اوتیت میانی یک بیماری در هر قسمت از گوش است. این بیماری التهابی است. اوتیت میانی یکی از بیماری های شایع در کودکان به حساب می آید. طبق آمار ، تقریباً هر کودک زیر پنج سال حداقل یک بار دچار اوتیت میانی شده است.
طبقه بندی اوتیت میانی
بسته به محل التهاب ، سه نوع اوتیت میانی وجود دارد:
- اوتیت خارجی.
- اوتیت میانی.
- لابیرنتیت یا اوتیت داخلی.
اغلب اوقات ، تصویری مشاهده می شود که در ابتدا کودک مبتلا به اوتیت خارجی بوده است. اما در نتیجه درمان نادرست یا به موقع ، اوتیت میانی به گوش میانی منتقل می شود. در صورت عدم درمان ، التهاب به گوش داخلی گسترش می یابد.
اوتیت خارجی التهاب قسمت خارجی مجرای گوش و دهان کودک است. پزشکان اوتیت خارجی را به دو دسته تقسیم می کنند: هنگامی که روند التهابی گوش خارجی در کل دوره بیماری مشاهده می شود ، منتشر است و هنگامی که التهاب در یک مکان که تشکیل جوش مشاهده می شود ، محلی است محدود.
اوتیت میانی شایع ترین نوع اوتیت میانی در کودکان است. در نوزادان زیر 1 سال ، در میان انواع اوتیت میانی ، التهاب گوش میانی 90٪ تشخیص داده می شود. با توجه به ماهیت روند بیماری ، اوتیت میانی می تواند مزمن ، حاد یا عود کننده باشد. همچنین ، اوتیت میانی حاد دو نوع دارد: چرکی و کاتارال. در طول توسعه اوتیت میانی در کودک ، پنج مرحله از بیماری رخ می دهد:
- التهاب حاد لوله شنوایی - واستاکیت. افزایش دمای بدن کودک فقط می تواند در نتیجه عفونت رخ دهد. شکایت از احساس گرفتگی و سر و صدا در گوش وجود دارد.
- التهاب غشای مخاطی گوش میانی - التهاب آب مروارید. کودک دردهای ملتهب در گوش ملتهب ایجاد می کند. احساس سر و صدا و ازدحام افزایش می یابد.
- مرحله قبل از سوراخ شدن التهاب گوش با شخصیت چرکی. در این مرحله ، کودک شدیدترین احساسات درد را تجربه می کند. آنها می توانند در چشم ، گونه ، گردن ، دندان درد ایجاد کنند. دمای بدن می تواند تا 38-39 درجه سانتیگراد افزایش یابد. در نتیجه معاینه خون ، روند التهابی تشخیص داده می شود.
- مرحله پس از تزریق التهاب. در نتیجه پارگی لاله گوش (سوراخ شدن) ، از کانال گوش آزاد می شود. در این مرحله ، درد در بیمار کاهش می یابد ، اما ترمیم شنوایی هنوز انجام نشده است. دما معمولاً به حالت عادی برمی گردد.
دوره مزمن اوتیت میانی را می توان به سه دسته تقسیم کرد:
- اوتیت میانی چرکی.
- اوتیت میانی اگزوداتیو.
- اوتیت میانی چسبنده.
التهاب گوش داخلی می تواند حاد یا مزمن ، موضعی یا منتشر باشد. التهاب خود را می توان با فرم آن مشخص کرد: سروز ، نکروز یا چرکی.
طبقه بندی اوتیت میانی از نظر کمیت امکان پذیر است. هنگامی که بیمار از علائم هر دو گوش شکایت دارد ، اوتیت میانی یک طرفه وجود دارد ، یا فقط اوتیت میانی دو طرفه وجود دارد.
دلایل اوتیت میانی در کودکان چیست؟
اوتیت میانی در کودک ، بسته به روش وقوع ، به سه نوع تقسیم می شود:
- حساسیتی.
- پس از سانحه.
- عفونی
اگر اوتیت میانی در یک بزرگسال کاملا نادر باشد ، در کودک یک بیماری نسبتاً شایع است. این به دلیل ساختار خاص لوله استاش است. در دوران کودکی ، لوله گوش عملاً هیچ خمشی ندارد. با طول کوتاه تر ، عرض بیشتری دارد. در بزرگسالان ، لوله استاش تغییر می کند و کاملاً متفاوت به نظر می رسد. در نتیجه این ویژگی ، مخاط ایجاد شده در نازوفارنکس می تواند به راحتی وارد گوش شود و در اثر اختلال در تهویه ، باعث ایجاد تغییر فشار در لاله گوش شود. در این حالت ، وقوع یک روند التهابی مشاهده می شود.
