متأسفانه کودک آزاری در خانواده بسیار گسترده است. ارتباط با کودکان از اقشار محروم جامعه همیشه خود را توجیه نمی کند: بیشتر و بیشتر اوقات یک مشکل مشابه در خانواده های "عادی" ظاهر می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به رفتار کودک توجه کنید - آیا در شخصیت او تغییری ایجاد شده است یا خیر. شاید انزوا و بیگانگی به جای جامعه پذیری و دوستی سابق ظاهر شده باشد. نحوه تعامل او با همسالان را ببینید - آیا پرخاشگری بیش از حد در رفتار او وجود دارد یا برعکس ، نامردی.
گام 2
برای اندازه گیری رفاه خانواده از تکنیک های آزمایش استفاده کنید. می توانید به همه اعضای گروه یک تکلیف اختصاص دهید یا به صورت جداگانه بخواهید یک خانواده را ترسیم کنید. کارهای دانش آموزان را با دقت مطالعه کنید. اگر در تصویر فقط یک پدر و مادر یا پدر و مادر وجود ندارد ، دلیل برای تفکر وجود دارد. همچنین ، نقاشی هایی که در آن مادر یا پدر با یک رنگ تیره سایه می اندازند یا در گوشه ورق قرار دارند ، دارای اندازه های بزرگ و غیره هستند ، باید باعث هوشیاری شوند.
مرحله 3
با کودک خود صحبت کنید. سعی کنید نه مستقیم ، بلکه غیرمستقیم از اوضاع خانواده مطلع شوید. ممکن است بپرسید: "شغل مادرت چیست؟" و "تولد او کی است ، چه چیزی می دهی؟" و غیره. سوالات مشابهی را می توان در مورد پدر پرسید. قبلاً با روشی که کودک در مورد والدین صحبت می کند ، می توانید نگرش او را تشخیص دهید.
مرحله 4
اگر کبودی روی بدن کودک مشاهده کردید ، بی تفاوت نمانید - فعالانه بپرسید که از کجا آمده است. اگر کودک سعی کند دروغ بگوید ، آن را احساس خواهید کرد. به خاطر دروغ گفتن او را سرزنش نکنید - شاید او چاره دیگری ندارد.
مرحله 5
اگر مشکوک به آزار و اذیت کودک هستید ، به خانواده او مراجعه کنید. هدف از ملاقات را به والدین خود نگویید. می توانیم بگوییم که همه خانواده های دانش آموزان را به دستور مدیریت مدرسه و غیره دور بزنیم. سعی کنید کم کم رابطه اعضای خانواده را بیاموزید. به شرایط زندگی خانواده توجه کنید ، چه ارزشهای اخلاقی حاکم است.
