به نظر می رسد بسیاری از کودکان در آماده سازی برای درس کار خوبی انجام می دهند. معلمان آنها را به خاطر صحت و سقم آنها ستایش می کنند ، اما آنها همیشه نمی فهمند که این نتیجه ساعتها کار مشترک کودک با والدین است. بعضی اوقات تکالیف زوج تا سطح متوسط به تأخیر می افتد و در این بین روانشناسان می گویند هر دانش آموخته دبستانی می تواند تکالیف خود را در صورت آموزش به تنهایی انجام دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به کودک خود کمک کنید تا یک برنامه روزمره ایجاد کند. این به او کمک می کند تا درک کند که دروس بی پایان نیستند ، و با مشاهده رژیم ، وقت بازی ، قدم زدن و تماشای نمایش مورد علاقه خود را خواهد داشت.
گام 2
فرزند خود را برای کوچکترین دستاوردی ستایش کنید. حتی اگر نتیجه کار در دفترچه یادداشت خیلی دقیق نبود ، اما می دانید که کودک تلاش کرده است ، آن را علامت گذاری کنید.
مرحله 3
به کودک خود اطلاع دهید که انجام تکالیف بر عهده او است. و اینکه چقدر سریع و کارآمد با درس کنار می آید بستگی به وقت آزاد دارد.
مرحله 4
از روز اول مدرسه فرزند خود را با دفترها تنها نگذارید. انتقال از کار مشترک به انجام تکالیف در منزل باید به تدریج انجام شود. در ابتدا باید به طور مداوم حضور داشته باشید ، اما سعی کنید در روند کار اختلالی ایجاد نکنید. با گذشت زمان ، کوتاه مدت شروع به بازنشستگی در اتاق کناری کنید ، و هر روز مدت زمان غیبت خود را افزایش دهید. دیر یا زود کودک یاد می گیرد بدون مشارکت شما با درس کنار بیاید.
مرحله 5
هنگامی که فرزندتان از شما کمک می خواهد خودداری نکنید. اگر او از مطالب یا متن کار مطلع نشود ، وقت را تلف می کند و هنوز هم کاری انجام نمی دهد. این استقلال را اضافه نمی کند ، اما باعث انزجار از تکالیف می شود. برای دانش آموز کوچک آنچه را که نمی فهمد توضیح دهید ، او را به سمت فکر فکری مناسب سوق دهید ، و او به سرعت کار خود را شروع می کند.
مرحله 6
کودک خود را مجبور نکنید که تکالیف خود را با پیش نویس انجام دهد. بازنویسی مکرر کار فقط شما را خسته می کند و به همین دلیل ، تعداد خطاها افزایش می یابد.
