در تمام قرن ها ، وظیفه اصلی والدین تربیت فرزندشان به عنوان یک شخصیت کاملاً هماهنگ بود. از لحظه تولد کودک ، مدل غالب رفتار در خانواده انتخاب می شود ، که به شما کمک می کند تا حد ممکن به هدف برسید.
والدین بیش از حد سختگیر در جامعه ظاهر می شوند و توجه کودک را از آنها سلب می کنند. "همه اجازه دادن" ، که در یک زمان خاص کنترل خود را بر کودکان از دست می دهند و صادقانه نمی فهمند که چه چیزی باعث این امر شده است. در نتیجه ، به محض این که فرزندان کمی بزرگ می شوند ، وضعیت های جنجالی در خانواده ایجاد می شود که ناشی از رفتار بد نسل جوان است. کاتالیزور غالب رفتارهای نادرست کودک روابط خانوادگی است. با تجزیه و تحلیل دقیق تری از جنبه های نافرمانی کودک ، می توانید به رابطه علی و معلولی پی ببرید.
بدون هیچ دلیل مشخصی ، گریه بلند و پاره کننده کودک. هدف اصلی کودک دستکاری والدین است. چنین ویژگی رفتاری از ویژگی های کودکانی است که به خودی خود ناامن هستند و بنابراین می خواهند عزیزان را مجبور کنند همیشه در کنار آنها باشند. این امر به دلیل مراقبت بی اندازه و در نتیجه ترس کودک از برداشتن گام های مستقل در روند مطالعه محیط است. در ابتدا ارزش کمی از نظر جسمی کودک را دارد ، زیرا ترحم باعث ایجاد ناامنی در او می شود. اعتقاد به نوزاد از طرف همه اعضای خانه ، تمجید از بی اهمیت ترین اقدامات و عدم انتقاد منجر به تغییر نسبتاً سریع رفتار کودک خواهد شد.
پرخاشگری ، قلدری کلامی. اینها نشانه های درد درونی کودک در سطح روانشناختی است. او با لمس بزرگسالان و تحمل رنج و عذاب ، آنها را به دلیل عدم توانایی در گشودن و به اشتراک گذاشتن تجربیاتشان جایزه می دهد. عدم اعتماد بین اعضای خانواده یکی از جنبه های اصلی این روند است. مراقبت از والدین ، همراه با گفتگوهای دوستانه در مورد دنیای درونی کودک ، به کودک کمک می کند تا خود را از درد خود محافظت کند و شرایط خود را اصلاح کند.
رفتار "پسر باهوش" ، درگیری بی پایان. نیروی محرکه کسب عشق پدر و مادر است. این تظاهرات به دلیل کم توجهی به کودک تحریک می شود ، در نتیجه او سعی می کند به هر طریقی ، حتی به صورت منفی ، اهمیت خود را در خانواده ثابت کند. در آغوش گرفتن مکرر و درگیر شدن در همه بحث های خانوادگی کافی است تا کودک احساس شود به عنوان یک عضو برابر خانواده شناخته می شود.
شایان ذکر است که تنبیه فرزندان در هر شرایطی فقط باعث تشدید روابط در خانواده می شود ، زیرا کودک اهدافی را دنبال می کند که برای خود مناسب باشد و این را یک چالش برای مبارزه می داند. فقط درک متقابل و پیگیری کلیه پیش نیازهای تغییر رفتار به جلوگیری از تنبیه و بهبود جو در خانواده کمک می کند.
