هر پدر و مادری که به خود احترام می گذارند ، نه تنها نقش مادر / پدر ، بلکه نقش یک دوست برای فرزندشان را نیز در سر می پرورانند ، اما هر کس ایده ای برای دستیابی به این هدف ندارد.
انواع والدین
امروزه والدین انواع مختلفی دارند - والدینی که از کودک مراقبت می کنند و والدینی که کودک را به مسئولیت پذیری ترغیب می کنند.
نگهبانان
والدینی که از کودک محافظت می کنند به معنای معمول سرپرست نیستند. آنها هر وقت عطسه می کنند به دور او نمی دوند و پوزه او را پاک نمی کنند. آنها سعی می کنند وقت او را با حلقه ها ، بخشها اشغال کنند و سعی می کنند حداکثر وقت را با کودک بگذرانند ، درک نمی کنند که هرچه سن او بالاتر می رود ، باید استقلال بیشتری نیز داشته باشد.
چنین والدینی در زندگی فرزندشان دخالت می کنند ، در روابط با همکلاسی ها و دوستان تعیین می کنند چه چیزی برای او خوب است و چه چیز بد. با همه اینها ، آنها فکر نمی کنند که چنین شیوه تربیتی فرد ناامنی را ایجاد می کند که در آینده نمی تواند به تنهایی تصمیم بگیرد. همچنین ، کودکی که از این طریق بزرگ شده باشد به عواقب تصمیمات خود فکر نخواهد کرد.
آزادی دادن
والدین نوع دوم والدینی هستند که سعی می کنند هرچه سریعتر احساس مسئولیت و استقلال را در فرزندشان ایجاد کنند. بنابراین ، آنها سعی می کنند حدود مسئولیت احتمالی کودک را گسترش دهند. آنها تصمیمات خود را به کودک تحمیل نمی کنند. آنها سعی می کنند به کودک بفهمانند که بر اساس سلیقه و ترجیحاتش ، او باید حلقه هایی را انتخاب کند.
چگونه برای کودک دوست شویم: چند قانون
- اولین و مهمترین نکته ای که باید بخاطر بسپارید این است که شما نمی توانید از طرف کودک یا مدرسه در موقعیت های جنجالی حمایت کنید. یعنی پدر یا مادر صحیح باید مانند قاضی عمل کند و هیچ یک از طرفین را نپذیرد.
- به هیچ وجه نباید از روی تنبلی کودک خود را مورد انتقاد قرار دهید. همانطور که مطالعات اخیر نشان داده است ، کودکان تنبل به سادگی وجود ندارند. بنابراین ، اگر کودکی تنبل است یا از چیزی امتناع می ورزد ، لازم است دلیل امتناع مشخص شود. چه کسی می داند ، شاید کودک دچار اختلال نقص توجه باشد. در این حالت کودک فقط با والدین کاری انجام می دهد.
- همچنین ، شما نمی توانید به عملکرد ضعیف یا نمرات ضعیف واکنش منفی نشان دهید. در اینجا نیز لازم است ابتدا دلایل عملکرد تحصیلی ضعیف را درک کنیم. این امکان وجود دارد که کودک در زمینه موارد به کمک خاصی نیاز داشته باشد. شاید کودک نتواند با معلم زبان مشترکی پیدا کند.
- یک نکته دیگر - شما باید در انجام تکالیف به فرزند خود کمک کنید و به او در جمع آوری کوله پشتی کمک کنید.
- و نکته آخر ، اما بسیار قابل توجه - شما نمی توانید کودک را با کودکان دیگر مقایسه کنید!
