یک دلیل عمده شکایت والدین این است که به نظر می رسد کودکان هنگام ورود به دوره بلوغ "با ناشنوایی یک طرفه بیمار می شوند". یعنی اصلاً کلمات بزرگسالان را متوجه خود نمی شنوند. حداقل از نظر والدین اینگونه است.
بیش از حد نیازهای یک نوجوان را نگیرید
با بزرگ شدن کودک ، خواسته های بیشتری از او می شود. هرچه پیرتر می شود ، مشکلات و وظایف پیش روی او دشوارتر می شود و نگرانی و ترس از آینده او را در والدینش برمی انگیزد. این کاملا طبیعی است. با این حال ، اغلب اوقات این منجر به الزامات اغراق آمیز می شود. والدین از روی نیت خیرخواهانه رفتار می کنند و بدنبال آماده سازی فرزندشان برای پیچیدگی های زندگی بزرگسالان هستند و بنابراین انتظار دارند که او در همه امور موفق و ایده آل باشد. افزایش کار ، کارهای خانه ، کلاس ها و بخشهای اضافی - مسئولیت ها و خواسته های زیادی. و در این زمان ، خود نوجوان نه از نظر جسمی ، نه از نظر روانی آماده پاسخگویی به انتظارات و تحقق هر آنچه بزرگسالان از او می خواهند ، است.
اگر می خواهید نوجوانتان صدای شما را بشنود - یاد بگیرید که به حرف های او گوش دهید
از این گذشته ، نیاز واقعی سن وی نیاز به ارتباطات است. مهمترین وظیفه از نظر شکل گیری شخصیت یادگیری نحوه تعامل در جامعه ، در یک گروه ، برای کسب تجربه اعتماد به دوستی است. در حالی که از طرف بزرگسالان ، این نیاز از هر لحاظ محدود است. از این رو احساس عدم درک ، از دست دادن ، تنهایی که نوجوانان با آن روبرو هستند.
حالت یک نوجوان کاملاً خاص است ، این یک دوره بحرانی است که با استرس شدید روحی-عاطفی ، بازسازی فیزیولوژیکی بدن همراه است. بیهوده نیست که گاهی وضعیت یک نوجوان را با یک زن باردار مقایسه می کنند. بنابراین ، وقتی استرس ذهنی به حداکثر مشخصی می رسد ، مانند نوعی فیلتر محافظ که سعی در محافظت از آن در برابر فشارهای روانی دارد ، در هوشیاری عمل می کند. این یکی از دلایل "ناشنوایی" است که نوجوان خواسته های خود را نادیده می گیرد. بیاموزید که نوجوان را درک کنید ، توانایی های او را نه تنها از نظر جسمی ، بلکه از نظر روحی با نیازهای خود مقایسه کنید.
حق وقت آزاد
علاوه بر این ، نوجوانی زمانی برای شکل گیری عزت نفس و آگاهی فرد از مرزهای روانی است. یعنی یک نوجوان می آموزد که از نقطه نظر خود عقب باشد و عقب باشد. در این زمان ، او همچنین نیاز به وقت شخصی و علایق شخصی خود دارد. برای پیشرفت کامل ، شما نمی توانید نوجوان را کاملا از چنین فرصتی و حقی محروم کنید. او باید این فرصت را داشته باشد که بعد از مدرسه راه برود ، با همسالان ارتباط برقرار کند ، کتابهایی را که برای او جالب است بخواند ، فیلم ببیند و غیره ، و نه تنها مطالعه کند ، کارهای خانه را انجام دهد.
"قرارداد" امضا کنید
با نوجوان "قرارداد" منعقد کنید - در شورای خانواده با نوجوان قرارداد ببندید ، جایی که در آن نه تنها در مورد حقوق وی ، بلکه در مورد الزامات خود ، که خود متعهد به تحقق آن است ، بحث خواهید کرد. همچنین ، حتماً درباره سیستم مجازات های عدم اجرای تعهدات خود بحث کنید. مجازات نباید بدنی باشد ، کودک را تحقیر کند. به عنوان مجازات ، می توانیم زمان بازی و پیاده روی با همسالان ، استفاده از رایانه و غیره را کاهش دهیم.
