تعداد اختلالات گفتاری در کودکان هر ساله در حال افزایش است. در ارتباط با این روند نامطلوب ، فوریت مسئله جلوگیری از اختلالات گفتاری در کودکان جهانی می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به یاد داشته باشید ، هرچه بیشتر با کودک خود و رشد گفتار او کار کنید ، سریعتر می توانید مشکل را تشخیص دهید. در اینجا برخی موارد وجود دارد که باید شما را هشدار دهد.
گام 2
توجه داشته باشید که کودک شما چند بار صداهایی شبیه به خنک کردن ، غرغر کردن ، گوش دادن به چگونگی حباب زدن او می دهد. در دوازده ماهگی ، او باید به بلندگو توجه کند ، یا حداقل اصوات ابتدایی را تقلید کند.
مرحله 3
اطمینان حاصل کنید که واژگان کودک شما در سن یک و نیم سالگی حداقل پنجاه کلمه باشد. در دو سالگی ، او باید از ترکیب دو کلمه استفاده کند و در سه سالگی ، عبارات کوتاه را بسازد.
مرحله 4
ابتدا بررسی کنید که آیا کودک می تواند صداهای واکه را جدا از دیگران تلفظ کند یا خیر. مثل هواپیما پرواز کنید و همزمان بکشید: "اوو-اوو-اوو". اجازه دهید کودک دهان شما را ببیند. بعد از چندین بار ، هواپیما را در کتاب نشان دهید ، از چگونگی وزوز آن بپرسید و ببینید آیا می تواند آن صدا را ایجاد کند.
مرحله 5
مصوتهای دیگر هم همینطور است. در دو سالگی کلمات و onomatopoeia مانند "ku-ku" ، "mu-mu" و مانند آن باید در گفتار وجود داشته باشد. در غیر این صورت ، با یک گفتاردرمانگر تماس بگیرید ، او به شما در مورد چگونگی انجام این کار مشاوره می دهد.
مرحله 6
در اولین نشانه های نقص گفتاری ، روزانه 10-15 مرتبه یک سری تمرینات ساده با کودک با سرعت پایین انجام دهید. به عنوان مثال ، از او بخواهید که یک مداد کوچک را با دندان هایش بفشارد تا در روی دندان قرار گیرد و سپس نوک زبان را به بالا و پایین مداد حرکت دهد. یا یک توپ نان بر روی نوک زبان کودک خود قرار دهید و از او بخواهید که در حالی که توپ را نگه داشته است ، به زور قورت دهد.
مرحله 7
اگر نگران رشد گفتار فرزند خود هستید ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. شاید این مشکل باید با کمک کار مشترک متخصصان ارتودنسی ، دندانپزشکان کودکان و همچنین گفتاردرمانگران و معلمان در موسسات پیش دبستانی حل شود. با کمک آنها ، می توانید در اسرع وقت کودک را در اختلالات عملکرد عملکردی که به بروز آسیب شناسی گفتاری کمک می کنند شناسایی کرده و اقدامات موثری برای از بین بردن آنها انجام دهید.
