رویای هر مادری یک بچه مدرسه ای است که تکالیف خود را انجام می دهد و تنها کاری که او باید انجام دهد این است که فقط از نمرات خوشحال شود و یک دفترچه یادداشت امضا کند. از این گذشته ، ما به یاد می آوریم که چقدر مستقل و سازمان یافته بودیم ، همه کارها را خودمان انجام دادیم و والدین خود را اذیت نکردیم (گرچه احتمالاً خیلی از لحظات را فراموش کرده اید). و حالا شما هم دوست دارید اعصاب و قدرت خود را برای ایستادن با دانش آموز خود در بالای روح تلف نکنید.
بیایید با شناخت اولین واقعیت شروع کنیم: مدرسه مدرن با مدرسه ای که شما به آنجا رفته اید بسیار متفاوت است و به معنای واقعی کلمه نشان می دهد که باید بخشی از وقت خود را صرف کمک به فرزندتان در کارهای مدرسه کنید. اول - برای او توضیح دهید که چه چیزی در مدرسه سو mis تفاهم و سو تفاهم شده است. سپس - برای کنترل اجرای تکالیف (معمول نیست که کودک کلاغ ها را از روی دفتر یادداشت نکند ، بلکه بنشیند و آن را انجام دهد). و در پایان - برای بررسی آنچه او آنجا تصمیم گرفته است. اینها سه نکته جداگانه است. هنگام فرستادن کودک به مدرسه ، می توان ساده لوحانه امیدوار بود که خود مدرسه از همه امور مراقبت ، آموزش و آموزش دهد. در همین حال ، معلمان می گویند: "من 30 نفر در کلاس دارم ، نمی توانم برای همه توضیح دهم!" بنابراین فقط قسمت اول مسئولیت های خود را بپذیرید. اگر کودک در مدرسه چیزی را سو تفاهم کرده است ، پس یا باید آن را برای او توضیح دهید ، یا معلم خصوصی. هیچ کس به جز خود ما به کودک کمک نمی کند.
لطفاً ، هر چقدر از اتلاف وقت و خودتان متاسف باشید ، با کودک استراحت نکنید ، اگر چیزهای ظاهراً ابتدایی را نمی فهمد از کلمات بد استفاده نکنید. وقتی بچه های زیادی در کلاس هستند و هرکدام سرعت و روش خود را برای درک اطلاعات ، پر سر و صدا و حواس او را پرت می کنند ، می توانید واقعاً چیزهای زیادی را از دست بدهید. این نشانه حماقت و تنبلی نیست. در اینجا ، در عوض ، مشکلات سازماندهی فرآیند آموزشی ، یا تمرکز توجه وجود دارد.
نکته دوم کنترل اجرای مشق شب است. بسیاری از مادران متذکر می شوند که اگر در کنار کودک ننشینید یا مرتباً بررسی کنید که او چه کاری انجام می دهد ، دانش آموز حواس او را به خاطر کارهای اضافی پرت می کند ، در نتیجه ، اجرای کارهای سبک تا شب به تأخیر می افتد. و در طول مسیر ، تجربه مادران فصلی ، امید بخشیدن: معمولاً بعد از کلاس سوم ، نیاز به نشستن در کنار آن از بین می رود. همه اینها به چه معناست؟
دانش آموزان دوره ابتدایی ، بدون استثنا ، کمبود توجه داوطلبانه دارند. این یک بیماری نیست ، یک تشخیص نیست ، بلکه خاصیت مغز کودکان است که با افزایش سن از بین می رود. ما خودمان می بینیم که کودک هرچه بزرگتر باشد ، کوشا و متمرکزتر است ، بنابراین تشخیص محبوب ADD (H) (اختلال بیش فعالی با کمبود توجه) می تواند ، در صورت تمایل ، به نیمی از دانش آموزان در اولین یا کلاس سوم همه آنها را درمان می کنید؟ البته که نه! اما کمک به سازماندهی تکالیف لازم است تا اجازه ندهید همه چیز به خودی خود پیش برود و هر 10 شب مدرسه هر روز رسوائی نکنید.
در همین حال ، در 10٪ از کودکان ، کمبود توجه بیش از حد معمول باقی مانده است. این ممکن است با بیش فعالی همراه باشد یا نباشد. این بر عهده هر مادر است که خودش تصمیم بگیرد که فرزندش را به پزشک برساند یا خیر. من این را می گویم: ADD واقعی (H) واقعاً و به طور محسوسی در یادگیری تداخل می کند و اغلب به نظر می رسد غفلت آموزشی است. و در یک هنجار نسبتاً انعطاف پذیر ، همه کودکان بی قرار هستند و ممکن است بی توجه باشند.
شاید فرزند شما خیلی زود به مدرسه رفته باشد و سیستم های نظارتی او به اندازه کافی بالغ نبوده اند. اما نه اینکه او را به خانه ببریم؟ بنابراین ، شما فقط باید واقعیت دوم را بپذیرید: دانش آموزان جوانتر به کنترل بیرونی بیشتری نسبت به بزرگترها نیاز دارند ، زیرا آنها هنوز درونی خود را "رشد" نداده اند.
چگونه می توانم به یک دانش آموز کمک کنم؟
پیشنهادات من ساده است. برای شروع ، مادر نمی تواند شانه خالی کند. برنامه روز ، یک بازه زمانی و یک سیستم پاداش را تنظیم کنید تا کمی نظم بیشتر در هرج و مرج ایجاد شود. با گذشت زمان ، دانش آموز شما درگیر می شود ، اما در ابتدا در هیچ کجا بدون نظارت.
