اگر کودک انعطاف پذیر و آرام باشد ، والدین نمی توانند خوشحال شوند. آنها به آن عادت می کنند و حتی شک ندارند که همیشه اینگونه نخواهد بود. ممکن است ناگهان چیزی در رفتار کودک تغییر کند. او تسلیم هیچ اقناعی نمی شود ، اغلب شروع به گریه و دمدمی مزاجی می کند.
بچه با تمام ظاهر خود نشان می دهد که چه چیزی انتظار بزرگسالان را دارد. تغییر در رفتار او گاهی اوقات آنها را گیج می کند و باعث می شود بلافاصله جلوی زشتی و هوی و هوس را بگیرند. باید بدانید که این رفتار هنوز ثابت نشده است ، کودک هنوز به دنبال مکانیزمی برای تأثیرگذاری بر شما است. اگر او بفهمد که با گریه ، هوی و هوس ، کشیدن موهایش ، فریاد زدن می توانید به خواسته خود برسید ، در این صورت ارتباط شما با او خیلی مداوم خواهد بود. اگر به کودک فهمانده شود که چنین افراط و تفریطی منجر به دستیابی به هدف نخواهد شد ، او دمدمی مزاجی ، گریه و فریاد را متوقف می کند. در بعضی موارد بیاموزید که آن را نادیده بگیرید. گاهی اوقات این بهترین راه حل برای این مشکل خواهد بود. اگر در این نزدیکی ها هیچ كسی نباشد كه بخواهد او را آرام كند ، كودك به سرعت گریه و دمدمی مزاجی را متوقف می كند. بینندگان دلسوز فقط گریه و هوی و هوس کودک را تقویت می کنند ، اما سعی کنید در این کار زیاده روی نکنید. اگر خیلی تند واکنش نشان دهید ، کودک واکنش شما را در برابر رفتار بد به خاطر می آورد ، این وضعیت را اشتباه تعبیر می کند و آن را به عنوان پاداش عمل خود درک می کند. او ممکن است دوباره بخواهد این اقدامات را که باعث چنین خشم شدید شما می شود تکرار کند. شما باید در اعمال خود ثابت قدم باشید. هنگامی که کاری را برای کودک منع کردید ، همچنان بر آن اصرار کنید و توضیح دهید که این کار نباید انجام شود. او ثبات شما را خواهد دید ، و پذیرفتن قوانین رفتاری برای او آسان تر خواهد بود. اما اگر امروز پریدن در یک گودال را منع کرده و فردا آن را مجاز می دانید ، کودک می تواند گیج شود و متقاعد کردن او در مورد بد بودن در یک گودال دشوارتر خواهد بود. باید سریع به چنین رفتاری از کودک واکنش نشان داد. اگر کاری غیرقانونی انجام داد ، بلافاصله سختگیرانه و بلافاصله بگویید: "نه". اگر این عمل دوباره تکرار شد ، آن را دوباره منع کرده و سعی کنید کودک را به مکان دیگری ببرید ، حتما کودک را به خاطر رفتار خوب او ستایش کنید. اگر توجه او دائماً معطوف به اعمال منفی باشد ، ممکن است او عمداً آنها را تکرار کند تا توجه شما را جلب کند. سعی کنید نگرش مثبتی در رفتار کودک ایجاد کنید. با ایجاد جو حمایتی در خانه ، تمایل او به مخالفت مداوم را کاهش خواهید داد. تعداد فعالیت هایی که برای کودک ممنوع است را کاهش دهید. مواردی را که نمی تواند بردارد ، بردارید. در صفحه کنترل تجهیزات مختلف واقع در خانه ، از شاخه های پلاستیکی استفاده کنید. درهای اتاق ها و کمد هایی را که کودک نباید به آنها وارد شود را با دستگاه های مخصوص ببندید. در زمان حمله ، سعی کنید توجه کودک را به برخی از فعالیت های دیگر معطوف کنید. فعالیت بیشتری در داخل و خارج از خانه فراهم کنید. اگر او را در خانه تنها گذاشتید ، برای او داستان ها و آهنگ های کودکانه پخش کنید. اما تلویزیون نیست که باعث هیجان زدگی بیش از حد شود. مسحورکننده است ، اما تغییر مداوم قسمت های صفحه می تواند تحریک کننده جدی برای روان کودک باشد.
