ورزش های رزمی ، اگر کودکی با همسالان خود درگیر باشد ، می تواند سود قابل توجهی برای او به همراه داشته باشد. در روند آموزش ، پسر از نظر جسمی و روحی رشد می کند. مناطق مختلفی از هنرهای رزمی وجود دارد. دانستن ویژگی های آنها به شما در انتخاب درست کمک می کند.
مثبت و منفی در تمرین هنرهای رزمی
جنبه های مثبت تمرین هنرهای رزمی شامل موارد زیر است:
1. در حین آموزش ، کودک سفت می شود ، از نظر جسمی رشد می کند. علاوه بر این ، او مهارت های دفاع شخصی پیدا می کند.
2. بعضی از کودکان در خانواده های تک والدی بزرگ می شوند ، جایی که پدر غالباً غایب است. در تربیت یک پسر ، یک مرد جایگاه ویژه ای را اشغال می کند ، بنابراین ، در چنین مواردی ، مربی می تواند تا حدی جای پدر خود را بگیرد.
3. اگر پسر در مهد کودک یا مدرسه نرود ، کلاس های ورزش های رزمی می تواند به او کمک کند تا با تیم کودکان سازگار شود. چنین بخشهایی به ویژه برای کودکان کم رشد و ترسو از نظر جسمی مهم هستند.
4. هنر رزمی واقعی در مردان آینده دلبستگی ، بلکه ویژگی هایی مانند توانایی زندگی در هماهنگی با "من" خود و جهان پیرامون ، شجاعت ، مهربانی را به وجود نمی آورد. مربیان به پسران می آموزند که قوی باشند اما پرخاش نکنند.
علاوه بر جنبه های مثبت ، هنرهای رزمی جنبه های منفی نیز دارد:
1. خطر اصلی در این واقعیت نهفته است که اگر مربی فردی پرخاشگر باشد ، پس این کیفیت را در اتهامات خود پرورش خواهد داد. برای جلوگیری از این مسئله ، باید به ویژه در انتخاب معلم ورزش های رزمی دقت کنید.
2. همه نوع ورزشهای رزمی برای کودکانی که قبلاً درگیر ورزش نبوده اند مناسب نیست.
3. قبل از شروع تمرینات رزمی ، کودک باید تحت معاینه پزشکی قرار گیرد. این نکته مهمی است ، زیرا بسیاری از انواع ورزش های رزمی منع مصرف دارند.
موارد منع مصرف شامل اشکال مزمن بیماری های سیستم قلبی عروقی ، ستون فقرات ، هرگونه تشدید بیماری است.
4- انواع مختلف هنرهای رزمی می تواند کاملا آسیب زا باشد. اگر پسر برای لذت خود ورزش کند ، می توان از آنها جلوگیری کرد. اگر در مورد جوایز و مدال ها س questionالی پیش بیاید ، کودک ممکن است همه مسئولیت ها را تحمل نکند و دچار شکستگی عصبی ، جراحات شود.
انتخاب ورزش های رزمی برای یک پسر
برای پسران کوچک ، چندین نوع ورزش رزمی مناسب است.
جودو
این نوع ورزش های رزمی ژاپن با هدف شکست دادن حریف ، قرار دادن او در موقعیت درمانده است. اساس جودو استفاده از قدرت و حرکت دشمن علیه خودش است. این هنر دفاع شخصی محسوب می شود ، اما برخی از تکنیک ها برای حمله نیز مناسب هستند.
کاراته
این نوعی هنر رزمی ژاپنی بدون استفاده از سلاح است. کاراته انواع نیمه تماسی و غیر تماسی دارد. کودکان باید این هنر را از هنر دوم یاد بگیرند. کاراته بدون تماس به توسعه سرعت ، توجه و دقت واکنش کمک می کند.
تکواندو
این یک نسخه کره ای از هنرهای رزمی است که یادآور کاراته است. دو نوع آن وجود دارد: با نداشتن مشت و با حضور آنها ، اما با منع مشت و ضربات جانبی از پایین. این یک نبرد منفرد نسبتاً بیرحمانه محسوب می شود
ووشو
این سیستم توسعه جسمی و معنوی چینی است. تمریناتی که به آرامی انجام می شود شبیه ژیمناستیک بهبود دهنده سلامتی است ، اما اینها همچنین استفاده های رزمی دارند. این سیستم سلامتی جهانی برای افراد در هر سنی و با آمادگی جسمانی متفاوت مناسب است.
آیکیدو
این یک روش دفاعی است که مبتنی بر رهگیری حرکات حریف است. اقدامات aikidoist خود شبیه توصیف حلقه ها است. رشد خصوصیات جسمی و روحی را گسترش می دهد ، اگرچه در زندگی بسیار موثر نیست.
سامبو
این یک اختراع روسی به نام "دفاع شخصی بدون سلاح" است.چندین رشته از هنرهای رزمی را با هم ترکیب می کند ، اما بیشتر شبیه جودو است.
تفاوت اصلی بین سامبو و جودو این است که در حالت دوم ، نگه داشتن چوک مجاز است و دردناک بودن آن روی پاها ممنوع است ، در حالی که در سامبو برعکس است.
هنگام انتخاب ورزش رزمی برای یک پسر کوچک ، والدین باید توجه زیادی به انتخاب یک مربی معقول داشته باشند که نه تنها تکنیک های رزمی را به کودک بیاموزد ، بلکه او را با فلسفه و روش خاصی از زندگی آشنا کند. از این گذشته ، این ارزش اصلی ورزش های رزمی برای کودک است. مهم است که مربی پرستش قدرت را در کودک ایجاد نکند ، بلکه برعکس ، به او می آموزد که مذاکره صلح آمیز داشته باشد.
