مطمئناً هر پدر و مادری دوست داشتنی س similarال مشابهی را مطرح کرده است. آیا ما با فرزندان خود خیلی سخت گیر هستیم؟ یا شاید برعکس ، ما کاملاً نرم شده ایم و کودک از دستش خارج شده است؟ در هر صورت ، رفتار کودک نتیجه مستقیم عملکرد والدین یا بی عملی اوست. بیایید سعی کنیم آن را بفهمیم: در چه مواردی کودک مجازات یک کودک است ، و یک مکالمه پیشگیرانه ساده کافی است.
اول از همه ، برای جرم هر کودک ، قبل از هر گونه واکنش ، ارزش تعیین گناه واقعی و عمق آن را دارد. آیا تقصیر شما در عمل کودک است؟ صادق باشید و کودک خود را نسبت به اعمال شخص دیگری مسئول نپذیرید. اگر ، با این وجود ، نتیجه تفکر غلط فرزندتان است ، باید با آرامش درباره وجود اختلاف نظر بین دیدگاه او و مسئله او با او بحث کنید. بیشتر اوقات ، داشتن یک مکالمه صادقانه و جدی با کودک کافی است. در هر نوع مجازات ، فقط با عشق به کودک هدایت شوید ، نشان دهید که تمام اقدامات شما در جهت خیرخواهی او است. در گفتگوی آموزشی ، به قوانین زیر پایبند باشید:
- شخصی نباشید ، فقط در مورد پدیده و واکنش احساسی خود در مورد آن بحث کنید ،
- به دید کودک نسبت به شرایط علاقه مند شوید و برای او احترام بگذارید ،
- به کودک فرصت دهید تا در مورد آنچه اتفاق افتاده است تأمل کند ،
- مطمئن باشید که مکالمه را با اعلام عشق آغاز می کنید.
با این حال ، اگر عمل بد کودک یک جرم واقعی علیه قوانین اساسی وجود خانواده شما باشد ، شما نباید شل کنید و لازم است چنین حوادثی را در جوانه سرکوب کنید. خویشتن داری کنید و دقیقاً به کودک توضیح دهید که فکر می کنید اشتباه کرده است. پس از آن ، مجازاتی که برای او تعیین می کنید را با صدای بلند بگویید و از همه مهمتر بگویید که همه اینها برای چه نتیجه ای اتفاق می افتد. کودک باید از ابتدا تا انتها از تمام مراحل آموزشی آگاه باشد. با کمک شما برای او روشن خواهد شد که چرا و چرا مستحق مجازات است. مهمترین چیز این است که کودک نحوه رفتار را درک کند و چنین شرایطی دوباره بوجود نیاید.
به یاد داشته باشید که تنبیه یک ترفند نادر برای مشکلات جدی جدی رفتار کودک است. اگر شروع به سو abuseاستفاده از این روش والدین کنید ، خیلی زود این کارایی خود را از دست می دهد و شما به نوبه خود ، کنترل کودک را از دست خواهید داد. خردمندی دنیوی خود را به دقت به کار گیرید تا کودک با تأمل ، خود بتواند با بی گناهی شما موافقت کند.
