یادگیری نواختن یک ساز موسیقی مزایای زیادی به کودک می دهد: رشد شنوایی ؛ توسعه مهارت های حرکتی خوب انگشتان (که به نوبه خود ، بر رشد راست ، یعنی نیمکره خلاق مغز تأثیر می گذارد) ؛ شکل گیری سلیقه موسیقی ؛ توانایی تحمل بارهای اضافی
درک همه موارد فوق برای والدین آسان است ، اما چگونه می توان این مسئله را برای کودکی که با گذشت زمان ، علاقه خود به یادگیری را از دست می دهد ، در طول کلاس دمدمی مزاج است و از هر راه ممکن سعی در جلوگیری از آنها دارد توضیح داد؟
ضروری
- 1) صبر
- 2) توجه به جزئیات
- 3) زمان
دستورالعمل ها
مرحله 1
با کودک خود صحبت کنید یا او را تماشا کنید: چه کارتون / فیلم هایی را تماشا می کند ، چه آهنگ هایی را دوست دارد. همه عناوین را بنویسید ، سپس سعی کنید نت موسیقی این آثار را در فروشگاه ها یا اینترنت پیدا کنید.
اجرای این ملودی ها برای او بسیار جالب تر از برخی از "مقیاس های کسل کننده" و کارهای برنامه دانشگاهی است که توسط معلم در چارچوب تنظیمات خود ایجاد شده است.
گام 2
نباید از انتقادات صرف نظر کنید ، همانطور که نباید شکنندگی روان کودک را فراموش کنید. با یک کودک در مورد سطح پایین عملکرد او صحبت می کنید ، شما در حال عبور از یک میدان مین هستید ، جایی که هر کلمه بی دغدغه ای نفرت از یک ساز را تقویت می کند ، و هر تعریف و تمجید بدون لیاقت می تواند منجر به عدم تحمل انتقاد در آینده شود.
تا آنجا که ممکن است مودب باشید ، و بهتر است صد بار بگویید: "بیایید از ابتدا دوباره بازی کنیم ، فقط اکنون باید انگشت وسط را روی این کلید بگذاریم ، نه انگشت اشاره ، خوب؟" - از اینکه یک بار بگویم: "شما بد بازی می کنید."
مرحله 3
رمز موفقیت در آموزش منظم بودن کلاسها است. اگر زمان اجازه می دهد تا شما صبح بخوانید (مدرسه نزدیک خانه است) ، ساعت کار روزانه کودک را به شرح زیر تقسیم کنید:
- در صبح - 15 دقیقه ؛
- بعد از مدرسه - 30 دقیقه
- نیم ساعت قبل از خواب - 15 دقیقه.
بنابراین ، او را از حوصله حین تمرین ، خستگی و درد مچ دست راحت کرده و همچنین احساسی را که مدتهاست با ساز نشسته است ، از بین می برید.
اگر کودک نمی خواهد بیشتر مطالعه کند و علاوه بر این ، تمام زندگی خود را وقف موسیقی کند ، یک ساعت در روز بار بهینه است. آموزش اضافی نباید بالاتر از آموزش اصلی باشد ، اما قدرت باید بر روی آموزش اصلی باقی بماند.
