کلاس اول دوره جدیدی نه تنها در زندگی خود کودک ، بلکه همچنین در کل خانواده نیز آغاز می شود. برای یک کودک ، رفتن به مدرسه کشفیات ، دانش جدید ، و همچنین قوانین و مسئولیت های جدید را به همراه دارد. برای والدین ، از جمله چیزهای دیگر ، وظیفه آموزش دادن به کودک برای مسئولیت یادگیری ، رفتار در مدرسه و تکالیف است.
و در ابتدا همه چیز معمولاً آسان و ساده است. کودک با علاقه به مدرسه می رود و همه کارها را انجام می دهد. اما برنامه از درس به درس پیچیده تر می شود. تکالیف روزمره می شود و وقت گرانبها را از بازیها و سرگرمی ها می گیرد. این امر اغلب در عملکرد تحصیلی منعکس می شود ، عملکرد تحصیلی افت می کند و کودک و والدین ناراحت می شوند. در نتیجه ، این می تواند منجر به از بین رفتن کامل علاقه به یادگیری و یا مشکلات در رابطه کودک با والدین شود.
در این حالت والدین نباید کودک یا معلم را مقصر شکست ها بدانند. بسیار مهم است که به کودک کمک کنید تا خود را با شرایط جدید وفق دهد. تکالیف هرگز نباید مجازاتی برای کودک باشد. کودک ممکن است هنگام انجام آن به چند وقفه نیاز داشته باشد. شما نباید قسم بخورید و با آن مبارزه کنید. این برای کودکان دبستانی طبیعی است. آنها به سرعت خسته می شوند و نیاز به تغییر فعالیت دارند. بهتر است در مورد زمان استراحت با کودک مذاکره کنید. همچنین ، نباید وقت استراحت خود را در مقابل تلویزیون یا پشت کامپیوتر بنشینید. بهتر است اگر کودک این زمان را به طور فعال ، بیرون از منزل یا حداقل فقط با اسباب بازی سپری کند. شما می توانید به کودک خود تمرینات چشمی و تمرینات حرکتی سبک را بیاموزید. ورزش ها را می توان به راحتی در اینترنت یافت.
ضرورت و مفید بودن تکالیف باید برای کودک توضیح داده شود ، و به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر به او ارائه نشود. در همان زمان ، باید به یاد داشته باشید که یک توضیح برای کودک ممکن است کافی نباشد ، و یک گفتگوی دوم در مورد همان موضوع در عرض یک هفته مورد نیاز است. نکته اصلی این است که کنترل خود را از دست ندهیم ، با کودک با آرامش صحبت کنیم ، سوالات و اعتراضات او را رد نکنیم.
رفتار و کار در کلاس نیز برای یادگیری موفقیت آمیز بسیار مهم است. اگر در این مورد مشکلی دارید ، پس باید با معلم صحبت کنید. اما نه به منظور ادعای علیه او ، بلکه برای روشن شدن مشکلات کودک. به دلیل آنچه به طور خاص مشکلات بوجود می آید: او به راحتی حواسش پرت می شود ، یا بی توجه گوش می کند ، یا بیشتر علاقه مند به برقراری ارتباط با یکی از همکلاسی هایش است. بسته به شرایط ، باید در هر مورد جداگانه عمل کنید. در صورت وجود می توانید از معلم یا روانشناس مدرسه راهنمایی بگیرید.
