چنین کودکی وجود ندارد که در زندگی خود جذامی مرتکب نشده و والدین خود را ناراحت نکند. جرایم کوچک ، شوخی های شیطنت آمیز یا رفتار نامناسب کودک همیشه باعث واکنش موافق والدین نمی شود و شما را به فکر می اندازد که چگونه کودک را به خاطر شوخی مجازات کنید. اما همه والدین به عنوان مربی در تربیت فرزندان خود را نشان نمی دهند ، دسته ای از بزرگسالان هستند که اجازه می دهند اقدامات انضباطی روند خود را طی کند. با شکل گیری شخصیت کودک ، ایجاد قوانین رفتاری در جامعه بوجود می آید.
آیا می توان کودک را مجازات کرد
قبل از تصمیم گیری در مورد مجازات کودک ، ارزش این را دارد که آیا محدودیت هایی که او نباید از آن عبور کند مشخص شده است یا خیر. با توجه به سن کودک ، والدین باید دامنه مجاز را تعیین کنند. برای یک کودک دشوار است توضیح دهد که ریختن آب روی زمین و فریاد زدن با صدای بلند در اتاق ناشایست است ، این برای او شناخت از جهان و علاقه به واکنش بزرگسالان است. بنابراین دامنه مجاز مجاز باید با سن کودک مطابقت داشته باشد. والدین پس از تعیین مرزهای مجاز ، نه تنها قوانین رفتاری را در جامعه شکل می دهند ، بلکه ایمنی را نیز آموزش می دهند.
کودک با بزرگتر شدن می فهمد که با ارتکاب عمل بد ، هنجارها را نقض می کند. هنگام تصمیم گیری در مورد مجازات کودک به دلیل جرم خاص ، ارزیابی آن ضروری است. شاید با این کار توجه کمرنگ را به خود جلب می کند. او مرتکب تخلف شده است ، کاملاً آگاه است که والدین ممکن است او را تأیید نکنند. رفتار بزرگسالان اغلب قابل پیش بینی است - آنها شروع به عصبانیت و فحش می کنند. کودک حتی ممکن است شک داشته باشد که والدین از آنچه اتفاق افتاده ناراضی هستند ، به نظر می رسد بزرگسالان از خود ناراضی هستند. شدت و نه تحقیر فرد باید در این لحظه نشان داده شود. کاملاً کافی است کودک را برای تأمل بیشتر در اتاق بگذارید ، قبلاً با او درباره آنچه اتفاق افتاده صحبت کرده است. برای تخلفات و شوخی ها به متخصصان توصیه نمی شود گوشه ای قرار دهند ، خشونت فیزیکی نیز در روند تربیت قابل قبول نیست.
آیا می توان کودک را با کمربند تنبیه کرد
"آیا باید کودک را با استفاده از کمربند مجازات کنم؟" لازم است که این ایده را برای همیشه کنار بگذاریم ، احساس خشم و بی رحمی برای زندگی در قلب او مستقر می شود ، و او این روش را برای فرزندان خود اعمال می کند.
اگر در جعبه شن و ماسه یک کودک چهار ساله به سمت بچه ها شن و ماسه پرتاب کند یا سعی کند یک اسباب بازی را با خود ببرد ، لازم است برای مدتی توجه او را منحرف کرده ، تمام لحظات ناخوشایند حادثه را توضیح دهد. گاهی اوقات می توان از تاکتیک محرومیت از اسباب بازی استفاده کرد. اما این زمان طولانی نیست ، در غیر این صورت کودک به آنچه اتفاق افتاده فکر نمی کند ، بلکه به بی عدالتی والدینش می اندیشد.
قبل از تنبیه کودک ، لازم به توضیح است که تمام اعمال او لزوماً مجازات خواهند شد. منع ایمنی وی باید کاملاً قطعی باشد: اگر نمی توانید به دهانه خروجی و اتوی گرم دست بزنید ، باید توضیح دهید که چرا نباید این کار انجام شود تا بعداً او سعی در بررسی آن نکند. مجازات باید آموزشی باشد ، بنابراین باید کوتاه مدت و بخشنده باشد. کودک باید بخشوده شود ، اما بعداً نباید احساس گناه کرد. کودک باید درک کند که به دلیل جرم خاصی مجازات شده است ، و نه به این دلیل که خیلی بد است. هنگام تصمیم گیری در مورد مجازات کودک ، والدین باید توجه داشته باشند که نباید روحیه بد ، ناراحتی در خانه یا محل کار را برای کودک پیش بینی کرد.
بسیار مهم است ، هنگام تعیین قوانین و مرزهای کودک خود ، فراموش نکنید که والدین خود مثال اصلی هستند. با نگاه به بزرگسالان ، آنها رفتار را جذب می کنند و عمل می کنند ، بنابراین ، قبل از مجازات کودک خود برای جرم ، باید به عقب برگردید و درک کنید که آیا والدین خود مقصر هستند.
