بدن کودک تازه متولد شده همه عملکردهایی را که یک فرد بزرگسال با گذشت زمان بدست می آورد ندارد. و بینایی کودک نیز از این قاعده مستثنی نیست ، بلکه به تدریج رشد می کند ، اگرچه کودک از لحظه تولد شروع به دیدن می کند.
بینایی عملاً نقشی اساسی برای فرد در مطالعه جهان بازی می کند. به لطف بینایی ، کودک شروع به درک رنگها و اشکال ، اندازه اشیا می کند و مغز او به طور قابل توجهی رشد می کند. کودک از لحظه تولد قادر به دیدن نامشخص است. بینایی کودک در طی 6-8 ماه اول زندگی به تدریج رشد می کند ، اما پس از آن رشد نمی کند.
ماه های اول زندگی
بلافاصله پس از تولد کودک ، تاری دید برای او به یک واکنش دفاعی تبدیل می شود: جهان بسیار بزرگ و عظیم است ، آنقدر رنگ و اشیا in در آن وجود دارد که روان کودک هنوز نمی تواند چنین تنوعی را تحمل کند. در نتیجه ، طبیعت خود او را از این امر محافظت می کند. در ماه اول زندگی ، کودک هنوز رنگ ها را به خوبی تشخیص نمی دهد ، اشیا را مبهم و نامشخص می بیند. تمام آنچه توجه او را به خود جلب می کند چهره مادرش است که روی او خم می شود و گاهی پدرش. کودک قادر است اشیا at را فقط در فاصله 20-30 سانتی متری تشخیص دهد ، که فقط برای دیدن شخصی که او را در آغوش گرفته است کافی است. بنابراین ، برای مادران در این دوره بسیار مهم است که ارتباط چشمی با کودک را بیشتر انجام دهند - او هنوز قادر به دیدن چیز دیگری نیست.
یک واقعیت جالب این است که در یک یا دو ماه اول پس از تولد ، کودک هنوز نمی داند که چگونه فقط در یک جهت نگاه کند. بنابراین ، ممکن است چشمانش کمی چشمانش جمع شود. هیچ مشکلی وجود ندارد ، عضلات ضعیف چشم اجازه نمی دهند کودک همزمان روی دو جسم تمرکز کند. بعد از ماه دوم زندگی ، این در اکثر کودکان از بین می رود. بعلاوه ، مدت طولانی است که چشمهای او هنوز روی هیچ جسمی معطل نشده است. این توانایی در ماه سوم زندگی نیز در او ظاهر می شود.
نوزادان زیر سه ماه به رنگ های متضاد واکنش خوبی نشان می دهند: سیاه و سفید ، روشن و تیره ، آبی و زرد. علاوه بر این ، بهتر است آنها به جای سایه ، رنگ های جامد را انتخاب کنند. بنابراین ، آنها رنگ های سفید ، قرمز ، آبی ، زرد را بهتر از صورتی ، خاکستری یا نارنجی می گیرند. کودکان نوپا عاشق دیدن تصاویر یا اشیای رنگی هستند ، به خصوص اگر رنگ و جزئیات زیادی داشته باشند. بنابراین ، در سن دو یا سه ماهگی ، باید به آنها جغجغه بدهید ، تصاویر ، عکس ها ، اشیا را نشان دهید.
سن از 4 تا 8 ماهگی
در حدود چهار ماهگی ، کودک شروع به رشد عمق بینایی می کند. این همان چیزی است که به او امکان می دهد شی correctly را به درستی ارزیابی کند. کودک همراه با رشد بینایی ، مهارت های حرکتی دست را نیز به وجود می آورد. او از قبل می تواند کاملاً آنها را کنترل کند ، اشیا را بگیرد و نگه دارد. کودک در پنج ماهگی یاد می گیرد که بین اشیای نسبتاً کوچک تفاوت قائل شود و حرکت آنها را با موفقیت مشاهده می کند. تغییرات در بینایی ادامه دارد: کودک یاد می گیرد رنگ و سایه را تشخیص دهد ، او می تواند رنگ های ظاهری مشابه را تشخیص دهد.
در سن هشت ماهگی ، بینایی کودک به سطح یک بزرگسال می رسد. اما هنوز هم ، در حال حاضر ، او خیلی بهتر از دور می بیند. در همان سن بالاخره رنگ چشم کودک مشخص می شود. سرانجام ، بینایی فقط تا سن 4 سالگی شکل می گیرد که کودک بتواند به طور کامل از توانایی های چشم خود استفاده کند و به دلیل حجم زیاد کار در مدرسه ، بینایی او هنوز فرصت نداشته است که خراب شود.
