در سال های اخیر ، پزشکان ، روانشناسان و گفتاردرمانی کودکان ، افزایش دائمی آسیب شناسی گفتار در نوزادان را مشاهده کرده اند. بعضی اوقات والدین به سادگی نمی دانند که چگونه گفتار در کودکان در سنین مختلف چگونه باید رشد کند. یا فکر می کنند این مشکلات در تلفظ به خودی خود برطرف می شود و کودک با گذشت زمان خوب صحبت خواهد کرد.
توصیه های عمومی متخصصان اطفال به والدین در این مورد به شرح زیر است: - اگر کودک هر سال کلمات منفرد صحبت نمی کند ، مهم نیست ؛ - اگر در دو سالگی سکوت کند - باید فکر کنید و مشورت کنید - در سه سالگی صحبت نکنید - زنگ هشدار را به صدا در آورید ، نزد متخصص مغز و اعصاب بروید ، به دنبال یک گفتاردرمانگر ، گفتاردرمانگر باشید ، حتماً شنوایی کودک را بررسی کنید. شکل گیری تلفظ صدا معمولاً در شش سالگی به پایان می رسد. یعنی کودک باید با گفتاری پیشرفته و بدون نقص در تلفظ اصوات به مدرسه بیاید. دلایل مشکلات گفتاری می تواند ماهیتی بیولوژیکی یا اجتماعی داشته باشد. اختلالات ارگانیک در نتیجه آسیب به برخی از قسمت های مغز رخ می دهد. در چنین کودکانی ، قشر مغز به اندازه کافی بالغ نیست ، در ساختار اندام های تهویه ، سیستم صوتی و تنفسی انحراف وجود دارد. دلایل این موارد نقض تروما ، مسمومیت ، بیماری های ژنتیکی است. علل اجتماعی اختلال در تلفظ ، در غفلت آموزشی ، محیط استرس زا ، بیماری روانی ، در محرومیت عاطفی که در صورت عدم ارتباط کافی با مادر و عزیزان ایجاد می شود ، بیان می شود. تمایز تمام صداهای گفتار بومی توسط گوش در حال حاضر برای یک کودک دو ساله وجود دارد. در سن 3-4 سالگی ، وی تفاوت بین تلفظ نادرست خود از یک صدا و نحوه تلفظ بزرگسالان را از گوش شنیده است. این همان چیزی است که باعث می شود کودک تلفظ خود را به حد ایده آل برساند. بنابراین ، بسیار مهم است که کودک سخنان صحیح و صحیح دیگران را بشنود. این نوع گفتار است که به رشد طبیعی گفتار کمک می کند. والدین باید سعی کنند چنین شرایطی را ایجاد کنند تا کودک بیشتر از گفتار معیوب صحبت صحیح را بشنود. ضعف گفتار همچنین می تواند به دلیل ضعف در عضلات زبان و لب ها باشد. کودک نمی تواند حرکات دقیق و هدفمندی را با آنها انجام دهد. در چنین مواردی ، لازم است که به ژیمناستیک گفتاری بپردازید ، مهارت های حرکتی خوب را توسعه دهید. دیفرانسیل فرنوم کوتاه یا کام بالا نیز می تواند باعث تلفظ اشتباه شود. همه این مشکلات باید همراه با یک گفتاردرمانگر ، متخصص آسیب شناسی ، روانشناس حل شود. هرچه دلیل آن هرچه زودتر مشخص شود ، سریعتر راهی برای برون رفت از این شرایط دشوار پیدا می شود. تاخیر در رشد گفتار به کودک اجازه نمی دهد تا کاملا با همسالان ارتباط برقرار کند ، وضعیت روحی و روانی را بدتر می کند. متخصصان به شما در تعیین علت رشد نکردن گفتار کمک می کنند ، به شما می گویند در ارتباط روزانه با کودک خود به دنبال چه چیزی باشید.
