حتی چنین بیماری به ظاهر پیش پا افتاده ای مانند آبریزش بینی در کودکان ، برخلاف بزرگسالان ، کاملاً جدی است. آبریزش بینی به ویژه برای نوزادان خطرناک است ، زیرا آنها مجاری بینی باریک دارند ، که حتی یک تورم جزئی در غشای مخاطی منجر به نقض شدید تنفس می شود.
به دلیل ویژگی های آناتومیکی و فیزیولوژیکی ساختار حفره بینی و لوله شنوایی ، آبریزش بینی در کودکان خردسال اغلب توسط اوتیت میانی پیچیده می شود. بنابراین ، مهم است که بدانیم در صورت سرماخوردگی چه اقداماتی باید انجام شود.
در بیشتر موارد ، آبریزش بینی نشانه اصلی بسیاری از عفونت های تنفسی رایج است. رینیت در کودکان می تواند ناشی از آلرژی یا آلودگی محیط باشد.
برای نوزادان ، گاهی اوقات درمان رینیت نیاز به مداخله فعال و بستری شدن در بیمارستان دارد. در کودکان بزرگتر ، آبریزش بینی ، به عنوان یک قاعده ، به درمان خاصی نیاز ندارد ، زیرا این فقط یک علامت از عفونت تنفسی است که اغلب توسط ویروس ایجاد می شود. درمان چنین رینیت مبتنی بر قوانین کلی برای درمان عفونت های حاد تنفسی است. اگر رینیت با بیماری باکتریایی مانند گلو درد یا التهاب لوزه همراه باشد ، آنتی بیوتیک به طور طبیعی تجویز می شود.
در مرحله اولیه سرماخوردگی ، باید از پاکیزگی هوای خانه مراقبت کنید. مهم: تهویه منظم ، تمیز کردن مرطوب ، از بین بردن بوهای خارجی و رطوبت فعال هوا.
کودکی که آبریزش بینی دارد به منظور جبران مجدد مایعات ، به رژیم نوشیدن (مخصوصاً در صورت وجود تب) نیاز دارد. در غیاب دما ، روش های حرارتی به صورت حمام پا یا حمام عمومی و دوش مفید هستند ، زیرا به طور انعکاسی تورم مخاط بینی را تسکین می دهند و تنفس را تسهیل می کنند.
همچنین لازم است به طور منظم (4-6 بار در روز) از محصولات برای مرطوب سازی و پاکسازی حفره بینی استفاده شود. دفع مخاط را آسان می کنند.
برای گرفتگی بینی ، می توان از داروهای انقباض کننده عروق (قطره یا اسپری بینی) برای راحتی تنفس استفاده کرد. اما باید در نظر داشت که آنها آبریزش بینی را درمان نمی کنند بلکه فقط به طور موقت تورم مخاط بینی را از بین می برند. مدت زمان استفاده از داروهای انقباض عروق نباید 5-7 روز باشد و بهتر است که آنها را نه به طور منظم ، بلکه فقط در صورت تقاضا (در صورت تنفس بسیار دشوار) در بینی تزریق کنید ، بیش از 2-3 بار یک روز.
