همه ما دوست داریم به اشتباهات دیگران اشاره کنیم ، اما ، متأسفانه ، به ندرت کسی این کار را به درستی و با دقت انجام می دهد. برای اینکه فردی انتقاد شما را به درستی درک کند و همزمان آزرده خاطر نشود ، رعایت چندین توصیه مهم ضروری است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در همان ابتدای گفتگو فوراً شروع به اشاره به اشتباه نکنید. قبل از آن ، به لیاقت های شخص توجه کنید ، به کاری که او بدون شک بهترین کار را انجام می دهد. نکته اصلی این است که صمیمانه ستایش کنید ، اجازه ندهید فکر کنم که شما عمداً این کار را می کنید. سپس می توانید با دقت نسبت به خطا اقدام کنید.
گام 2
به طوری که پس از انتقاد شما ، فرد نسبت به شما طرد و احساس نفرت نداشته باشد ، باید به طور غیرمستقیم به اشتباهات اشاره شود. به عنوان مثال ، نه "شما تمام اسناد این جدول را اشتباه گرفتید" ، بلکه "به نظر ما می رسد که تمام اسناد این جدول توسط شما اشتباه گرفته شده اند".
مرحله 3
حتی بهتر است اگر خطایی را که شخص به صورت صریح بیان می کند و نیازی به بحث بیشتری ندارد ، به او اشاره نکنید. و همچنین ، به هیچ وجه نباید با لحنی منظم بگویید که چگونه شرایط را اصلاح کنید. به عنوان مثال ، اینگونه توصیه کنید: "ما فکر کردیم که شاید بهتر باشد این اسناد را در این پوشه قرمز قرار دهیم ، نظر شما چیست؟" در این حالت ، فرد نه به عنوان معرفی ایده منطقی تری در فعالیت خود ، نه نشانه ای از اشتباه خود را احساس خواهد کرد.
مرحله 4
پس از بیان انتقاد شما ، دیگر نیازی به ترک و رها کردن فرد در یک حالت افسرده نیست. در این مرحله مهم است که صمیمانه او را تشویق کنید و بگویید که چقدر کاری را انجام می دهد و چقدر کارش موفق است.
مرحله 5
به شخص نشان دهید که اشتباه او جزئی است و در صورت تمایل می تواند به راحتی آن را برطرف کند. با فرد صحبت کنید تا احساس شکست نشود ، بلکه برعکس ، هنگام انجام اقدامات جدید به توصیه شما ، بهبود و سپاسگذاری خود را نسبت به شما احساس می کند.
مرحله 6
برای اینکه شرایط آسان تر به نظر برسد ، و به نظر نمی رسد معلمی با اشاره گر داشته باشید ، کمک خود را ارائه دهید ، روش انجام این کار را به روشنی نشان دهید. در این زمان شوخی کنید ، بگویید برای اولین بار نیز با این مسئله روبرو شدید و اکنون آماده کمک به دیگران در کشف این حقیقت ساده هستید. بگذارید شخص احساس گوسفندی سیاه نداشته باشد ، به او بگویید که این وضعیت از حد معمول خارج نمی شود و راهی را می رود که قبلاً بسیاری از آن عبور کرده اند.
