والدین می خواهند فرزندشان را به عنوان فردی شایسته تربیت کنند و طبیعتاً اگر فرزندانشان انتظاراتشان را برآورده نکنند بسیار ناراحت می شوند. حتی بعضی اوقات با رویکردی شایسته برای تربیت ، بعضی اوقات کودکان شروع به دروغ گفتن می کنند و اغلب والدین خود را ناراحت می کنند. چگونه می توان کودک را از دروغ گفتن محروم کرد.
کودکان خردسال ، مهد کودک ها و بچه های مدرسه معمولاً خیلی خیال پردازی می کنند ، دانشمندان این واقعیت را مرحله خاصی از رشد ذهنی کودک می دانند. بچه ها اغلب دوستان مجازی و موقعیت های مختلفی را اختراع می کنند که وجود نداشته و نمی توانند در زندگی واقعی باشند ، این به دلیل تماشای کارتون و سرگرمی برای بازی های رایانه ای است. با شنیدن چنین قصه هایی از کودکان ، نباید آنها را سرزنش کنید ، و حتی توصیه می شود به بازی آنها متصل شوید ، یک طرح و سناریو از حوادث را با هم ارائه دهید. کودک از این چرخش بی نهایت خوشحال خواهد شد و والدین احساس می کنند کودک اعتماد بیشتری به آنها دارد.
اما شما باید بتوانید تخیل کودک را از یک فریب پیش پا افتاده و گستاخانه تشخیص دهید ، وقتی کودک برای رسیدن به برخی از اهداف خود هرگونه اطلاعات عمدی غیر واقعی را ارائه می دهد. اینجا
بنابراین
به منظور ایجاد یک شخصیت همه کاره از کودک ، بیشتر والدین کودک را در انواع محافل و بخش ها ثبت نام می کنند ، با گذشت زمان کودک شروع به خستگی می کند و در حد توانایی های خود ورزش می کند. کودک شروع به دور زدن محافل می کند ، تمرینات را نادیده می گیرد ، بعضی از تکالیف را فراموش می کند. دانش آموز از موفقیت های خود در یک زمینه یا زمینه دیگر به والدینش می گوید. کودکان این کار را انجام می دهند تا والدین خود را ناراحت نکنند ، امیدهای خود را توجیه کنند و غرور مادر و پدر را برانگیزند. برای جلوگیری از چنین شرایطی ، نباید کودک را بیش از حد سنگین کنید ، برای انتخاب حلقه یا بخش بعدی ، باید با کودک مشورت کنید ، در طول راه بفهمید که آیا او این نوع فعالیت را دوست دارد و آیا زمانی برای انجام این کار پیدا می کند؟ در این یا آن رویداد شرکت کنید.
ریتم مدرن زندگی والدین را مجبور می کند تا سخت تلاش کنند تا زندگی عادی خود و فرزندانشان را تضمین کنند. غالباً ، نوزادان تا حد زیادی از توجه والدین برخوردار نیستند ، و در اینجا از یک دروغ پیش پا افتاده استفاده می شود ، کودکان در مورد احساس ناخوشی صحبت می کنند ، از سردرد و حالت تهوع شکایت دارند و غیره. به محض اینکه والدین شروع به نگرانی ، نوازش ، نوازش و بوسیدن می کنند ، همه علائم بلافاصله از بین می روند. اگر یک وضعیت مشابه چندین بار تکرار شده است ، به رفتار خود فکر کنید ، ممکن است کودک شما به اندازه کافی توجه کافی نداشته باشد؟
خرابی در مدرسه یا کلوپ های ورزشی را می توان به گردن سایر دانش آموزان یا شرکت کنندگان انداخت ، ملافه هایی با علامت بد پاره شده و شلوارهای پاره در کمد پنهان شدند. والدین نیز اغلب تحریک کننده چنین دروغ هایی هستند ، نیازی نیست که کودک را در مورد آن یا بدون آن سرزنش کنید ، اما بهتر است کنار آن بنشینید و در مورد چگونگی خارج شدن از این شرایط فکر کنید.
هیچ رازی نیست که بسیاری از زنان فرزندان خود را به تنهایی بزرگ می کنند. کودکان نوپا و بزرگترها برای هم سن و سالان خود قصه هایی تعریف می کنند که پدرشان یک ناخدای دریا ، فضانورد ، زمین شناس یا یک قهرمان درگذشته است. همه این کارها برای این اتفاق می افتد که احساس بی پدر شدن نداشته باشد و در نظر دوستان کمی بلند شود.
گاهی رفتارهای نادرست والدین باعث می شود کودک بخواهد دروغ بگوید. به عنوان مثال ، تلفن شما زنگ می خورد و شماره مشترکی را می بینید که نمی خواهید با او ارتباط برقرار کنید ، تلفن را به سمت کودک می کشید و با نجوا از او می خواهید بگویید که مادر و پدر به فروشگاه رفته اند ، به مادربزرگ سر بزنید ، باتری ها را رنگ کنید و غیره. کودک با دیدن اینکه مادر چقدر راحت دروغ می گوید ، دیگر فکر نمی کند که این شرم آور است و به راحتی دروغ می گوید تا از این شرایط ناخوشایند خارج شود.
برای فرزند خود بهترین دوست باشید ، اغلب بگویید که او برای شما عزیزترین است و تقریباً هر موقعیتی با کمترین ضرر حل می شود. در مورد این واقعیت صحبت کنید که واقعیت بیش از هر چیز دیگری است ، که هیچ کس کودک را مجازات نخواهد کرد.حتماً بگویید که هر دروغی به مرور آشکار می شود ، این فریب باعث نجات اوضاع نمی شود بلکه مکالمه ناخوشایند را موقتاً به تعویق می اندازد. در صورت عدم اثبات جرم ، به هیچ وجه نباید کودک را سرزنش کنید. فرض برائت حتی در چنین شرایط کودکانه و مسخره ای هنوز لغو نشده است.
