مرد باید اولین کسی باشد که احساسات خود را اعتراف می کند. دلیل این امر شوونیسم یا وفاداری به سنت ها نیست ، بلکه ویژگی های روانشناختی زنان است. در ابتدای رابطه ، یک زن ممکن است از احساسات خود آگاهی نداشته باشد ، یا حاضر نیست حتی آنها را به خودش اعتراف کند. اگر آگاهی وجود داشته باشد ، اما اطمینان به متقابل نداشته باشد ، این یک فشار روانی بزرگ برای یک زن است. بنابراین ابتکار عمل باید از طرف یک مرد انجام شود. این تنش را از دختر برطرف می کند و او به نوعی به خود اجازه می دهد احساس همدردی کند.
اعلامیه عشق نباید به طور ناگهانی و غیر منتظره پایین بیاید ؛ این کار باید در چند مرحله انجام شود. در همان زمان ، دختر از نظر روانشناختی برای چنین اخباری آماده می شود و ضرری نخواهد داشت.
در ابتدا می توان از تعارف استفاده کرد ، اما برای آنها باید زمان مناسب را انتخاب کنید ، به گونه ای که واکنش زن مثبت باشد.
از کجا می دانید که زمان مناسب برای شناخت فرا رسیده است؟ احساسات به شما پاسخ صحیح می دهند. اما اینکه عاشقانه و به طور کلی احساسات خوانده شود فقط در صورت صمیمیت امکان پذیر است.
اما با این وجود ، به رسمیت شناختن در روز دوم آشنایی ، یک زن را به وحشت می اندازد ، و او تصمیم می گیرد که یک مرد گفتگوی جعلی به راحتی معتاد باشد. حتی اگر عشق در نگاه اول به وجود آمد ، توصیه نمی شود که بلافاصله آن را بپذیرید.
برای آماده سازی یک زن ، به او بگویید دلتنگ او شده اید ، علاقه مند به برقراری ارتباط با او هستید. وقتی مشخص شد که دختر از دیدن شما خوشحال است و وقتی رابطه هر دو را راضی کند می توانید به عشق خود اعتراف کنید.
گاهی زن در پاسخ به اعتراف مرد ، همین حرف را می زند ، اما گاهی اوقات به دلیل خلق و خوی یا تربیتی نمی تواند این کار را انجام دهد. اگر در همان زمان به جای "دوستت دارم" او جواب دهد "من خوشحالم که با شما هستم" یا چیزی شبیه به آن - اشکالی ندارد. باید چند قدم به عقب برگردید و بعداً دوباره امتحان کنید ، دفعه بعد که واکنش متفاوت خواهد بود.
