پیش از این ، توجه ویژه ای به تربیت فرزندان توجه می شد. همه در این مشارکت داشتند: والدین ، پدربزرگ و مادربزرگ و حتی دولت. مهد کودک ، مهد کودک ، مدرسه تحت نظارت دقیق دیگران بودند. این امر ملزم به پیروی از قوانین پذیرفته شده عمومی است که رشد اخلاقی و معنوی فرد را تعیین می کند.
اکنون همه چیز تغییر کرده است. هیچ الزامی اجباری وجود ندارد ، آموزش و پرورش برخی از مجازات ها را بدست آورد. محیط اجتماعی که امروز یک نوجوان در آن قرار دارد قوانین خاص خود را حکم می کند. و آنها طرفدار شکل گیری یک جامعه سالم و عادی نیستند. این س arال مطرح می شود که چگونه می توانیم در آینده کودکان خود را از نظر روحی و روانی سالم ببینیم و از همه مهمتر از نظر اجتماعی در جامعه امروز سازگار هستیم.
رشد اصلی ، پرورش شخصیت ، در اولین سالهای زندگی است. احساسات و عادت ها ، ویژگی های شخصیت ، تفکر خلاق ، احساسات شکل می گیرد. در این دوره ، فرزندان توسط والدینی تربیت می شوند که عقاید مختلفی درباره آنچه کودک باید باشد ، دارند. تمایلات ذاتی ، که توسط ژن های بستگان تعیین می شود ، که قرن ها شکل گرفته اند ، نقش مهمی دارند.
کودک بزرگ می شود ، به مهد کودک می رود ، با کودکان دیگر ملاقات می کند و می بیند که رفتار آنها متفاوت است. هر کس مثل گذشته در خانه رفتار می کند. در مهد کودک ، اسباب بازی ها معمول است ، همه کودکان درک نمی کنند که آنها باید با کودکان دیگر به اشتراک گذاشته شوند. شما نمی توانید یکدیگر را آزار دهید ، باید کمک کنید. با مشاهده ، کودک چنین الگوی رفتاری را که برای او جدید است اتخاذ می کند ، سعی می کند آن را تکرار کند ، زیرا برای او این یک تجربه متفاوت است. در چنین مواردی توصیه می شود به بزرگسالی که در آن نزدیك است بگویید كه آزردگی خوب نیست ، می توان اسباب بازی را به اشتراك گذاشت و به دوست خود كمك كرد. اما امروزه به ندرت کسی در روند آموزشی دخالت می کند ، زیرا بسیاری از والدین در قبال این اظهارنظر واکنشی نشان نمی دهند ، آنها معتقدند که این موضوع چندان مهم نیست. و برخی آن را بسیار خشن می نگرند. سپس کودک به مدرسه می رود ، در درک خود با سایر موارد نقض قوانین روبرو می شود. بنابراین ، محیط اجتماعی بر رشد بیشتر یک نوجوان تأثیر می گذارد. پویایی توسعه جهان مدرن نیز تنظیمات خاص خود را انجام می دهد.
غالباً انواع مختلفی از سیستم های رشد کودک به ما ارائه می شود که در کشورهای مختلف انجام می شود. بسیاری از والدین شروع به استفاده از طرح های تربیتی خارجی می کنند. همه این سیستم ها ، مناسب برای کشورهای مختلف ، نمی توانند در یک کشور جداگانه ریشه دوانند. در نتیجه ، هنجارهای عادی رفتار نیاکان ما که طی سالها ایجاد شده اند ، نقض می شود. این امر به رشد صحیح جامعه آسیب می زند.
کتابها و کتابچه های راهنمای زیادی در مورد چگونگی آموزش صحیح نسل جوان نوشته شده است ؛ از لحاظ نظری ، این باید جواب دهد. اما برای تبدیل عملی این ایده ها به واقعیت ، شرایط مناسب زندگی ، اجتماعی لازم است. ما با مشکل تعامل با یکدیگر روبرو می شویم. علاوه بر این ، ما نمی توانیم فردی را از جامعه جدا کنیم ، زندگی ما به گونه ای تنظیم شده است که در یک تیم زندگی کنیم. درگیری ها اجتناب ناپذیر است ، چیزی که امروز شاهد آن هستیم.
کودکان حدود 3 ساله در صندوق شن بازی می کنند ، مادران در نزدیکی آنها را تماشا می کنند. فرض کنید دیما پیش آرتیوم می آید و بیل می خواهد. آرتم ، البته ، می دهد ، او می داند چه چیزی باید به اشتراک گذاشته شود. سپس او می خواهد آن را پس بگیرد ، اما دیما با اشتیاق بازی می کند ، آن را نمی دهد. سپس مادر آرتیوم به دیما می گوید تو بازی کردی ، بگذار آرتیم هم بازی کند. در طی این گفت و گو ، مادر دیما باید به مکالمه می پیوست ، اما او شرکت نمی کند. این بدان معنی است که او رویکرد متفاوتی به آموزش دارد ، شاید "ژاپنی" یا "چینی" ، مهم نیست ، این در حال حاضر یک درگیری بالقوه است.