تشکیل اوتیت خارجی اغلب در موارد روشهای بهداشتی نادرست رخ می دهد.به دلیل نقض یکپارچگی پوست در گوش و نفوذ عفونت به زخم ، التهاب دهان ایجاد می شود. اوتیت خارجی حتی با مسواک زدن معمولی با برس سفت قابل تحریک است. التهاب قسمت خارجی مجرای گوش در نتیجه ورود و راکد شدن آب پس از انجام مراحل آب و شنا در استخر امکان پذیر است.
در یک کودک و بزرگسال ، اوتیت میانی به دلایل زیادی می تواند ایجاد شود. شایعترین آنها واکنشهای آلرژیک است که باعث تورم غشای مخاطی ، عفونت از طریق ضربه در گوش و التهاب در نازوفارنکس می شود. خرخر معمولی که به موقع درمان نشود ، می تواند به راحتی منجر به اوتیت مدیا شود. همچنین ، دلایل تشکیل اوتیت میانی می تواند باشد:
- سینوزیت مزمن ، التهاب لوزه ، فارنژیت یا رینیت.
- هیپوترمی بدن.
- بزرگ شدن لوزه و آدنوئیدیت مزمن.
- کاهش ایمنی در نتیجه وجود برخی بیماریها (ایدز ، سرطان خون ، راشیتیسم ، کاهش غلظت هموگلوبین در خون ، کمبود وزن).
شروع اوتیت میانی غالباً یک عارضه پس از درمان نادرست یا به موقع اوتیت خارجی یا اوتیت میانی است. اما ظاهر اوتیت میانی داخلی در نتیجه آسیب یا بیماری عفونی در بدن نیز مشخص است. در حالت دوم ، عفونت از طریق خون یا مننژ وارد گوش داخلی می شود.
علائم اوتیت خارجی در کودکان
هر نوع اوتیت میانی در کودک علائم خاص خود را دارد. اوتیت خارجی در نوزاد با وجود ادم حفره گوش تشخیص داده می شود. کودک ممکن است از خارش و درد شکایت کند. و والدین ممکن است متوجه قرمز بودن گوش شوند. اگر دما را اندازه بگیرید ، به احتمال زیاد بالا می رود. وقتی کودک دهان خود را باز می کند یا می خواهد جوید ، درد فقط بدتر می شود. هنگام کشیدن گوش ، افزایش درد نیز مشاهده می شود.
پزشکان دو نوع اوتیت میانی خارجی را از هم متمایز می کنند: منتشر و محدود.
با وجود اوتیت میانی منتشر در کودک ، کانال گوش کاملا ملتهب است. خیلی اوقات ، تاول هایی روی پوست گوش ظاهر می شوند. اگر علت اوتیت میانی یک قارچ باشد ، می توانید متوجه لایه برداری از پوست گوش شوید. علاوه بر این ، کودک خارش کاملاً شدیدی را تجربه خواهد کرد.
تظاهر اوتیت داخلی محدود فقط در صورت التهاب غده چربی یا فولیکول مو در مجرای شنوایی خارجی یا حفره مشخص می شود. پس از قرمزی ، خز روی پوست ظاهر می شود. در همان زمان ، افزایش گره های لنفاوی پشت دهانه گوش قابل مشاهده است. درد تنها پس از شکستن جوش کاهش می یابد. به هیچ وجه نباید خودتان آبسه را سوراخ کنید. بنابراین ، شما فقط می توانید شرایط را بدتر کنید. بعد از تمام شدن چرک ، یک فرورفتگی کوچک باقی می ماند که متعاقباً بهبود می یابد.
علائم اوتیت میانی در کودکان
اوتیت میانی کاتارال علائم زیر را دارد:
- احساس ضعف و بی حالی.
- کودک خواب بی قرار دارد. در دوران بیداری ، او هوس باز است و غذای خوبی نمی خورد.
- کودک کوچک از درد گوش شکایت دارد ، که می تواند ضربان دار ، تیز و تیرانداز باشد. اگر اوتیت میانی در نوزادان مشکوک است ، می توانید گوش گوش را فشار دهید. اگر کودک با جیغ زدن و تلاش برای دور شدن از انگشت پاسخ دهد ، به احتمال زیاد او دارای اوتیت میانی است.
- دما می تواند تا 40 درجه سانتیگراد به شدت افزایش یابد.
- کاهش شنوایی ، احساس وزوز گوش.
