می کند.شرایط جدید باعث وابستگی زن می شود - از تغذیه تا بیماری های شیرخوارگی ، بعلاوه ، اغلب بچه های کوچک خواب خوبی ندارند. دوره تغذیه همیشه پوند اضافی است ، که شوهر حتی ممکن است متوجه آن نشود ، در حالی که ترس ممکن است بر زن غلبه کند: آیا او از عشق سقوط خواهد کرد ، آیا کسی "در کنار" خواهد داشت.
در چنین زمانی بهتر است در تجربیات خود منزوی نشوید ، بلکه صادقانه به شوهر خود اعتراف کنید که نگران کننده است و سعی کنید حمایت اخلاقی وی و درک صحیح از "عجیب بودن شخصیت" را جلب کنید. شما نباید توسط ترس و تحریکات خود هدایت شوید. سعی کنید زمان مشترکی که به کودک یا کودکان اختصاص داده شده تا حد ممکن دلپذیر و هماهنگ باشد و تماس با کودک به یک مراسم مشترک خوشایند تبدیل شود.
یک مرد باید بداند که افراد محبوبش در خانه منتظر او هستند و با آنها خوب و راحت خواهد بود. جو صلح ، اعتماد و خوشبختی مطمئن ترین "قطب نما" است که یک مرد را به خانه می رساند ، و نه به نزدیکترین میخانه یا به آغوش یک رقیب کمتر محبوب ، اما باعرضه.
