کودکان می توانند در اطراف بزرگسالان قوی ، با دانش و آگاهی احساس صدمه و ناراحتی کنند. برای اینکه به کودک خود احساس کنید که یک عضو کامل خانواده است و ارزش خودش را درک می کند ، نشان دهید که به شخصیت او احترام می گذارید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به قول های خود به کودک خود عمل کنید. در غیر این صورت ، کودکان احساس می کنند والدینشان از آنها غفلت می کنند و در زمان مناسب می توانند به راحتی حرف های خود را کنار بگذارند. برای جلوگیری از ناامیدی در آینده ، قول هایی را ندهید که صد در صد مطمئن نیستید ، یا برای آب و هوای بد ، بیماری و شرایط پیش بینی نشده رزرو کنید.
گام 2
با کودک خود صادق باشید. نباید در حضور پسر یا دخترت به او دروغ بگویی یا به شخص دیگری دروغ بگویی. باور کنید کودکان احساس جعلی می کنند و البته از لحظاتی که والدین قادر به فریب آنها هستند خوشحال نیستند.
مرحله 3
به کودک ایمان داشته باشید ، استعدادهای او را تحسین کنید ، از ابتکارات او حمایت کنید. نیازی به کوچک شمردن کودک و پاسخگویی به اشتیاق و رویاهای او با بدبینی و تعارف نیست.
مرحله 4
عادت به سخنرانی در مورد کودک خود را ترک کنید. این امر خصوصاً در مورد پسران صادق است. آنها در حال حاضر مردان کوچکی هستند و از سخنرانی های طولانی و خسته کننده متنفرند. کافی است فقط به خطا اشاره کنید ، نحوه رفع و جلوگیری از آن را در آینده پیشنهاد کنید. نیازی به خواندن اخلاق نیست.
مرحله 5
به کودک ، اشتباهات و اشتباهات او نخندید. این اتفاق می افتد که سخنان کودک برای والدین بسیار خنده دار به نظر می رسد ، آنها شروع به خندیدن می کنند و مادربزرگ های خود را صدا می کنند تا آنچه را اتفاق افتاده منتقل کنند. و کودک اصلاً خنده دار نیست ، شوخی نمی کرد و سعی نمی کرد مادر و پدر را بخنداند. در این حالت ، ممکن است به نظر کودک برسد که او قابل درک و احترام نیست ، که مشکلی برای او پیش آمده است.
مرحله 6
حتما به س questionsالات کودک پاسخ دهید. حتی اگر او برای صدمین بار همان چیز را پرسید ، او را نادیده نگیرید. شما این کار را با دوستان ، همکاران ، رئیسان یا مشتریان خود انجام نمی دهید. و همچنین به کودک نیاز به ادای احترام است.
مرحله 7
ترس کودک را نفی نکنید و احساسات او را انکار نکنید. به عنوان مثال ، یک کودک از شکستن اسباب بازی خود ناراحت است. او گریه می کند ، و مادر می گوید که هیچ دلیلی برای گریه وجود ندارد و هیچ چیز وجود ندارد که از این مزخرفات ناراحت شود. یعنی ارزش های کودک را دست کم گرفته و احساسات او را انکار می کند. ترس هم همین طور است. والدین گاهی اوقات کاملا صحیح تلاش نمی کنند فرزندان خود را از شر آنها خلاص کنند. شما باید تمام احساسات کودک را بپذیرید. او نسبت به آنها حق دارد و احساسات او شایسته توجه و احترام است.
