مطمئناً چنین تصویری را مشاهده کرده اید: در فروشگاه ، کودک دمدمی مزاجی است و ناله می کند: "M-ah-ah، خوب ، لطفا ، خرید-و-و …". به این مادر پاسخ می دهد: "چقدر از هوی و هوس هایت خسته شده ای!" و … جای خود را می دهد.
پس از آن ، مادر معمولاً شکایت می کند که نمی تواند در مورد هوی و هوس کودک دلبندش کاری انجام دهد. اینجا چه می توانم بگویم؟ او قبلاً همه کارها را برای بدخلقی کودک انجام داده است. خود او مقصر است که باعث هوس و هوس کودک می شود و در عین حال کاری نمی کند که او را از ناله و دمدمی مزاجی دور کند.
اما کودکان همه چیز را از والدین خود می آموزند! نوزادان تازه متولد شده ، اگر به هر چیزی احتیاج دارند ، این را با گریه بلند گزارش دهند. کودک با بزرگ شدن یاد می گیرد صدا را کنترل کند. و او شروع می کند ، مانند یک محقق واقعی ، آزمایش لحن های خود. و به دلیل چگونگی واکنش دقیق والدین در برابر صوت کودک یا کودک ، این امر تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا وی از آن در برقراری ارتباط با آنها استفاده خواهد کرد یا خیر.
با ارزش ترین چیز برای یک کودک در این دنیا چیست؟ اسباب بازی ها؟ کودکان مدرن به اندازه کافی آنها را دارند. غذا؟ به هر حال بچه ها آن را دریافت می کنند. تن پوش؟ بیشتر کودکان نسبت به لباس بی تفاوت هستند ، یا حتی اصلاً از آن متنفر هستند.
مهمترین و ارزشمندترین چیز برای هر کودک عشق و علاقه است.
اینجا بچه زمزمه کرد. (به یاد داشته باشید: غر زدن هنوز یک شرط نیست ، این فقط یک آزمایش است!) مادر بلافاصله به طرف او می دود ، او را برمی دارد ، پشیمان می شود. کودک چه چیزی را به یاد می آورد؟ "اگر شما نیاز به جلب محبت و تأیید مادر خود دارید ، باید غر بزنید!" سپس کودک متوجه خواهد شد که با هوس و گریه می توانید چیز مفید دیگری را از والدین دریافت کنید.
در چنین شرایطی چه باید کرد؟ وقتی کودک گریه می کند به او نزدیک نشویم؟ البته شما باید بالا بیایید! بالا بیایید و اول از همه ، بررسی کنید که آیا کودک واقعاً به کمک شما نیاز دارد. در این صورت ، کمک ضروری است. اما اگر گریه کودک ناشی از این واقعیت است که مثلاً کودک نمی تواند به اسباب بازی مورد علاقه خود برسد ، ارزش این را ندارد که این اسباب بازی را به او بدهید ، حتی اگر این ناله و زمزمه به گریه ای بلند تبدیل شود. D = باید سعی کنید توجه کودک را با یک اسباب بازی یا چیز کوچک جالب توجه منحرف کنید ، صبر کنید تا او به آن علاقه نشان دهد و فقط در این صورت است که می توانید کودک را تحویل بگیرید. این روش به ظاهر ساده بی عیب و نقص عمل می کند!
در صورتی که کودک قبلاً عادت کرده است که با هوس و هوس خود به همه چیز برسد ، باید تلاش بیشتری شود تا او از این روش جدا شود. با این حال ، اگر به اندازه کافی صبور باشید و به هوی و هوس کودک بپردازید ، نتیجه دیری نخواهد کشید.
