هر پدر و مادری باید آماده این واقعیت باشند که کودک وی درمورد مرگ چیست؟ در عین حال ، توصیه می شود که برای چنین گفتگویی از قبل آماده شوید ، یا حتی بهتر ، آن را خودتان شروع کنید. اما چگونه کلمات مناسب را انتخاب کنیم ، چه چیزی باید به کودک خود بگویید؟ چگونه می توان چنین گفتگوی جدی را شروع کرد؟ چه باید گفت ، و چه چیزی بهتر است در مورد سکوت؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
بسیاری از والدین سعی می کنند تا جایی که ممکن است موضوع مرگ را با کودک خود لمس نکنند ، تا این امر باعث تیره شدن دوران کودکی وی نشود. در حقیقت ، بهتر است که از قبل و به شکلی که کودک در دسترس او باشد ، در مورد مرگ بگویید. این مکالمه نه تنها آسان خواهد بود ، بلکه به شما امکان می دهد کودک خود را برای آینده ای اجتناب ناپذیر آماده کنید.
گام 2
می توانید مرگ را از همان 3-4 سالگی به کودک بگویید. در این حالت ، عبارات باید تا حد ممکن ساده باشند. به عنوان مثال ، می توانید برای او توضیح دهید که گلهای قدیمی در تخت گل ها در پاییز می میرند ، اما گل های جدید در بهار در جای خود رشد می کنند. گلهایی را که سال گذشته در اینجا شکوفا شده اند به یاد می آوریم ، اینها را نیز به خاطر می آوریم.
مرحله 3
اگر مشکلی در خانواده شما رخ داده است و یکی از بستگان کودک درگذشته است ، نباید این واقعیت را از کودک پنهان کنید. بهتر است به ما بگویید که مثلا مادربزرگ من بیمار بود ، قبلاً خیلی زندگی کرده بود و چیزهای زیادی دیده بود. اکنون او دیگر با ما زندگی نمی کند ، اما دائماً ما را رصد می کند و زندگی خود را در قلب و خاطرات ما ادامه می دهد.
مرحله 4
بسیاری از کودکان به مرگ حیوان خانگی نیز بسیار حساس هستند و هیچ چیز غیر طبیعی در این امر وجود ندارد. غمگین شدن کودک کاملاً طبیعی است. وظیفه شما حمایت از کودک و همچنین ارائه واقعیت مرگ حیوان خانگی به آرامی تا حد ممکن است.
