به عنوان یک قاعده ، فتق کشاله ران در کودکان رایج ترین آسیب شناسی در زمینه جراحی است. این یک برآمدگی از اشکال و اندازه های مختلف از طبیعت پاتولوژیک است.
لازم به ذکر است که فتق مغبنی در کودکان شامل کیسه فتق با محتوای آن و روزنه فتق است. بیشتر اوقات ، این بیماری در نوزادان پسر اتفاق می افتد. علت آسیب شناسی ممکن است عدم رشد کافی پروسه واژن باشد ، که در هفته 12 بارداری شروع به شکل گیری می کند. ظاهر فتق مغبنی توده ای است که در ناحیه تناسلی قرار دارد (به عنوان مثال در پسران ، روی کیسه بیضه) یا تورم مغبنی است. لازم به ذکر است که فتق مغبنی در کودکان یک بیماری مادرزادی است و در یک بزرگسال نیز به دست می آید.
اگر هر نوع تشکیل یا برجستگی در ناحیه کشاله ران ظاهر شد ، اگر یک فتق مغبنی در کودکان است ، لازم است با یک متخصص که می تواند بیماری را تعیین کند ، مشورت کنید. علائم تغییرات پاتولوژیک را می توان بصری مشاهده کرد. علاوه بر این ، به عنوان یک قاعده ، فتق کاملا نرم و الاستیک است ، بنابراین اصلاح آن آسان است و کودک را از احساسات دردناک نجات می دهد. البته این کار باید توسط جراحی انجام شود که اجازه نیاوردن فتق را بدهد که بر جریان خون اندام های داخلی تأثیر منفی می گذارد. در صورت نیشگون گرفتن شکل گیری فتق ، تخلف رخ می دهد.
در صورت نقض ، تنظیم مجدد آن غیرممکن است ، در ناحیه کشاله ران درد بسیار شدیدی وجود دارد ، احساس حالت تهوع ، استفراغ ، مدفوع مختل می شود ، تشکیل گاز افزایش می یابد و غیره در نتیجه نقض کیسه فتق ، نه تنها گردش خون مختل می شود ، بلکه تورم ناحیه آسیب دیده نیز ایجاد می شود که منجر به پریتونیت و سوراخ شدن می شود. تشخیص پاتولوژی شامل یک روش ابزاری (دیافانوسکوپی) ، یک روش فیزیکی (لمس بیمار) ، بررسی سونوگرافی از منطقه آسیب دیده بدن کودک است.
درمان به موقع و از بین بردن علت تخلفات در برخی موارد منجر به مرگ کودک می شود. تعیین ماهیت بیماری در نوزادان کاملاً دشوار است ، زیرا آنها نمی توانند در مورد احساسات خود بگویند. بنابراین ، در صورت رفتار ناآرام ، کم اشتهایی ، تب ، کودک باید به پزشک نشان داده شود ، زیرا ممکن است یک فتق مغبنی در نوزادان باشد. البته در این سن توصیه می شود كه كودك به طور مداوم بر روی پرسنل پزشكی نظارت داشته باشد ، یعنی بستری شدن در بیمارستان یا درمانگاه توصیه می شود.
حتی پس از کاهش ، فتق مغبنی در کودکان نیاز به برداشتن کیسه فتق از طریق جراحی دارد. پس از عمل ، کار کانال اینگوینال بازیابی می شود. به شرط استراحت در رختخواب و رژیم غذایی مناسب ، بخیه ها بعد از یک هفته برداشته می شوند. البته فقط یک متخصص باتجربه عمل را به گونه ای شایسته انجام می دهد که در آینده هیچ عارضه ای ایجاد نشود (به عنوان مثال عود و نفوذ عفونت در بدن). سن بهینه ای که در آن حذف تجویز می شود 6-12 ماه است. این به دلیل این واقعیت است که در اولین مراحل استرس اضافی ایجاد می شود ، که منجر به خارش فتق می شود.
بسیاری از والدین ، هنگامی که مشکوک به آسیب شناسی جراحی هستند ، در یافتن یک درمانگر سنتی که "از فتق صحبت می کند" عجله دارند. اما ، به عنوان یک قاعده ، آنها فقط قادر به کاهش درد به طور موقت هستند. در آینده برجستگی های مکرر اتفاق می افتد و شروع روند چسبندگی فقط وضعیت را بدتر می کند و کار جراحان را در حین برداشتن جراحی پیچیده می کند.
همچنین این اعتقاد وجود دارد که فتق مغبنی به دلیل این واقعیت که کودک گریه طولانی و سخت دارد ، اتفاق می افتد. البته این طور نیست. فقط این که با هیستری شدید ، برجستگی فتق بیشتر دیده می شود.
