اگر بزرگترها از هم جدا شدند ، بچه ها مقصر نیستند. اما به هر حال ، آنها احساس ناامیدی ، عصبانیت می کنند. فرزندان پس از طلاق والدین خود اغلب خود را مقصر در این امر می دانند. لازم است با آنها صحبت کنید تا کودک آسیب کمتری ببیند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر در خانواده بیش از یک فرزند وجود دارد ، آنها را دور هم جمع کنید. فرزندان باید از هر دو والدین تصمیمی یکسان بشنوند که با هم جمع شده اند و در مورد جدایی با این جواب موافقت کرده اند. بهترین کار این است که کودک را به صورت کلامی ساده مطلع کنید ، به عنوان مثال: "ما تصمیم گرفته ایم که فعلاً جداگانه زندگی کنیم. ما از زندگی مشترک ناراضی هستیم".
گام 2
با وجود این جدایی ، به کودک خود بگویید که هنوز همدیگر را دوست دارید. کودکان قطعاً باید این اطلاعات را بشنوند. اغلب اوقات کودک خود را مسئول این واقعیت می داند که طلاق والدین کاملاً تقصیر وی است. شما باید به کودک ثابت کنید و نشان دهید که این اساساً اشتباه است.
مرحله 3
از شما این س askedال پرسیده می شود "چرا؟" توضیح اینکه احساساتی که قبلاً احساس می کردند تغییر کرده و از بین رفته است. اگر هیچ احساسی وجود ندارد ، بهتر است جدا شوید ، تا زندگی یکدیگر را خراب نکنید. نیازی به فریاد زدن ، بلند کردن صدا یا صحبت پرخاشگرانه با والدین در هنگام تعامل با فرزند شما نیست. بنابراین ممکن است فکر کند که این تصمیم یک پدر یا مادر است و نه همه خانواده.
مرحله 4
کودکان در مورد این مسئله طلاق از شما سال می کنند. اگر کودک نمی خواهد با شما صحبت کند ، پس به هیچ وجه او را تحت فشار قرار ندهید. به او زمان دهید تا همه چیز را فکر کند و وزن کند. بگذارید آنها احساسات خود را تخلیه کنند ، بتوانند در این مورد صحبت کنند و آنها را برای این امر تشویق کنند. به س clearlyالات واضح و محکم پاسخ دهید و دروغ نگویید.
