تربیت یک نوجوان س questionsالات زیادی را برای والدین حل نکرده است. کودک دیروز با چه سرعتی نوجوان پریشان شد که به حرف بزرگسالان گوش نمی دهد و علی رغم همه کارها همه کارها را انجام می دهد. اما در چنین رفتاری شکایات پنهان و آزمایش جهانی برای قدرت وجود دارد. و والدین باید سعی کنند اقتدار و احترام را در نزد کودک حفظ کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در تربیت به قانون "میانگین طلایی" پایبند باشید. با استفاده از روشهای جسمی ، نمی توانید کودک را بسیار مستبدانه ، با اجتناب ناپذیر مجازات ، پرورش دهید. این به احتمال زیاد نه تربیت ، بلکه استبداد است. و در عین حال ، نمی توان خیلی نرم بود ، رفتار نادرست کودک را نادیده گرفت ، او را در همه شرایط درست کرد یا مشکلاتش را کنار گذاشت. کودک باید واکنش کافی شما نسبت به اعمال شما را ببیند. فقط از این طریق او می تواند رفتارهای جامعه را بیاموزد ، خوب و بد را از هم تشخیص دهد. و والدینش برای او قاضی عادلانه ای خواهند بود ، و نه ستمگر یا سرایدار بی تفاوت.
گام 2
کودک باید تصویر دنیا را از والدین خود بیاموزد. بالاخره بچه ها آینه ما هستند. در مرحله خاصی از بزرگ شدن ، آنها رفتار ما را کپی می کنند ، والدین ما را الگوی خود می دانند. و اگر آنها بی احترامی شما به دیگران ، بی تفاوتی نسبت به عزیزانشان را دیدند ، پس از فرزندان خود انتظار حساسیت عاطفی را نداشته باشید. علاوه بر این ، نوجوانان ممکن است با تمسخرهای خود به رفتار شما اعتراض کنند. به نظر بزرگسالان می رسد که کودکان صبر و شکیبایی خود را آزمایش می کنند ، اما در واقع آنها سعی می کنند با ما تماس بگیرند.
مرحله 3
شما باید از زندگی کودک آگاه باشید ، در سرگرمی های او سهیم باشید و از همه تلاش های خوب او حمایت کنید. آنچه را که وی مهم و عزیز می داند مسخره نکنید. غالباً ، کودکان و والدین حتی موضوعات مشترک مکالمه ندارند. و همه به این دلیل که هیچ چیز واقعاً آنها را به هم پیوند نمی دهد. اگر هرکسی در خانواده زندگی خود را داشته باشد ، احساس وحدت وجود ندارد. و برای بسیاری از کودکان این احساس امنیت است که منظور آنها عشق است. نقاط مشترک را پیدا کنید. شاید تمام خانواده در تابستان به اردو بروند ، یا در اردوگاه ها اردو بزنند ، آخر هفته جمع شوند یا برای کمک به گردش سگها و پناهگاه بیرون بروند. نقاط مشترکی پیدا کنید که باعث می شود کودک شما را به عنوان یک دوست ببیند.
مرحله 4
در رابطه خود اعتماد ایجاد کنید. سعی کنید کودک با مشکلات و نگرانی برای شما ، و نه برای شرکت حیاط ، روبرو شود. و برای این کار ایجاد فضای تحمل و حمایت ضروری است. فرزندان شما باید بدانند که خانواده همیشه توسط کسی به شما گوش می دهند ، به شما کمک می کنند و می پذیرند. اگر با گریه با هرگونه شکست و مشکل کودک روبرو شوید ، در این صورت انتظار اعتماد و احترام از او را نخواهید داشت. احترام کودک نسبت به پدر و مادرش ، به خصوص در دوران نوجوانی سخت ، دقیقاً به همین شکل نیست. این دیگر یک کودک بی دفاع نیست که عاشقانه شما را بخاطر آنچه هستید دوست دارد. پیش از شما بزرگسالی هستید که نه تنها به دلیل سن و تجربه ، بلکه همچنین برای کارهای عادی نیز به دلایل خوبی برای دوست داشتن و احترام به بزرگان نیاز دارد.