- گاهی ممکن است کودک مدفوع شل یا اسهال داشته باشد.
اگر به موقع درمان را شروع نکنید ، در طی یک روز شکل تخمدانی اوتیت می تواند به چرکی تبدیل شود. باکتری های بیماری زا در ترشحات گوش بسیار سریع تکثیر می شوند. علائم مشخص یک نوع چرکی اوتیت میانی درد حاد و بسیار شدید در گوش و احساس گرفتگی است. درد قویتر است ، هرچه فشار روی لاله گوش بیشتر شود.اگر سوراخ غشای تمپان در داخل گوش ایجاد شود ، احساس درد به شدت کاهش می یابد.
اوتیت میانی سروز روند کندی دارد. مایعات جمع شده در گوش چرکی نیست. ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد.
شکل مزمن اوتیت میانی با ظاهر دوره ای چرک در گوش مشخص می شود. سوراخ شدن غشای تمپان برای مدت زمان طولانی بهبود نمی یابد. کودک از وزوز گوش و کاهش شنوایی شکایت دارد.
علائم لابیرنتیت در کودکان
التهاب گوش داخلی حاد و مزمن است. علائم اوتیت میانی حاد شامل صدا در گوش ملتهب ، کاهش شنوایی ، سرگیجه و عدم تعادل ، حالت تهوع و استفراغ است. همچنین رنگ پوست بیمار روی صورت تغییر می کند. اگر اوتیت میانی از نوع سروزی باشد ، پس از 14-21 روز علائم ناپدید می شوند و شنوایی دوباره برقرار می شود. اگر لابیرنتیت دارای ویژگی چرکی باشد ، در نتیجه اختلال عملکرد گوش پایدار است.
اگر لابیرنتیت به یک فرم مزمن تبدیل شده باشد ، پس بیمار می تواند یک علامت فیستولیک ، نقض عملکرد صحیح گوش داخلی ، سرگیجه دوره ای و حالت تهوع را مشاهده کند. در میان تمام علائم ذکر شده ، مهمترین آن علامت فیستول یا نیستاگموس خود به خود نسبت به گوش درد است. در نتیجه ضخیم شدن و کمیاب شدن هوای گوش در نتیجه تشکیل فیستول اتفاق می افتد.
چگونه می توان اوتیت میانی را در کودکان درمان کرد؟
درمان اوتیت میانی باید لزوماً زیر نظر پزشک انجام شود. خود درمانی می تواند منجر به عوارض جانبی شود.
اوتیت خارجی را می توان در خانه درمان کرد. تا زمان رسیدن جوش و تشکیل آبسه ، فقط از کمپرس الکل و داروهای ضد التهاب استفاده می شود. پزشک می تواند به تنهایی جوش را باز کند. در نتیجه ، حفره تخلیه و با کلرهگزیدین ، میرامیستین یا داروی ضد عفونی کننده دیگر تمیز می شود. سپس یک باند با پماد استفاده می شود ، که باید به صورت دوره ای تغییر کند. اگر کودک تب یا غدد لنفاوی ملتهب داشته باشد ، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند.
اگر اوتیت میانی در نتیجه عفونت قارچی ایجاد شود ، داروهای ضد میکروبی برای مصارف خارجی و داخلی تجویز می شود.
اوتیت میانی نیز اغلب در خانه درمان می شود. اگر علت اوتیت میانی آلرژی باشد ، از آنتی هیستامین استفاده می شود. اگر اوتیت میانی ویروسی باشد ، از داروهای ضد ویروسی استفاده می شود. در صورت افزایش درجه حرارت ، باید داروهای ضد تب به بیمار داده شود.
در بعضی موارد ، برای کودکان بالای دو سال ، پزشکان با استفاده از داروهای مسکن و داروهای ضد تب از روش های حاملگی استفاده می کنند. بسته به اینکه اوتیت میانی یک طرفه یا دو طرفه باشد ، فیزیوتراپی روی یک یا هر دو گوش انجام می شود.
اگر بیمار دارای درد شدید و فرم چرکی اوتیت میانی باشد ، مداخله جراحی برای سوراخ مصنوعی غشای تمپان امکان پذیر است.
درمان لابیرنتیت فقط در شرایط بیمارستان انجام می شود. اگر به موقع به م institutionسسه پزشکی مراجعه نکنید و کودک را با داروهای قومی معالجه نکنید ، ممکن است کودک شنوایی شما را به طور کامل یا جزئی از دست دهد. علاوه بر این ، گردش خون مغزی ممکن است مختل شده و انتقال بیماری به مننژیت یا سپسیس باشد.
