در حال رشد و بزرگ شدن ، هر کودک به تدریج دنیای اطراف خود را می شناسد و قوانین وجودی را در آن می آموزد. یکی از وظایف تربیتی این است که به کودک کمک کند بفهمد فراتر رفتن از چه چارچوبی ممکن نیست و چرا. در این مسیر ، شما باید محدودیت هایی را به صورت مجازات تعیین کنید.
چگونه مجازات را نه تنها یک "بازپرداخت" برای یک کار بد ، بلکه همچنین یک درس برای آینده و راهی برای اصلاح آسیب های ناشی از آن قرار دهیم؟
برای اینکه هرچه کمتر به مجازات متوسل شوید ، باید سعی کنید از یک وضعیت ناخواسته جلوگیری کنید. برای انجام این کار ، شما باید:
• برای کودک توضیح دهید که چرا مجاز به انجام این کار نیست و در صورت امکان ، نتایج نافرمانی را نشان دهد.
• توضیح دهید که ممنوعیت های اساسی برای همیشه وجود دارد (شما نمی توانید در جاده فرار کنید) و موقت (امروز خیلی سرد است ، شما نمی توانید راه بروید ، اما وقتی گرم می شود ، ما از تپه بالا خواهیم رفت) ؛
• این قوانین باید در مورد همه افراد اعمال شود ، نه فقط کودک (همه باید دندان های خود را مسواک بزنند و دست های خود را بشویند) و همیشه.
• توجه به سن ضروری است (شرایط لازم برای کودک پیش دبستانی و نوجوان باید متفاوت باشد).
اما اگر مجبورید به مجازات متوسل شوید ، پس:
• این کار باید با آرامش انجام شود نه در خشم. چندین بار نفس عمیق بکشید ، با خود بگویید: "آرام باش!" ، و سپس اقدام کن.
• برای جرایم مختلف - مجازات های مختلف. مجازات نشان دادن زبان به همسایه و پرتاب بسته ها از بالکن نمی تواند یکسان باشد.
• مجازات باید متناسب با سن باشد. یک کودک پیش دبستانی زمان را متفاوت از یک بزرگسال تصور می کند و مجازات او بعد از نیمی از روز بی فایده است ؛ به تعویق انداختن تجزیه و تحلیل وضعیت به عصر ، برای یک نوجوان امری طبیعی است. کودک دو سه ساله نمی تواند برای مدت طولانی در گوشه ای بایستد یا آرام بنشیند ، بنابراین سه تا پنج دقیقه گوشه ای برای او کافی است.
چه نوع مجازات قابل قبول است:
مجازات ها (آوارهای پراکنده را بردارید ، دیوار رنگ شده را بشویید).
• یک افسانه برای بچه ای با قهرمانانی که رفتار نادرست و تجزیه و تحلیل "چرا که نه" و "چگونه این کار را درست انجام دهد".
• انزوا (گوشه ، صندلی) ؛
• محرومیت از چیزهای دلپذیر (کامپیوتر ، شیرینی).
• تنبیه خود (اجازه دهید آب سرد روی خود شما ریخته شود) ؛
• فریاد و صدای سخت (اندازه گیری نیز لازم است تا کودکان از پاسخ دادن دست نکشند).
• نگاه سختگیرانه ؛
• توضیح (وقتی جرم برای اولین بار انجام شده و کودک نمی فهمد چه مشکلی دارد).
بزرگسالانی هستند که معتقدند تنها مجازات م physicalثر جسمی است. اما تجربه خلاف این را نشان می دهد. تنبیه بدنی غیر قابل قبول است زیرا:
• با گذشت زمان آستانه حساسیت کاهش می یابد و کودک به هیچ چیز به جز کمربند واکنش نشان نمی دهد.
• کودک سعی می کند به هر طریقی از تنبیه جلوگیری کند (دروغ می گوید ، دفتر خاطرات را پنهان می کند ، از والدین مخفی می شود).
ظلم را عادی می داند و همه مسائل را با کمک مشت حل می کند.
• یک کودک کلریک مجازات را نمی پذیرد و سعی می کند "تغییر دهد".
کتک زدن و تحقیر اخلاقی ، تمسخر شیطانی بهتر از این نیست. احتمال انجام همان کار بسیار زیاد است ، والدین می توانند همان حرف را از کودکان بزرگتر بشنوند.
مواقعی وجود دارد که کودک شیطان است ، فریاد می کشد ، غذا می ریزد و … چون او:
• بسیار خسته است و می خواهد بخوابد.
• فقط بیدار شدم
• بیمار شد ، اما هنوز هیچ نشانه مشخصی از بیماری وجود ندارد.
• استرس یا ضربه شدید (مرگ ، صحنه ترسناک) را تجربه کرده است.
در این موارد مجازات مجاز نیست. بهتر است کودک را آرام کنید ، او را در رختخواب قرار دهید ، در آغوش بگیرید یا درمان خود را شروع کنید.
در تربیت ، احترام به فرد ، توجه و تمایل به درک مهم است ، که روابط اعتماد و عشق متقابل را شکل می دهد.
