تاکنون برخی از والدین با جدیت جدی ، کفر دادن را یکی از روشهای آموزش و بسیار م considerثر می دانند. در واقع ، با چند بار سیلی زدن كودك به "علت" ، می توان به این واقعیت دست یافت كه وی ممكن است دیگر كاری را كه والدین نادرست می دانند متوقف كند - این همان چیزی است كه طرفداران "روش های جسمی تأثیر" فکر می كنند. در واقع ، بزرگترها با كلك زدن به كودك به او اصلاً نمی آموزند كه دوست دارند.
جوهر پدیده
تا زمانی که دوست دارید یک سیلی سبک فقط به درد کودک بخورد می توانید به خود بگویید که از این طریق "بهتر" می شود ، چه کاری می توان انجام داد و چه کاری نمی توان انجام داد. در حقیقت ، این چیزی نیست جز خودفریبی.
اصولاً سیلی یک ضربه است و هر ضربه ای خشونت است. یک فرد بزرگسال از روش خشونت علیه موجودی استفاده می کند که آشکارا ضعیف تر است ، قادر به دفاع از خود نیست و با همان سکه به او پاسخ می دهد.
در هسته آن ، یک سیلی یا لگد یک روش معمول آموزش است. با "آموزش" كودك از این طریق ، شما در او رفلكس شرطی ایجاد می كنید: حركت صحیح تشویق (محبت ، ستایش) است ، حركت اشتباه درد است. فقط در حال حاضر ، والدین - طرفداران چنین روشهایی اغلب تشویق را فراموش می کنند ، اما هرگز مجازات را فراموش نمی کنند. بنابراین روش هویج و چوب به روش هویج و چوب تبدیل می شود.
تنبیه بدنی به چه چیزهایی منجر می شود؟
شاید کودکی که به طور منظم از این طریق "تربیت" می شود ، سرانجام آنچه والدین می خواهند را انجام دهد. اما نه به این دلیل که او فهمید چرا باید این کار انجام شود. آنها از ترس از مجازات رانده خواهند شد ، از انجام اشتباهی می ترسند ، از تحریک خشم والدین خود خواهند ترسید ، این بدان معناست که ترس از خود را آغاز خواهند کرد.
در چنین رابطه ای ، نمی توان در مورد اعتماد متقابل ، روابط نزدیک خانوادگی صحبت کرد. تعاملات بین یک بزرگسال و کودک به احتمال زیاد به یک بازی جنایتکار و یک پلیس شباهت دارد: "پلیس" (یعنی پدر یا مادر) سعی می کند هر نوع "رفتار نادرست" و مجازات و "مجرم" (یعنی کودک) به این فکر می کند که چگونه بهتر است "جنایات" خود را پنهان کنید تا "پلیس" در مورد آن حدس نزند. بنابراین ، یک فرد بزرگتر می آموزد که در روابط با بزرگان فریب ، تقلب ، رازدار و گوشه گیر شود.
تعداد کمی از والدین دوست دارند که به چنین اثری دست یابند ، اما آنها فقط با اجازه دادن به خود برای استفاده از روش های تأثیرگذاری جسمی بر کودک ، این اثر را می گیرند.
چه باید کرد؟
پدر و مادر با فهمیدن همه بی فایده بودن این نوع "تربیت" ، نباید فریب خود را متوقف کنند و ادعا کنند که کوبیدن "مفید" است ، کوبیدن یک پدیده بی ضرر و طبیعی است ، یک لقمه سبک و "ضربه" چیزهای کاملاً متفاوتی است.
ضروری است که خودتان را کودک کتک بزنید. به جای تکان دادن ، سعی کنید بارها و بارها برای کودک توضیح دهید که چرا این یا آن عمل بد است ، چه عواملی منجر به آن می شود و چگونه باید عمل کند تا از عواقب ناخوشایند جلوگیری شود. کودک یک فرد کوچک است ، به این معنی که موجودی از هوش و ذکاوت کمتری از یک بزرگسال برخوردار نیست. بله ، او تجربه عملی کمتری دارد و وظیفه یک بزرگسال دلسوز این است که خرد زندگی خود را با او در میان بگذارد ، و نه اینکه با بالا بردن دست روی کودک ناتوانی آموزشی خود را امضا کند.
