اتحادیه ازدواج تا حدوداً اخیراً به معنای تسلط شوهر و اطاعت بی چون و چرای زن بود. بدون رضایت شوهرش ، زن نه می توانست شغلی پیدا کند و نه حتی می تواند اموال شخصی را که قبل از عروسی به او تعلق داشت ، تصرف کند. با این حال ، اوقات تغییر کرده و نهاد ازدواج در بسیاری از کشورها دستخوش تغییرات چشمگیری شده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اول از همه ، ازدواج اکنون متوقف شده و قابل تخریب نیست. اگر قبلاً امکان حل روابط زناشویی فقط در موارد استثنایی وجود داشت ، با تصمیم بالاترین سلسله مراتب کلیسا یا عالی ترین نهاد قانون گذاری ، اخیراً روش طلاق به طور قابل توجهی ساده شده است. ممنوعیت طلاق فقط در موارد نسبتاً نادر و برای مدت زمان محدودی معتبر است (به عنوان مثال ، در روسیه ، طلاق آغاز شده توسط شوهر در دوران بارداری همسر و در اولین سال پس از زایمان مجاز نیست).
گام 2
دوران تسلط غیرقابل تقسیم بر جنس قوی در ازدواج ، علاوه بر این ، تقویت شده در سطح قانونگذاری ، مربوط به گذشته است. در حال حاضر زن از حقوق مدنی و مالکیت همسر برخوردار است. وی توانایی تملک و دفع املاکی را که قبل از عروسی به او تعلق داشت ، حفظ کرده و برای کار یا انجام هرگونه فعالیت اجتماعی نیازی به گرفتن اجازه از همسر خود نیست. وی همچنین حق دارد پولی را که بدست آورده به تشخیص خود خرج کند. اگرچه ، البته ، همسران معقول به طور مشترک تصمیم می گیرند که برای چه چیزی هزینه کنند.
مرحله 3
از زمان های بسیار قدیم ، نقش همسران در خانواده به وضوح مشخص شده است. قرار بود شوهر نان آور ، نان آور و محافظت کننده باشد و زن باید یک خانه دار منطقی ، غیور ، نگهبان کوره ، مربی فرزندان باشد. هرگونه انحراف از این قانون به شدت محکوم شد. یک زن متاهل می تواند فقط با انجام فعالیت های کاملاً محدود در خانه درآمد کسب کند ، به عنوان مثال ، ارائه خدمات به عنوان خیاطی ، لباسشویی ، فروش کیک های خانگی ، دادن آموزش موسیقی ، آموزش نقاشی و غیره. تلاش برای کار در بیرون از خانه نه تنها برای او ، بلکه برای شوهرش ، پدر و مادرش نیز شرم آور محسوب می شد. اکنون این موضوع حداقل در کشورهای پیشرفته دور از ذهن است. در آنجا ، زنان متاهل مدتهاست که به طور مساوی با همسرانشان کار می کنند و سهم قابل توجهی (و غالباً غالب) در بودجه خانواده دارند.
مرحله 4
در پایان لازم به ذکر نهاد ازدواج مدنی است. پیش از این ، فقط چند زوج دوست داشتنی تصمیم گرفتند بدون استفاده از رویه رسمیت بخشیدن به روابط خود ، با هم زندگی كنند ، زیرا آنها می دانستند كه این امر نه تنها از بستگان آنها ، بلكه از طرف كل جامعه نیز موجب عدم پذیرش شدید خواهد شد. اکنون ازدواج مدنی گسترده شده است. مردم بدون مهر در گذرنامه های خود زندگی می کنند ، بچه به دنیا می آورند ، نوه ها را بزرگ می کنند. و هیچ کس نمی تواند آنها را مقصر این امر کند.