1. برنامه ریزی کنید
برنامه ای تنظیم کنید که شامل مدرسه ، ناهار ، استراحت ، مشق شب و وقت کامپیوتر و تلویزیون باشد.شما باید اجرای آن را دنبال کنید ، زیرا کودکان زیر 9-10 سال ، به عنوان یک قاعده ، خودکنترلی ندارند.
2. زمان تعیین تکلیف
ابتدا اطمینان حاصل کنید که کودک در اصل می فهمد وظیفه چیست. اگر او نداند چه کاری انجام دهد ، یخ می زند و همه چیز از دست می رود. وقتی موضوع روشن است ، زمان را تعیین کنید: مثلاً برای یک کار نیم ساعت ، برای کار دیگر نیم ساعت (برای بدست آوردن اعداد واقعی روی فرزندان ، سرعت و وظایف آنها تمرکز کنید). برای اجرای زودهنگام ، 5 دقیقه کارتون به پاداش دهید. این تکنیک ساده شما را ترغیب می کند که کمتر معاشرت کنید و سخت تر خش خش کنید.
هر برنامه ای باید یک پیش نیاز داشته باشد: اول - مشق شب ، سپس - سرگرمی. و محدودیت زمانی برای انجام تمام مشق شب ، از جمله بررسی ، ساعت 8 عصر است (به عنوان مثال). کسانی که بدون دلیل موجه موفق نمی شوند ، بدون کامپیوتر می مانند. سخت؟ شاید. اما این در حال حاضر با کودکان شش ساله کار می کند. و کودک به وضوح می فهمد که بازی ها یک امتیاز نیستند ، بلکه یک پاداش است ، که وقت نداشت ، او دیر شد.
3. سیستم تشویقی
سیستم پاداش هویج شخصی شماست. این می تواند به علاوه پنج دقیقه بازی یا کارتون ذکر شده برای سرعت بالا در کار و تلاش ، یا یک غذای مورد علاقه ، یا چیز شیرینی باشد. و برای یک هفته کار عالی ، یک جایزه بزرگتر قرار می گیرد - به عنوان مثال ، رفتن به سینما ، پارک و غیره سرگرمی دلپذیر
وقتی زمان بررسی مشق شب شما فرا می رسد ، همیشه سعی کنید چیزی برای ستایش دانش آموز خود پیدا کنید. توجه کنید که چه اشتباهاتی مرتکب می شود. اشتباهاتی در اثر بی توجهی وجود دارد ، و اشتباهاتی در اثر ناآگاهی است. و اگرچه گاهی اوقات فقط می خواهید بپرسید: "چرا ؟؟؟؟" ، این سوال کاملا بی معنی است. می توانید یک انتخاب ساده و واضح به کودک ارائه دهید: یا آن را همانطور که هست بگذارید و نمره پایین تضمین شده را کسب کنید ، یا سعی کنید امروز اشتباهات را اصلاح کنید. اگر از روی ناآگاهی اشتباهاتی رخ داده است ، سعی کنید تا حد ممکن با ملایمت توضیح دهید که چگونه درست می شود و چرا.
مهمترین نکته ای که هر مادری باید درک کند این است که شما حتی اگر برنامه های دیگری هم داشتید نمی توانید از کمک امتناع کنید. کودک هنوز کودک است و ما در قبال او مسئولیت داریم. اگر مدرسه دانش آموز را به اندازه کافی آماده نمی کند ، عادلانه نیست که او را بخاطر آن مقصر بدانیم. بی توجهی پدیده ای موقتی است که با افزایش سن از بین می رود و بنابراین نمی تواند برای آنچه کودک هنوز قادر به کنترل آن نیست مجازات شود. اما برای ایجاد انگیزه مثبت ، می توان روز دانش آموز را ساخت و آن را جهت دهی کرد.
من همچنین توصیه می کنم که وقت آزاد خود را به بازی ها برای توجه و تمرکز اختصاص دهید ، به اصطلاح ، برای توسعه این عضله مغز. پنجه نرم ، شطرنج ، شطرنج ، نبرد دریایی ، حافظه - این لیست کاملی نیست.
در حالی که کودکان می توانند به طرز ماهرانه ای آزار دهنده باشند و به نظر می رسد که گاهی اوقات اصلاً بالغ نمی شوند ، دیر یا زود این اتفاق می افتد. و 20 سال دیگر ، نسبت به زمانی که برای انجام تکالیف خود صرف کرده اید ، نوستالژی خواهید کرد. و اینکه این وقت چگونه خواهد بود - طاقت فرسا یا برعکس ، جالب و آموزنده ، آشکار کردن استعدادهای یک معلم دقیق و حساس ، بیشتر به چگونگی سازماندهی تکالیف و نحوه ارتباط شما با این قسمت از کارهای مادر بستگی دارد. به هر حال ، این نیز کارساز و بسیار مسئولیت پذیر است - به کودکان آموزش می دهد که خود را کنترل کنند ، لذت را برنامه ریزی و به تأخیر می اندازند.
کودکان ایده آل فقط در کنار دوستان هستند و کودک شما نمی تواند با جادو مستقل شود. اما می توانید به او بیاموزید که گام به گام سازمان یابد و به تدریج سطح کنترل تکالیف را کاهش دهد. و در آخر به خود افتخار خواهید کرد!
جولیا سیریخ.
طراح. نویسنده مامان
