این نوجوان غیرقابل کنترل شد. والدین چه کاری باید انجام دهند؟
کودک خود را درک کنید
ماهیت نوجوانی نه تنها روانشناختی است ، بلکه تغییرات هورمونی نیز هست. همه اینها وضعیت روحی-عاطفی بسیار ویژه ای از یک نوجوان را تعیین می کند. یک نوجوان خودش گاهی اوقات نمی فهمد چه اتفاقی برایش می افتد. او هنوز یاد نگرفته است که از احساسات خود آگاه باشد و احساسات خود را کنترل کند. و این "سوار شدن" و بار نهایی است - در مدرسه ، در حیاط ، در خانواده. از این رو - نوسانات خلقی شدید و غیر معقول ، افزایش تکانه.
نوجوان در تلاش است تا خود را ابراز کند ، و بر اساس درگیری مداوم با دیگران - بزرگسالان و همسالان است. با این حال ، او هنوز نمی داند که چگونه به درستی از درگیری خارج شود ، و در یک موقعیت قابل اختلاف رفتار کند. و هیچ کس دیگری نمی تواند این کار را آموزش دهد جز والدین ، والدینی که خود باید نمونه ای از آنها باشند و الگوی سازنده ای از رفتار را نشان دهند ، مشاور شوند و از کودکی در نوجوانی سخت حمایت کنند. و فریادها ، مجازات ها ، تهدیدها کمکی نخواهد کرد - برعکس ، آنها فقط وضعیت شورش نوجوانان را بدتر می کنند.
دلیلش را بفهمید
عصیان و غیرقابل کنترل بودن نوجوانان همیشه دلایل خاصی دارد. برای والدین ، این رفتار باید به عنوان زنگ بیدار تلقی شود. اما کسی که خواستار آن است ، تقویت کنترل ، تنبیه و مهار کودکی نیست که دستانش را کتک زده است. این نشانه پریشانی روانشناختی و مشکلات در رابطه شما با او است. از این گذشته ، شورش نوجوان بدون دلیل بوجود نمی آید. اگر حتی قبل از بلوغ رابطه گرم و قابل اعتماد با پدر و مادرش برقرار شود ، او زندگی کامل و جالبی را برای خود (نه تنها با "علایق خانوادگی" بلکه با علایق شخصی ، گاهی "عجیب و غریب") خود ، در محاصره دوستان ، پس از عبور از آستانه نوجوانی ، او با دشواری ها و درگیری هایی روبرو خواهد شد ، اما شما همیشه می دانید که والدین همانطور که هستند پذیرفته می شوند. بنابراین ، به سادگی هیچ دلیلی برای غیرقابل کنترل بودن و خراب شدن روابط با والدین وجود ندارد!
اگر افراط و تفریط در تربیت غالب شود ، مسئله دیگری است. حضانت و مراقبت بیش از حد از کودک و همچنین جو شدت و ممنوعیت ها منجر به این واقعیت می شود که فرد در حال حاضر با عزت نفس مخدوش وارد دوران نوجوانی می شود. در حالت اول ، بیش از حد تخمین زده می شود و در حالت دوم ، به عنوان یک قاعده ، دست کم گرفته می شود. یعنی متهم کردن کودک به "ناکافی بودن" ، معلوم می شود که والدین خود چنین نارسایی را "تربیت" کرده اند. و از آنجا که تغییر ساختار روانشناختی یک نوجوان رابطه مستقیمی با شکل گیری هویت و عزت نفس او دارد ، بنابراین تمام مشکلات جمع شده در این زمینه با ورود به یک دوره بحرانی خود را احساس می کنند.
اعتماد به اصل اعتماد
بنابراین ، آن دسته از نوجوانانی که از بزرگسالان اعتماد ندارند و یا کینه پنهانی نسبت به "خیانت" به عزیزانشان دارند ، غیرقابل کنترل می شوند. عدم احساس حمایت از عزیزان ، احساس تهدید برای دنیای درونی خود ، شکل گیری هویت ، نوجوان سعی می کند از خود دفاع کند. و طبق اصل "بهترین دفاع حمله است" رفتار می کند. او این کار را می کند ، البته ناخودآگاه ، نه برای شر. به سادگی ، آنها هیچ راه دیگری به او یاد ندادند. بنابراین ، مهمترین نکته در برقراری ارتباط با یک نوجوان این است که اعتماد متقابل را از دست ندهید ، همه باید گامی به سمت یک جلسه بردارند - هم نوجوان و هم والدین. اصلی که از آن می توان "اعتماد به اعتماد" را پیش برد!
صحبت صمیمی
گفتگوی قلب به قلب ، جستجوی نقاط تماس با یک کودک تقریباً بزرگسال ، تمایل صمیمانه به درک او به یافتن علت مشکل کمک می کند. گوش دادن و شنیدن کودک را بیاموزید ، نیازهای او را نادیده نگیرید ، سو mis تفاهم و تنبیه را کنار نگذارید. بگذارید نوجوان احساس حمایت و عشق کند ، به آنها اعتقاد دارد ، نوجوان به طور قابل توجهی تغییر می کند ، به شما و به خود ایمان می آورد ، به این معنی که آرامش و خویشتنداری او بیشتر می شود.
کمک متخصص
اگر نمی توانید به تنهایی از پس مشکل برآیید ، ارتباط با نوجوان قطع شد ، با یک روانشناس نوجوان تماس بگیرید. او قطعاً به شما در یافتن راه حل مناسب و راه بازگرداندن اعتماد متقابل و "هوا در خانه" کمک خواهد کرد!
