هر یک از ما از همان کودکی با مشکل دفاع شخصی روبرو هستیم ، زیرا همیشه فردی ضعیف وجود دارد و شخصی نیز از قدرت خود استفاده می کند. در مهد کودک ، همه اینها تا حد زیادی بی ضرر است: پرخاشگری کودکان خود را با تمایل تکان دهنده ای به گاز گرفتن کسی ، فشار دادن ، برداشتن یک اسباب بازی نشان می دهد. اما وقتی كودكی بزرگ به مدرسه می رود ، در اینجا فرد باید با یك نوع خطرناكتر از پرخاشگری كودك روبرو شود ، وقتی كودكان هدفمند شروع به آزار و اذیت شخصی می كنند كه دوست ندارند. به همین دلیل مهم است که یاد بگیرید چگونه در سن پیش دبستانی برای خود بایستید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر متوجه شدید فرزند شما در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرد ، محافظت از او ضروری است. البته نباید این حمایت را تا حد "نوسان حقوق" کاهش داد ، اما گذاشتن کودک برای رسیدگی به مشکلات خود به تنهایی ، حداقل خیانت است. از این گذشته ، بزرگسالان همیشه مشکلات خود را با مجرمان حل نمی کنند. ما برای این کار آژانس های اجرای قانون را درگیر می کنیم - ما به پلیس یا دادگاه مراجعه می کنیم.
گام 2
غالباً راه حل مشکل کودک ، حذف وی از محیط پرخاشگرانه است. کاملاً ممکن است که نظم ناسالم واقعاً در م educationalسسه آموزشی که فرزند شما در آن قرار دارد حکم فرما باشد. سپس تنها گزینه در این مورد انتقال او به مدرسه یا مهد کودک دیگری است.
مرحله 3
اگر کودک در همه جا مشکل دارد ، باید فکر کنید که آیا او خود باعث دردسرهای خودش شده است؟ شاید او فقط خودش مبارزان را تحریک کند. این "تکه تکه ها" هستند که ابتدا قلدری می کنند و سپس برای شکایت می دوند. در این صورت ، شما باید به طور عامیانه برای پسر یا دخترتان توضیح دهید که باید یاد بگیرید با کسانی که او را محاصره می کنند کنار بیایید: نیازی به حسادت ، تمسخر ، رنجش ، خواستار تحقق هوی و هوس خود نیستید. برعکس ، ارزش این است که با دیگران با مهربانی رفتار کنیم.
مرحله 4
شرایط معکوس نیز وجود دارد. اگر اغلب مشاهده می کنید که کودک با کمال میل اسباب بازی های خود را با سایر نوزادان به اشتراک می گذارد ، اگر او فقط با یک اسباب بازی در جعبه شن بازی می کند و بقیه را نیز از او گرفته اند ، عجله نکنید که خواستار اسباب بازی های خود از مجرمان است. در واقع ، چنین رفتاری از کودک نشان می دهد که ، اولا ، او در یک خانواده دوستانه رشد می کند ، که به خودی خود خوب است ، و ثانیا ، کودک شما کمی حکیم است ، زیرا ما همیشه نمی توانیم ببینیم که فرزندان ما چگونه می توانند استراتژی رفتار آنها. در یک کلام ، همیشه اینگونه نیست که آنچه پرخاشگری نسبت به کودک می دانیم او را آزار دهد ، این بدان معناست که ارزش مداخله در چنین مواردی را ندارد و باعث می شود کودک برای خودش بایستد.
مرحله 5
اگر می بینید که به طور مداوم در رابطه با کودک مسالمت آمیز شما ظاهر می شود ، پس از او حمایت کنید و به او بیاموزید تا نشان دهد چنین رفتاری برای او چندان خوشایند نیست. بنابراین ، چند بار به متجاوز گفت: "ما هیچ کس را فشار نمی دهیم ، این بسیار زشت است. با کسانی که می جنگند بازی نکنید "، متوجه خواهید شد که کودک شما از این عبارات استفاده می کند. معمولاً وقتی کودکان پرخاشگر از بازی کنار گذاشته می شوند ، به تدریج پرخاشگری را متوقف می کنند. به کودک خود انعطاف پذیری را بیاموزید: نشان دهید چگونه بازی ایمن است.
مرحله 6
اگر راهی برای آرام کردن متجاوز وجود ندارد ، یک روش آسان اما موثر برای آرام کردن او از نظر جسمی نشان دهید: خرج کردن. فقط برای فرزند خود روشن کنید که این آخرین چاره است.
مرحله 7
و در پایان ، چند نکته دیگر:
- پیشنهاد نکنید که جنگیدن قطعاً چیز بدی است. کودک نمی خواهد بد باشد ، این بدان معناست که او همیشه در یک مبارزه شکست خواهد خورد.
- کاملاً آن را کنترل نکنید. اگر همه تعارضات را برای او تعیین کنید ، پس او هرگز یاد نخواهد گرفت که برای خودش بایستد.
- به کودک خود فرصت تعامل با بسیاری از کودکان را بدهید. با قرار گرفتن در گروه های مختلف کودکان ، او به سرعت حل تعارض را یاد می گیرد.
- اعتماد به نفس در کودک را تقویت کنید ، بیشتر او را تحسین کنید ، مانند یک بزرگسال با او رفتار کنید.
- صحنه هایی را با او بازی کنید که در آن طرفین متخاصم مختلفی درگیر هستند.
- به او بیاموزید که از ضعیف تر محافظت کند.غالباً ، شجاعت دقیقاً در مبارزه برای کسی ظاهر می شود ، و نه برای خودش.
- به او کمک کنید برخی از روشهای دفاع شخصی را بیاموزد و بخشهای ورزشی کودکان در این زمینه به شما کمک می کنند.
