حسادت دوران کودکی کششی برای جلب توجه والدین به هر شکل ممکن است. نافرمانی ، هوی و هوس ، دعوا ، نمایش "ناراحتی" خود استفاده می شود - گزینه های زیادی وجود دارد. در چنین شرایطی بسیاری از والدین گم شده اند و نمی دانند چگونه رفتار کنند.
حسادت دوران کودکی می تواند ناشی از ظهور فرزند دیگری در خانواده باشد. تولد یک خواهر یا برادر کوچکتر مرحله جدیدی از زندگی یک خانواده است. در ابتدا ، کودک بزرگتر کودک را به عنوان یک اسباب بازی جدید تصور می کند ، که در نظر گرفتن و لمس آن کنجکاو است. اما به زودی فرزند اول می فهمد که نوزاد برای همیشه در قلمرو خود ساکن شده است. اکنون شما باید اسباب بازی ها را با او ، فضای زندگی و مهمتر از همه عشق و توجه والدین خود به اشتراک بگذارید.
هرچه اختلاف سنی در کودکان کمتر باشد ، حسادت بیشتر خود را نشان می دهد. بعضی از کودکان نسبت به نوزاد پرخاشگری می کنند اما حتی بیشتر اوقات از والدینی که این کار را ناعادلانه با آنها انجام داده اند عصبانی می شوند.
برای جلوگیری یا به حداقل رساندن حملات حسادت ، لازم است کودک بزرگتر را از قبل برای ظاهر کودک آماده کنید. با او صحبت کنید ، توضیح دهید که بعد از تولد کودک نیز او را بسیار دوست خواهید داشت. سعی کنید سنتهای خانوادگی را که کودک بزرگتر به آن عادت کرده است حفظ کنید: پیاده روی خانوادگی در آخر هفته ، گردش ، داستان قبل از خواب.
بزرگتر را در مراقبت از نوزاد درگیر کنید. هنگامی که کودک خود را غسل می دهید ، او می تواند یک حوله بیاورد و نگه دارد ، یا به کف دست کودک کمک کند. همه ما با هم به پیاده روی می رویم ، اجازه دهید کودک ، تحت راهنمایی دقیق شما ، کالسکه را با کودک حمل کند.
مراقبت از برادر یا خواهر کوچک خود در کنار شما ، کودک در خانواده احساس رها شدن و زائد شدن نخواهد کرد. مهم نیست که چقدر مشغول مراقبت از کودک خود هستید ، مطمئناً برای برقراری ارتباط با فرزند اول خود وقت بگذارید: با او بازی کنید ، نقاشی بکشید یا فقط یک گپ بزنید.
با بزرگ شدن کودک ، این یک قانون را ایجاد کنید که هرگز کودکان را با یکدیگر مقایسه نکنید. این یک مسیر مستقیم برای دامن زدن به حسادت و رقابت بین کودکان است. از هر راه ممکن بر این ایده تأکید و پرورش دهید که شما یک خانواده هستید ، نزدیکترین و نزدیکترین افرادی که باید یکدیگر را دوست داشته و از آنها مراقبت کنند.
کودکان غالباً به یک پدر و مادر حسادت می کنند. به عنوان مثال ، پدر که شب عصر به خانه آمده است ، باید مادر را بغل کرده و ببوسد ، زیرا کودک گریه می کند و یک گریه پرخاشگرانه می گوید: "مادر من!" این معمولاً در خانواده هایی اتفاق می افتد که پدر زیاد کار می کند و بندرت در خانه است. در چنین شرایطی ، شما باید برای کودک توضیح دهید که مادر او و پدر را به همان اندازه دوست دارد و پدر باید سعی کند وقت بیشتری را با کودک بگذراند. نکته اصلی این است که کودک درک کند: شما یک خانواده هستید و پدر همه شما را بسیار دوست دارد و قرار نیست مادر را با خود ببرد.
حفظ اعتماد به نفس در والدین در کودکان بسیار مهم است. راه خود را متناسب با خانواده خود پیدا کنید و همه ترس و تردیدهای کودکی را ایجاد کنید!