یک عابر در حال راه رفتن است ، دو نوجوان به سمت آنها می دوند و در حال بازی هستند. یک پیرمرد از سراسر سر به سر می زند ، کسی که کوچکتر است. یک رهگذر اظهار نظری می کند ، پسران بیشتر فرار می کنند ، توجهی به او نمی کنند ، پدر آنها را دنبال می کند. بدون اینکه سرش را از روی تلفن بلند کند ، این عبارت را پرتاب می کند - "آنها نیازی به اظهار نظر ندارند ، این کار شما نیست".از یک طرف ، این واقعاً کار عابری نیست ، بگذارید بچه هایش یکدیگر را بزنند. از طرف دیگر ، فرزندان وی فردا به مدرسه ، کودکستان می آیند و دیگران را آزرده خاطر می کنند. با این رویکرد تربیتی ، مشکلاتی برای افرادی که در این نزدیکی زندگی می كنند بوجود می آید.
چگونه می توانیم خود را برگردانیم و فرزندان خود را به حالت اخلاقی و معنوی برگردانیم. مهم است که خود ، مهارت های شخصیتی خود را حفظ کنید. ویژگی هایی مانند عشق ، مهربانی ، عطوفت و تمایل به کمک را از دست ندهید. در همان زمان ، بدون دخالت ، اما کمک به یکدیگر زندگی کنید. کار آسان نیست ، شما نمی توانید همه چیز را برای خود تغییر دهید. چه چیزی را بپذیریم؟ نه ، زندگی فرزندان ما در معرض خطر است. سپس شما باید تاکتیک های آموزش را تغییر دهید. چه چیزی قابل تغییر است؟
همه ما به مجموعه ای از قوانین اساسی عادت کرده ایم که طی دهه ها تدوین شده است. دختران ناراحت نمی شوند ، آنها ضعیف هستند و پسران نیز شوالیه های قوی و ، علاوه بر این ، نجیب هستند. اگر ناگهان مشکلی برایشان پیش نیامد ، از بچه های کوچک باید محافظت شوند تا به آنها کمک کنند. برای پاسخ دادن به نظرات آنها باید به بزرگان احترام گذاشته شود. توصیه های والدین باید در نظر گرفته شود ، زیرا توصیه های بدی نمی شود. مربیان ، معلمان ، مربیان مربیان ما هستند ، آنها فراخوانده می شوند تا اولین اشتباهات ما را اصلاح کنند ، به ما کمک کنند ، راه را برای زندگی روشن تر باز کنند ما می فهمیم که امروز ، در شرایط واقعی ما ، ایجاد چنین موقعیت زندگی در نسل جوان مسئله ساز است.
ممکن است لازم باشد اصلاحاتی در تربیت انجام شود. کودکان باید ارزیابی خود را انجام دهند. خشونت نباید از جانب شما ناشی شود ، هرگز ابتدا شروع نکنید. اگر راهی برای حل مسالمت آمیز مسئله وجود ندارد ، باید همیشه از خود دفاع کنید. تحلیل و تصمیم صحیح ذاتی تربیت خود را انتخاب کنید. اگر پسر یا دختری در مورد نگرش ناعادلانه نسبت به خود صحبت می کنند ، باید به او بیاموزید ، تا خودش آماده باشد ، تا راه درست برای برون رفت از درگیری باشد. از این رو ، از نظر او از نظر کودک ، ما به رشد اخلاقی کودک کمک خواهیم کرد.
نوجوانی از مدرسه به خانه می آید و شما بوی سیگار می دهید. می پرسی سیگار کشیدی؟ - نه ، می گوید. چرا میپیچی ، منو فریب میدی ، بو میکشم؟ - من فقط آنجا ایستادم ، دوستانم همه سیگار می کشند ، والدین آنها به آنها اجازه می دهند. در عین حال ، نوجوان می داند که حقیقت را نمی گوید. چه می توانم بگویم؟ در واقع ، امروزه بسیاری از بزرگسالان اینگونه استدلال می کنند: "هنوز سیگار می کشد ، بگذارید برای ما بهتر باشد که در مورد آن بدانیم." دوستان با اصرار شما را به سیگار کشیدن دعوت می کنند ، و برجسته بودن در میان آنها ناخوشایند است. چرا با فردیت خود برجسته نمی شوید ، زیرا بسیار اصلی است ، همه سیگار می کشند ، اما من این کار را نمی کنم؟ در عین حال سلامتی و جوانی خود را حفظ می کنم. امروزه پس انداز نیز عامل مهمی است. در عین حال ، من با خودم صادقم ، معیارهای اخلاقی وضع شده از کودکی را نقض نمی کنم. تصمیم من ، آگاهانه است. عالی!
ورونیکا 17 ساله است ، یک دوست روی شانه خود خال کوبی زیبایی انجام داد ، آن را به او نیز پیشنهاد داد ، امروز مد شده است. مد یک تجارت جدی است ، قوانین خاص خود را حکم می کند ، جوانان به آن متعهد هستند. پس از قضاوت ، ورونیکا تصمیم گرفت که عجله نکند و ناگهان با مرد جوانی آشنا می شود ، آنها یکدیگر را دوست خواهند داشت. البته ، تاتو مانعی ندارد ، اما هنوز هم؟ همه در این مورد مثبت نیستند. و مادر بزرگسالی به نظر می رسد ، چه چیزی به دختر در حال رشد خود بگوید.
در نتیجه ، شخص باید از کودکی به او آموزش داده شود ، و استدلال هایی را پیدا کند که باید تحت عنوان تربیت وی مطرح شود. و آنها باید برای او خوب باشند. معلوم می شود که امروز شما مدافع ارزش های خود هستید.
این مقاله برای بحث بیشتر در مورد والدین دلسوز است ، شاید کسی بحث کند یا نظرات خود را ارائه دهد ، توصیه کند. به دنبال آن برو!
