گوش اندام پیچیده ای است که نزدیک مغز واقع شده و مستقیماً توسط لوله شنوایی به نازوفارنکس متصل می شود. در نوزادان ، این گذرگاه نسبت به کودکان 4 تا 5 سال گسترده تر و کوتاهتر است ، که نفوذ عفونت را در گوش میانی برای سرماخوردگی تسهیل می کند.
شایعترین علت درد گوش ، فرآیند التهابی است که یا در گوش خارجی (گوش و مجرای شنوایی خارجی) و یا در گوش میانی (حفره تمپان و غشا ، لوله شنوایی ، سلولهای ماستوئید استخوان گیجگاهی) رخ می دهد. در نظر گرفتن این نکته مهم است که لوله شنوایی حفره تمپان را از یک سو و نازوفارنکس را از طرف دیگر متصل می کند.
التهاب گوش خارجی (اوتیت خارجی) منجر به تورم و قرمزی پوست اطراف مجرای گوش می شود. دلایل ممکن است این باشد: عفونتی که از طریق ریز ترک ها به پوست وارد شده ، التهاب فولیکول مو (خز) در کانال شنوایی خارجی. هنگامی که پوست به استپتوکوکهای گروه A آلوده می شود ، گل سرخ اتفاق می افتد ، ورم و قرمزی حفره ، ظاهر تاول بر روی پوست کانال شنوایی خارجی است. در همان زمان ، دمای بدن به شدت افزایش می یابد ، تا 39 درجه سانتیگراد.
التهاب گوش میانی (اوتیت میانی حاد) اغلب در اثر سرماخوردگی و عفونت از نازوفارنکس به گوش میانی از طریق لوله شنوایی ایجاد می شود. در کودکان زیر 3 سال ، لوله شنوایی گسترده تر و کوتاهتر از کودکان بزرگتر است ، که نفوذ عفونت را آسان می کند. کمبود پروتئین های محافظ خون (آنتی بادی) که کودک می تواند از شیر مادر دریافت کند ، التهاب را نیز آسان می کند. علاوه بر این ، نوزادان به احتمال زیاد برای مدت طولانی تری در موقعیت افقی باقی می مانند که منجر به راکد مخاط در نازوفارنکس و گسترش عفونت به گوش میانی می شود. اوتیت میانی در نوزادان می تواند به دلیل ورود شیر یا مخلوط از نازوفارنکس به گوش میانی ایجاد شود.
تظاهرات اصلی اوتیت میانی حاد درد در گوش است ، که کودک آن را با گریه اطلاع می دهد ، او تمایل دارد روی گوش بزرگ دراز بکشد ، از خوردن غذا امتناع می کند ، زیرا مکیدن و بلعیدن درد را افزایش می دهد. گاهی اوقات خیلی سریع ، در یک روز ، اوتیت میانی حاد به چرکی تبدیل می شود ، چرک از لاله گوش عبور می کند و از گوش خارجی آزاد می شود. با روند سریع بیماری و شروع درمان به موقع ، عوارض ممکن است: ماستوئیدیت (التهاب فرآیند ماستوئید استخوان گیجگاهی) ، که با درد در منطقه گوش ، قرمزی و تورم آن مشخص می شود. سندرم تحریک پوشش مغز ، که می تواند به آن التهاب گسترش یابد. این تشنج ، استفراغ ، کاهش فعالیت حرکتی بیان می شود.
برای هر بیماری گوش ، لازم است که با پزشک تماس بگیرید ، زیرا اشکال خطرناک اوتیت میانی می تواند با التهاب گوش خارجی و یا با التهاب گوش میانی ایجاد شود. پزشک آنتی بیوتیک و درمان موضعی (گرم شدن ، کمپرس ، قطره گوش ، قطره های انقباض عروق بینی) را تجویز می کند. قبل از ورود پزشک ، در صورت عدم وجود ترشحات چرکی ، باید گوش را با کمپرس گرم کنید یا پشم پنبه آغشته به الکل بوریک را در گوش قرار دهید ، یا برای تسکین درد آن را به روش دیگری گرم کنید.
برای کمپرس الکل یا ودکا ، یک دستمال گازدار چهار لایه 1 ، 5 - 2 سانتی متر بزرگتر از گل گوش بگیرید ، یک شکاف برای گوش در وسط ایجاد کنید ، دستمال را در ودکا یا محلول الکل مرطوب کنید (نسبت آب به روح 1: 1 است) و با قرار دادن گوش ، سینک را در گوش قرار دهید. کاغذ موم زده شده را روی آن قرار دهید ، همچنین 1 ، 5 - 2 سانتی متر از گاز دیگر ، با یک تکه پشم پنبه بپوشانید که روی کاغذ را می پوشاند. کمپرس را با یک دستمال با گره زدن روی سر کودک محکم کنید. کمپرس را به مدت 3 تا 4 ساعت نگه دارید. با اوتیت میانی چرکی ، کمپرس و گرم شدن به طور کامل منع مصرف دارد.
قطره گوش گرم با اثر ضد التهاب و ضد درد تا دمای بدن با فرو بردن پیپت با دوز قطره در آب گرم. پنبه را بغلتانید و به آرامی آن را در مجرای گوش قرار دهید.داروی گرم را باید روزی 3 تا 4 بار روی این پشم بمالید. دفن قطره در گوش توصیه نمی شود ، زیرا با اوتیت میانی چرکی ، یعنی با لاله گوش آسیب دیده ، می توانند به گوش میانی وارد شوند و به جای سودآوری ، آسیب زیادی می رسانند.
هنگام درمان اوتیت میانی ، تهیه تنفس بینی از طریق بینی برای کودک ضروری است. مجاری بینی را با یک لامپ مکش و تاژک آزاد کنید ، از پشم پنبه پیچ خورده و در روغن ماساژ کودک آغشته شود. برای جلوگیری از راکد ماندن مخاط در ناحیه حلق ، نوزادان را از یک طرف به طرف دیگر برگردانید. روی سر کودک روسری یا کلاه بگذارید که گوش ها را بپوشاند. استحمام کودک در هنگام بیماری توصیه نمی شود ، فقط در صورت از بین رفتن درد گوش می توانید راه بروید.
