بدون شک رفتار مادر و اطرافیان در جنین رحم اثری برجای می گذارد. به همین دلیل لازم است که تا لحظه تولد با کودک ارتباط برقرار شود ، تا کودک از روزهای اول احساس گرما و محبت عزیزان کند.
در حال حاضر از هفته 10 بارداری ، حواس کودک شکل می گیرد ، بنابراین او شروع به پاسخ به تکانه های مختلف می کند. وی پس از 16 هفته رشد قادر به شنیدن صدا است. و از آن لحظه به بعد ، جنین نه تنها قادر به شنیدن است ، بلکه همچنین می تواند صداهای دلپذیر و صداهای بومی را حفظ کند. پس از 20 هفته ، کودک قادر است با حرکاتی که مادر باردار به وضوح احساس می کند ، نسبت به هر عملی واکنش نشان دهد. شما می توانید پویایی حرکت را متوجه شوید و درک کنید که کودک چه چیزی را دوست دارد و چه چیزی به طور کلی با سبک زندگی مادر مناسب نیست. بدخلقی و شرایط استرس زا بر وضعیت جنین درون رحم تأثیر منفی می گذارد ، زیرا مواد فعال بیولوژیکی در لحظات شوک های عصبی و تجربیات به خون زن ریخته می شوند. در چنین لحظاتی توصیه می شود برای فرار از افکار بد و انجام موج مثبت ، کاری را که دوست دارید (آواز ، خیاطی ، گلدوزی ، سوزن دوزی) انجام دهید. کودک کاملاً از هر تغییری در بدن مادر آگاه است ، بنابراین ممکن است شروع به رفتار ناآرام کند یا برعکس ، از ترس آرام شود و از حرکت در رحم دست بکشد. ارتباط با کودک متولد شده نه تنها برای خود او ، بلکه برای والدین نیز لازم است. به عنوان مثال ، کودک شروع به لمس دست مادر خود می کند ، صدای والدین خود را تشخیص می دهد ، آهنگ های مورد علاقه خود را می شنود. بنابراین ، او عشق و علاقه خانواده خود را احساس می کند و احساس می کند در دنیای جدید ، که مجبور است وارد آن شود ، به آن نیاز دارد. والدین ، به ویژه مادر باید درک کودک خود را بیاموزند ، این امر به آنها امکان می دهد در آینده روابط را در سطح بالایی برقرار کنند. در حال حاضر ، تکنیک های خاصی وجود دارد که به والدین کمک می کند تا زبان مشترکی با نوزاد متولد نشده خود پیدا کنند. البته مادر باردار باید چشم انتظار تولد او باشد. این برداشت ها و احساسات هستند که از عوامل اساسی رشد طبیعی داخل رحمی جنین و تولد یک کودک سالم و کامل هستند.
