هر مادری می خواهد برای فرزندانش ایده آل باشد. ریشه چنین خواسته هایی معمولاً از خاطرات خود زن گرفته می شود. من می خواهم کودکی را حتی از دوران کودکی شادتر به او بدهم. اما در عمل پذیرفتن نظر و سبک زندگی شخص دیگر چندان آسان نیست.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بدانید که مدل فرزندپروری اتخاذ شده شما از کجا آمده است. به احتمال زیاد ، شما با دوران کودکی خود در ارتباط هستید. هرچه که باشد ، یک آرزوی منطقی این است که زندگی کودک شما را حتی بهتر ، حتی شادتر کند. این بدون شک هدف خوبی است ، اما برای اقدامات آموزشی مرزهای مشخصی را تعیین کنید. تمرکز شدید بر استقلال کودک یا حضانت بیش از حد فقط آسیب می رساند. سعی کنید احساس نیاز خود را احساس کنید و لحظه ای را که پس از آن برای او مهم است شروع به تصمیم گیری مستقل کنید ، متوجه شوید. از اشتباه او نترسید. برای هر شخصی مهم است که تجربه زندگی منحصر به فرد خود را بدست آورد.
گام 2
مهم نیست که این توصیه چقدر شوخ به نظر می رسد ، خود را جای کودک بگذارید. با خودت صادق باش با فکر کردن ، می فهمید که وقتی آنها دیدگاه انتخاب شده را قبول نکنند ، سرگرمی های مشترک نداشته باشند و یک دوره زندگی غیر ضروری را تحمیل نکنند ، بسیار توهین آمیز است. اگر واقعاً می خواهید فرزندتان شاد باشد ، بگذارید او زندگی خود را بگذراند ، اشتباهات خود را انجام دهد و به دنبال آرزوهای خود باشد. بگذارید بزرگتر شود به همان کسی که واقعاً می خواهد تبدیل شود. و اگر می خواستید پزشک شوید ، فکر نکنید که او نیز به همان نیاز نیاز دارد.
مرحله 3
برای درک بهتر کودک خود ، سعی کنید به دنیا از طریق چشم او نگاه کنید. این ممکن است به صبر و توجه شما احتیاج داشته باشد ، اما نتیجه دیری نخواهد کشید. سعی کنید بفهمید چرا برخی فعالیت ها او را مجذوب خود کرده ، در جزئیات وارد شوید ، از نزدیک به دوستانش نگاه کنید. لزوماً بد نیستند ، زیرا به دلایلی کودک آنها را انتخاب کرده است. به آن فکر کنید ، شاید همرزمان شما همیشه مناسب والدین نبودند. دوران کودکی خود را با جزئیات بیشتری به خاطر بسپارید ، در این صورت درک کودک و دوست شدن با او بسیار راحت تر خواهد شد.
